معاون وزیر خارجه روسیه:

خطر از دست رفتن مهلت ۲۴ نوامبر برای توافقنامه هسته‌ای وجود دارد

معاون وزیر خارجه روسیه امروز دوشنبه تاکید کرد که این خطر وجود دارد که ایران و ۱+۵ شامل اعضای دائم شورای امنیت و آلمان نتوانند تا ضرب الاجل تعیین شده ۲۴ نوامبر به توافقنامه نهایی هسته‌ای دست یابند.

به گزارش تسنیم به نقل از ایتارتاس، سرگئی ریابکوف معاون وزیر خارجه روسیه تصریح کرد که هنوز این خطر وجود دارد که ایران و 1+5 برای دستیابی به توافقنامه نهایی هسته ای ضرب الاجل 24 نوامبر را از دست بدهند.

بر اساس این گزارش وی افزود: اگر طرف ها بر روی حل و فصل مسائل اصلی که هنوز پس از نشست نیویورک حل نشده باقی مانده تمرکز کنند آنها می توانند این کار را در زمان مقرر و تعیین شده انجام دهند. اگر بخواهیم در حواشی مذاکرات حرکت کنیم و به مسائل اصلی نپردازیم از دست دادن ضرب الاجل 24 نوامبر می تواند واقعی و حقیقی باشد. من دوست ندارم این سناریو را در نظر بگیرم چرا که نقطه اصلی در هر مذاکره ای توانایی برای تمرکز بر نتیجه است. اگر در نظر گرفتن سناریوهای جایگزین را آغاز کنیم بی شک خودمان را از نقطه اصلی دور خواهیم کرد.

ریابکوف گفت: زمان برای دور جدید مذاکرات در حال رایزنی و گفتگو است. زمان اندکی تا 24 نوامبر باقی مانده است. هر هفته که زمان می گذرد این احساس بیشتر می شود که ما باید تلاش های خود را افزایش دهیم و این چیزی است که ما از شرکای خود، ایرانی ها و سایر اعضای 5+1 می خواهیم.

مطالب مرتبط

فاجعه انسانی در زندان تهران بزرگ

سخنگوی قوه قضائیه اعلام کرده است که تاکنون «مطابق آمار رسمی ارائه شده» ۷۱ نفر از کادر اداری زندان، سربازان وظیفه، محکومین زندانی، خانواده محکومین و همسایه‌ها در حمله اسرائیل به زندان اوین کشته شده‌اند

موج‌های بی‌قاعده‌ی اخراج مهاجران افغان

امروز نیز در سایه موج‌های بی‌قاعده‌ی اخراج مهاجران افغان، همان الگوی آشنای تاریخ در حال تکرار است: حذفِ بی‌پناه‌ترین‌ها به نام امنیت یا نظم، با همراهی رسانه‌ای و سکوت جامعه. اما حذف هر «دیگری» به دست ساختار قدرت، فقط آغاز یک روند است؛ روندی که دیر یا زود، دایره‌اش گسترش می‌یابد و به بدنه‌ی جامعه بازمی‌گردد. اگر جامعه در برابر بی‌قانونی علیه مهاجران ساکت بماند، فردا ممکن است همان سازوکار خشونت، گریبان شهروندان‌اش را نیز بگیرد. سرنوشت خاموشان، همیشه شبیه‌ هم است.

ضیا نبوی

اگر قرار است در کشاکشِ این تراژدی هولناک، جبهه‌ای را انتخاب کنیم، بهتر آن است که آن سو، طرفِ زندگی باشد و ازینکه بواسطه یک چنین انتخابی چگونه داوری می‌شویم و مطابقِ گفتارهای زندگی‌ناباورِ موجود، در کدام دسته قرار می‌گیریم، پروایی نداشته باشیم. اگر آری گفتن به شیوه‌ی پوششی که می‌پسندیم ما را از نظر مدافعین وضعیت، در صفِ براندازان تعریف می‌کند، نهراسیم و اگر بواسطه‌ی آری گفتن به غریزه‌ی زیستن یا همدلی با هموطنانمان آسیب‌دیده‌ از جنگ در صف مدافعین نظام قرارمان می‌دهند، پروایی نداشته باشیم.

مطالب پربازدید

مقاله