جالب تر اینجاست جناحی از جمهوری اسلامی بیشتر از اینکه از براندازان در هراس باشد از جریانها و گرایش هایی در هراس است که قابلیت خنثی کردن گرایش محافظه کاران تندرو را دارند. گرایش هایی که می توانند در جامعه نیروی اجتماعی بسیج کنند و از طرفی با جناح میانه رو در حاکمیت تعامل کنند. بر همین اساس است که احمد خاتمی بیشتر از اینکه نگران براندازها باشد نگران مخالفان است و اتهام براندازی برای حذف همین مخالفان طراحی شده است. چون تکلیف محافظه کاران تندرو با براندازها مشخص است اما مشکل اصلی آنها حذف مخالفین است.
احمد خاتمی٬ عضو مجلس خبرگان مدعی شده جمهوری اسلامی «به راحتی» مخالفان سیاسی را «تحمل» می‌کند٬ این ادعا در حالی مطرح شده که هم اکنون زندان های جمهوری اسلامی پذیرای زندانیان عقیدتی و سیاسی است و بسیاری از فعالان سیاسی به خاطر شرایط نامناسب داخل کشور مجبور به ترک وطن شده اند.
این چهره تندروی محافظه کاران این اظهارات را در تجمع استادان و طلاب حوزه علمیه در اعتراض به قطعنامه پارلمان اروپا در مدرسه فیضیه قم بیان کرده و البته گفته است نظام مخالفش را تحمل می کند اما براندازی را تحمل نمی کند.
احمد خاتمی البته به این موضوع اشاره نکرده است که او و دوستانش جمع عمده ای از مخالفان سیاسی را در طول سال های اخیر به اتهام براندازی از بسیاری از حقوقشان محروم کرده اند. اتهامی که هیچ گاه ثابت نشد. در سال 1379 محافظه کاران که از نفوذ ملی-مذهبی ها نگران بودند به بازداشت فله ای آنها دست زدند تا با این بازداشت ها به اصلاح طلبان و سایر جریانات سیاسی هم در مورد برخورد سخت هشدار بدهند. برخوردی که در سال های بعد با اصلاح طلبان انجام شد، این در حالی است که افراد و جریان هایی که به اتهام براندازی بازداشت و روانه زندان شده اند در چارچوب مسالمت آمیر و با توجه به ملزومات قانون فعالیت سیاسی کرده اند.
متاسفانه روند حذف جریان های سیاسی به اتهام براندازی تا نزدیک ترین جریان های سیاسی اصلاح طلب که بر عکس ملی مذهبی ها قائل به ولایت فقیه هم هستند ادامه داشته است. به گونه ای که در سال های اخیر افراد و جریان هایی حذف شده اند که در دهه هفتاد حذف آنها به ذهن کسی هم خطور نمی کرد. شعار سید محمد خاتمی در سال های ریاست جمهوری اش که تبدیل معاند به مخالف نظام و مخالف به موافق نظام بود در طول ساهای 80 بر عکس شد و دایره مخالفان جمهوری اسلامی آنچنان گسترده شد که به نخست وزیر دهه شصت انقلاب اسلامی و رئیس مجلس و رئیس جمهور وقت هم رسید.
استعداد جمهوری اسلامی در مخالف سازی برآمده از اندیشه ای است که به رویش و ریزش معتقد است رویشی که معنای تلویحی آن حذف عده ای از قطار انقاب اسلامی است. مسافران این قطار در طول چند دهه بیش از پیش شده اند و طیفی رنگارنگ از گرایش های مختلف در جامعه مدنی را شکل می دهند. احمد خاتمی به خوبی می داند اگر این روند حاکم نباشد شاید در مقام امام جمعه تهران و از چهره هایی که میدان را برای فعالیت باز می بینند ظاهر نمی شد. حذف چهره های مهم انقلاب اسلامی به ظهور چهره هایی مانند احمد خاتمی منجر شده است.
احمد خاتمی که همیشه تندترین مواضع را علیه مخالفان جمهوری اسلامی بیان کرده در بخش دیگری از صحبت های خود حمایتش را متوجه پارلمان اروپا به خاطر صدور قطعنامه علیه ایران کرده است. او برای حمله به اروپایی ها به همان توجیهی متوسل شده است که پیش از این سوی مقامات جمهوری اسلامی در مورد نقض حقوق بشر طرح می شد. وی مدعی شده تبعیض در کشورهای اروپایی موج می‌زند و اضافه کرده:” شما {اروپایی‌ها} چه برخوردی با مسلمانان و حجاب دارید،؟احمد خاتمی که در اظهارت خود معمولا ادبیات دیپلماتیک را رعایت نمی کند در مورد بحث تاسیس دفتر اتحادیه اروپا گفته است:” یک بار این ملت یک جاسوسخانه را به نام جاسوسخانه آمریکا آزمود و جوانان تو دهنی به اینجاسوس‌ها زدند و آنها را بیرون کردند و این ملت بار دیگر اجازه تأسیس جاسوسخانه به هیچ کسی نخواهد داد.”
نکته اول اینکه جمهوری اسلامی برای توجیه نقض آزادی مخالفان سیاسی بارها دست به مقایسه خود با کشورهای غربی زده و برخی از موارد نقض حقوق بشر را به مقامات این کشورها یادآوری کرده تا از این طریق بر نقض آزادی های سیاسی در ایران سرپوش بگذارد. این در حالی است که اولا جمهوری اسلامی در مورد نقض حقوق بشر از سوی کشورهای غربی اغراق می کند و از طرف دیگر نقض حقوق بشر در کشورهای غربی توجیهی برای نقض حقوق مخالفان نیست.روندی که جمهوری اسلامی در پیش گرفته به گسترده شدن جبهه مخالفان و کاهش کیفیت مقامات و مدیران نظام منجر شده و این روند هر چند به فربه تر شدن اپوزیسیون نظام کمک کرده است اما منجر به هدر رفتن منابع ملی و کاهش کیفیت مدیریت نیز شده است. نمونه بارز این کاهش کیفیت، احمد خاتمی است که بارها با سخنان نامناسب خود دستگاه دیپلماسی را با چالش روبرو کرده و با اظهارات تندش فضای سیاسی کشور را به سمت بسته شدن پیش برده است.
نکته تاسف بار تر اینجاست در جمهوری اسلامی رویش به همان میزان ریزش قوی است. به محض اینکه در روند چرخه مدیریتی بسیاری از گرایش ها و شخصیت های سیاسی بر اثر زمان تحولات مدیریتی به خود می بینند و در آزمون و خطا تجربه دست می آورند از روند چرخه مدیریتی حذف و نیروهای تازه کار اشتباهات گذشته را تکرار می کنند.
جالب تر اینجاست جناحی از جمهوری اسلامی بیشتر از اینکه از براندازان در هراس باشد از جریانها و گرایش هایی در هراس است که قابلیت خنثی کردن گرایش محافظه کاران تندرو را دارند. گرایش هایی که می توانند در جامعه نیروی اجتماعی بسیج کنند و از طرفی با جناح میانه رو در حاکمیت تعامل کنند. بر همین اساس است که احمد خاتمی بیشتر از اینکه نگران براندازها باشد نگران مخالفان است و اتهام براندازی برای حذف همین مخالفان طراحی شده است. چون تکلیف محافظه کاران تندرو با براندازها مشخص است اما مشکل اصلی آنها حذف مخالفین است.
