اعتصاب غذا به بدن اسیب می رساند هر نوع ان. اما انچه که مهم است اعلام روش و نوع اعتصاب غذا است تا اعتماد عمومی جامعه را خدشه دار نکند.
اعتضاب غذای خشک ، تر و استانبولی داریم. این سومی در دوره اصلاحات باب شد چرا که مدت طولانی ان بروز رسانه ای دارد این کار هم یکی از اصلاح طلبان در زندان انجام داد یا باب کرد البته بدون توضیح روش اعتصاب خود که البته اسیب هم دید اما اعتصاب وی اعتصاب غذائی تر نبود چرا که اعتصاب غذای تر معمولا بعد از بیست و چند روز اعتصابی زیر سرم می رود اگر پروتئین هم بعد از مدتی به او نرسد خواهد مرد مانند باب ساندز ایرلندی معروف.
قبل از انقلاب تا زمان اصلاحات، اعتصاب غذا تر در ایران باب بود. اعتصاب غذائی تر فقط با قند و اب یا چائی یا مقداری اب نمک در زمان که زندانی به اجبار سرم به او زده می شد دیگر اعتصابش پایان یافته بود مگر این که زندانی قصد داشت ادامه دهد در برابر زدن سرم مقاومت می کرد او را به انفرادی می بردند که اعتصابش را بشکنند.
در این دوره اگر کسی بیش از حد جیره اعلام شده حتی قند یا اب نمک مصرف می کرد مورد انتقاد قرار می گرفت.نمونه این روش اعتصاب غذائی تر را هدی صابر و دلیر ثانی با اعلام نوع اعصاب اعلام کردند در سال 1390 ه.ش .
اما بعد ماجرای اعتصاب طولانی ان اصلاح طلب روش دیگری باب شد که مصرف برخی از ویتامین ها و هم مواد پروتئینی در هنگام اعتصاب غدا بود این مسئله را ما در ایران نداشتیم که این روش به نام اعتصاب غدائی استانبولی معروف است که زندانیان سیاسی در ترکیه به روش مشهورند که نامش از این مکان گرفته شده است.
بعد ها ما شاهد اعلام اعتصاب غذائی 70 و 80 روزه شدیم که برای برخی تعجب اور بود و است. چرا که اعتصاب غذائی به این مدت با روش اعتصاب غذائی تر هم خوانی ندارد.
در این روش زندانی مکمل داروئی تقویتی یا برخی از خوراکی ها مصرف می کند اگر چه باز بدن تحت فشار قرار می گیرد و و طولانی شدن این اعتصاب دارای صدمات به بدان است. یا زندانی بعد زدن سرم باز به این شکل اعتصاب ادامه می دهد.
مدتی است که برخی از اعصاب غذاها در زندانی های ایران به این صورت است اما روش ان اعلام نمی شود؟
به نظر می رسد اعتصاب اگر شکل اعتراضی برای زندانی است. ضروری است که برای جلب اعتماد جامعه اعلام شود که چه نوعی اعضاب با چه مختصاتی انجام گرفته است. این اقدام همراهی افراد اگاه جامعه را قابل توجیه و راحتر می کند . چرا که ذهن معمول اعتصاب در جامعه ما در مورد اعتصاب تر است که همراه با مقداری محدودی قند یا اب نمک همراه با اب یا چائی است که میزان ان هم محدود است.مثلا 3 بار در طی روز این اقدام انجام می شد.
اعتصاب غذائی استانبولی که زندانی علاوه بر اب یا چائی قند یا اب نمک ،خرما ،عسل یا شیر یا مکمل ویتامین یا پروئتین مصرف می کند عادت جدیدی است و روشی است برای رسانه ای و طولانی کردن اعتصاب است. که به نظر می رسد اعلام ان بهتر است تا در ابهام نگه داشتن ان است.
چرا که حکومت ایران از این ابهام در جهت لوث کردن و انحراف اعتصاب غذا سود می برد. رفتارحکومت ایران در نقض حقوق بشر نیازی به غلو ندارد.
اعتصاب غذا در هر شکل ان دارای زیان های و مضاری برای اعتصابی است.
اعلام شکل اعتصاب غذا حمایت دیگران را شفاف تر و راحتر می کند.چرا که اعتصاب در هر شکل ان برای بدن و روح زندانی مضاری را در پی خواهد است
پ-ن نگارنده خود در اعتصاب غذای نوع تر ان تجربه دارد.همچنین پرسش از حمایت خواسته زندانیان اعصاب غذایی من را به نوشتن این مقاله کوتاه وادار کرد. و توئیتی که چند وقت پیش در این باره کردم.
