حالا “آینه” داریوش تصویر او را نمایش می دهد. تصویری از تجربه او در مبارزه ای بی امان با یکی از بزرگترین بحران های ایران یعنی اعتیاد. او در این تصویر نمایشی از همبستگی ملی و انسانی را برای ریشه کن کردن ام الفساد اعتیاد نشان داده است.اگر تا دیروز ترانه هایش، دردهای جامعه اش را صدا می کرد امروز “آینه” او به درمان درد ها روی آورده است.
مبارزه با پلیدی روح وروان سالم می خواهد. این نکته کلیدی است که داریوش خواننده معروف و محبوب ایرانی را بعد از سال ها درگیری با اعتیاد به مبارزه با این معضل فراگیر و “ایران برانداز” فرا خوانده است. داریوش در این سال ها، ماه ها و روزها بیشتر از هر چیزی نگران رشد آسیب های اجتماعی است، آسیب هایی که به اعتقاد او موذیانه و موریانه وار ستون های اجتماع و نسل ها را از پای درمی آورند.برای داریو ش برای مقابله با اعتیاد و آسیب های اجتماعی ناشی از آن سه اسلحه لازم است: آگاهی، آموزش و پیشگیری. داریوش با پرسش از ریشه اعتیاد دنبال گفت و گو با مخاطب خود است:”چرا به جای افغانستان و یا آمریکای جنوبی که مرکز تولید مواد مخدر دنیا هستند باید سازمان ملل از سال 2005 اعلام کند که ایران بیشترین آمار معتادین را در دنیا داراست؟آیا چیز دیگری به غیر از یک بیماری فرهنگی می تواند باعث و بانی این پیامد باشد؟” او برای پرسش خود پیش فرض هم دارد و ریشه شکست در برابر اعتیاد را مشکل فرهنگی می داند:”آیا چیز دیگری بغیر از یک بیماری فرهنگی میتواند باعث و بانی این پیامد باشد؟حل مسئله با درک مسئله آغاز میشود، برای ریشه کنی مسئله اول باید آن را ریشه یابی کنیم: فرهنگ انکار، فرهنگ قدرت طلبی، فرهنگ خودسانسوری…” او سپس مخاطبش را به اندیشیدن در مورد ریشه آسیب های اجتماعی دعوت می کند:” بگذارید اصلأ من امروز با شما که یک رسانه مردمی هستید و با هموطنانم مصاحبه کنم.اولین سوالی که میخواهم مطرح کنم اینه که به نظر شما مسئولیت هر یک از ما در مقابل این نواقص فرهنگی و این آسیب ها چیست؟و سوال بعدی اینکه راهکار چیست؟” این خواننده محبوب و مردمی برای اینکه مخاطبش را برای یافتن پاسخ هم راهنمایی کند به گاندی متوسل می شود و هفت اصلی را که زندگی را در معرض خطر قرار می هد از دیدگاه گاندی بیان می کند:”1-ثروت، بدون زحمت2-لذت، بدون وجدان3-دانش، بدون شخصیت4-تجارت، بدون اخلاق5-علم، بدون انسانیت6-عبادت، بدون ایثار7-سیاست، بدون شرافت”
داریوش با تاسیس بنیاد آینه نشان داده که برای اصلاح، صرف بیان نقدها و بیمارهای کافی نیست. بنیاد آینه رویکرد ایجابی او در خدمت به جامعه است. در نظراو ، جامعه شناسی کافی نیست باید جامعه سازی کرد. این حرف همان ترجمان سخن کسانی است که می گویند تفسیر جهان کفایت نمی کند باید به تغییرش همت گماشت. در نظر داریوش زمان عمل فرا رسیده و باید به انکار ها و تردید ها پایان داد:” عجیب است که به هر سو می نگری جامعه شناس هست اما جامعه ساز نه! همه از درد صحبت میکنند اما هیچکس از ریشه کنی و پیشگیری از آن صحبت نمی کند. همه حرف ها زده شده، زمان زمانه آشتی با حقیقته ، زمان زمانه ترمیم از درونه ، زمان زمانه تصفیه تفکرهاست. زمان زمانه سم زدایی ذهن هاست و از بند انکار رها شدن و در عمل دست بکار شدن. متأسفانه نا آگاهی جامعه از ماهیت و ریشه بیماری اعتیاد و تلفیقی از این دیدگاه با برخوردهای غلط سنتی باعث شده که خانواده ها با انکار با این بیماری برخورد کنند و زمانی متوجه میشوند که خانه در آتش نشسته و فرزندانشان در دام آتش اعتیاد در حال سوختن هستند. آرزو و امید ما در بنیاد آینه سم زدایی بینش اشتباه و برخوردهای نا کارآمد و وابستگی های ناسالم است که باعث سوق دادن اشخاص بیمار به سوی بیماری میشود. مایلیم با دعوت از مردم به همگام بودن و یار راه این هدف بودن جامعه را به در عمل حضور داشتن و از خواستن و داشتن ها به بودن و ساختن ها برسانیم.”
اما برای داریوش اعتیاد بدون عشق ورزیدن به دیگری و بدون دوست داشتن خود دفع نمی شود. او معتاد را به یافتن راه حل در درون خودش دعوت می کند جایی که می گوید بدون خودت هیچ کس را فریادرسی نیست:” بیش از 75 سال پیش خود معتادین به این نتیجه رسیدند که فریاد رسی نیست، که ناجی در کار نیست و انتها درد در ماست و درمان نیز هم.”داریوش با تکیه بر تجربه خود این دعوت را انجام می دهد. او جزئی از خانواده معتادین بوده که اکنون بیش از 14 سال است که قدم در راه بهبودی گذاشته و این راه را تنها برای خود نمی داند بلکه هموطنانش را نیز دعوت به قدم گذاشتن در چنین مسیری می کند.او می گوید در سال 2000 بود که بعد از 30 سال جنگیدن با اعتیاد مسیر زندگی اش تغییر یافت. زمانی که با آگاهی از بیماری اش برای به دست آوردن بهبودی اش تلاش کرد. او به قول خودش می خواهد از طریق ترویج بهبودی و بیان تجربه اش به جامعه اش خدمت کند. داریوش برای رسیدن به هدفش در بنیاد آینه از هیچ اقدامی فروگذار نبوده است. از طریق سفر به جاهای مختلف، برگزاری سمینارها، برگزاری کلاس ها به ایجاد جمع هایی از “بهبود یافته گان” اقدام کرده تا پیام بهبودی را به دیگران منتقل کند. او از اینکه بنیاد آینه توانسته است معتادانی ایرانی را چه در ایران و چه در خارج از ایران گرد هم آورد تا به بیان دردهایشان و هم اندیشی برای رفع آن اقدام کنند مباهات می کند. او از تاثیر بنیاد آینه و پیوستن بسیاری از هموطنانش به جرگه بهبودی ها خوشحال است. این خواننده محبوب اعتراف به اعتیاد را پایان انکار، پنهان کاری و اقدامی شکوهمند و کارآمد می داند. اودر ترویج اقدامات بنیاد آینه می گوید:” ما سالهاست که از طریق برنامه های آموزشی تلویزیونی و رادیویی هفتگی مان، کنفرانس های آموزشی رایگان و گردهمایی راهیان دنیای بهبودی و ارائه برنامه های آگاهی دهنده در سطح مدارس و دانشگاه ها، تلاش کردیم که جامعه را در مقابل بیماری خانوادگی و جهانی اعتیاد مسلح کنیم. امروز هم در راستای همین اهداف و برای تکمیل این سفر عاشقانه ای که دوازده سال پیش آغاز کردیم در صدد گسترده تر کردن خدماتی که میتواند در رسیدن به جامعه ای سالم ما را زودتر به هدف برساند هستیم.”
تاکید بر مسئله آموزش
داریوش بر مسئله آموزش برای رهایی جامعه از اعتیاد تاکید می کند. به کمبود امکانات اموزشی در مدارس ایران اشاره می کند و بر اهمیت تقش مردم در گسترش آگاهی ها تاکید می کند به خصوص جایی که از رشد شکل های نوین اعتیاد در جامعه یاد می کند:”میتوانم به جرأت بگویم که امروز به دلیل گسترش بخصوص مواد محرک در سراسر دنیا بخصوص در جامعه ایرانی ، خانواده ای نیست که حد اقل یک بیمار اعتیاد در خود نپروراند. درد اینجاست که همیشه خیلی زود دیر میشود، و متأسفانه همه بعد از وقوع حادثه و فاجعه دست بکار میشوند. لذا خانواده ها نیز می بایست در قدم اول از ماهیت این بیماری آگاهی داشته باشند و بعد در مورد پیشگیری قدم های لازم را بردارند ، چرا که کمبود و یا بهتر بگم فقدان بودجه های لازم برای پیشگیری آن هم در سطح مدارس نه فقط در سرزمین ما بلکه در آمریکا هم یکی از بانیان گسترش این بیماری کشنده شده.”
داریوش با تاسیس بنیاد آینه نشان داده که برای اصلاح، صرف بیان نقدها و بیمارها کافی نیست. بنیاد آینه، رویکرد ایجابی او در خدمت به جامعه است. در نظراو ، جامعه شناسی کافی نیست باید جامعه سازی کرد. این حرف همان ترجمان سخن کسانی است که می گویند تفسیر جهان کفایت نمی کند باید به تغییرش همت گماشت. در نظر داریوش زمان عمل فرا رسیده و باید به انکار ها و تردید ها پایان داد:” عجیب است که به هر سو می نگری جامعه شناس هست اما جامعه ساز نه! همه از درد صحبت میکنند اما هیچکس از ریشه کنی و پیشگیری از آن صحبت نمی کند. همه حرف ها زده شده، زمان زمانه آشتی با حقیقته ، زمان زمانه ترمیم از درونه ، زمان زمانه تصفیه تفکرهاست. زمان زمانه سم زدایی ذهن هاست و از بند انکار رها شدن و در عمل دست بکار شدن. متأسفانه نا آگاهی جامعه از ماهیت و ریشه بیماری اعتیاد و تلفیقی از این دیدگاه با برخوردهای غلط سنتی باعث شده که خانواده ها با انکار با این بیماری برخورد کنند و زمانی متوجه میشوند که خانه در آتش نشسته و فرزندانشان در دام آتش اعتیاد در حال سوختن هستند. آرزو و امید ما در بنیاد آینه سم زدایی بینش اشتباه و برخوردهای نا کارآمد و وابستگی های ناسالم است که باعث سوق دادن اشخاص بیمار به سوی بیماری میشود. مایلیم با دعوت از مردم به همگام بودن و یار راه این هدف بودن جامعه را به در عمل حضور داشتن و از خواستن و داشتن ها به بودن و ساختن ها برسانیم.”
مزرعه بهبودی برای رهایی از اعتیاد
اما اقدام جدید اوبرای رهایی از این معضل فراگیر چیست؟ او در بنیاد آینه می خواهد یک مرکز اطلاع رسانی و آگاهی رسانی جهانی در رابطه با این بیماری و آسیب های جانبی آن تاسیس کند تا از طریق آن متخصصین دلسوز را برای مبارزه با اعتیاد و کمک به همونانشان جمع کند چیزی که او آن را مزرعه بهبودی می نامد یا همان مرکز بازپروری رایگان که قرار است :”سرای بهبودی و عشق بلاعوضی برای همه عزیزانی که از بیماری اعتیاد رنج می برند و تصمیم به ترک دارند شود.”
داریوش و دوستانش در کمتر از دو هفته دیگر در 27 دسامبر قصد دارند در واشنگتن دی سی گرد هم بیایند تا در راستای اهداف “آینه” اجتماعی را برگزار کنند. آنها از کسانی هم که قادر به شرکت در برنامه نیستند دعوت کرده اند از طریق خرید “کنسرت ۲۰۰۹ گیبسون” ، سی دی‌های ” دنیای این روزای من” ، ” رومی” ، ” معجزه خاموش” حافظ ” , “دوباره می سازمت وطن” , “داریوش سینگلز” و مجموعه “راهی” این سازمان مردم نهاد را در رسیدن به اهدافش کمک کنند تا علاوه بر سی دی، تی شرتی با طرحی از ترانه شقایق و عکس امضا شده داریوش برای متقاضی ارسال شود.
حالا “آینه” داریوش تصویر او را نمایش می دهد. تصویری از تجربه او در مبارزه ای بی امان با یکی از بزرگترین بحران های ایران یعنی اعتیاد. او در این تصویر نمایشی از همبستگی ملی و انسانی را برای ریشه کن کردن ام الفساد اعتیاد نشان داده است.اگر تا دیروز ترانه هایش، دردهای جامعه اش را صدا می کرد امروز “آینه” او به درمان درد ها روی آورده زمانی که تاکید می کند:” هر کدام از ما جزئی از یک مجموعه ی جهانی هستیم با عقائد ، اعتقادات، تفکر و جهان بینی متفاوت، و راز بقای ما پذیرش هم و احترام به حرمت انسانی یکدیگر میباشد. بیاییم باور کنیم نیروی آدمی بی کران است، باور کنیم هیچ کاری از اراده ی آدمی خارج نیست، باور کنیم خورشید بخاطر ما طلوع میکند، باور کنیم لایق بودن و بخصوص در کنار هم بودن هستیم، باور کنیم که اکنون مهمترین لحظه است و فردا خیلی دیر است، باور کنیم که ما هم میتوانیم با هم و در کنار هم جامعه ای سالم بسازیم و باور کنیم که در مقابل قدرت عشق “غیر ممکن” هم سر تعظیم فرو می آورد. یادمان باشد که به هنگامی که دنیا فکر ما نیست، اگر خاموش بنشینم روا نیست…”
