مراسم گرامیداشت سه سال پایداری رهبران در حصر جنبش سبز روز شنبه ۲۶ بهمن ماه با حضور حامیان جنبش سبز از کشورهای مختلف در پاریس برگزار شد.
به گزارش وب سایت سفیران سبز امید، در این مراسم که در دومین روز از سومین نشست سالانه سفیران سبز امید برگزار گردید، آقایان یوسفی اشکوری، امیرخسروی، مزروعی و امیرارجمند به بررسی آخرین وضعیت حصر و نحوه پیگیری رفع آن و نیز پیگیری سایر مطالبات تحول خواهان در فضای ایجاد شده پس از انتخابات ریاست جمهوری پرداختند. همچنین اغاز بکار تالیف «دانشنامه راه سبز امید، ویکی رسا» به آدرس اینترنتی www.wikirasa.org و گردآوری مجموعه کتاب های «روایت سبز» شامل بیانیه ها و سخنرانی های رهبران جنبش سبز، مجموعه «پدر، مادر ما باز هم متهمیم» شامل یادداشت های مصطفی تاج زاده در زندان، مجموعه «پیامهایی از زندان» شامل یادداشت های دانشجوی زندانی ضیاء نبوی، مجموعه «از پشت میله های زندان» شامل دل نوشته های خانواده های زندانیان سیاسی و مجموعه «ترانه های سبز» شامل اشعار سروده شده در جنبش سبز اعلام شد که این مجموعه ها بزودی بصورت چاپی و الکترونیکی در فروشگاه های آنلاین عرضه خواهند شد.
در این مراسم حسن یوسفی اشکوری پژوهشگر، فعال ملی مذهبی و نماینده اولین دوره مجلس شورای اسلامی ابتدا با طرح این سوال که آیا پس از انتخابات ریاست جمهوری خرداد ۱۳۹۲ جنبش سبز هنوز موضوعیتی دارد گفت: نفس حضور مردم در انتخابات اخیر مثبت بود. مردم در انتخابات ۸۸ در اوج امیدواری به آقای موسوی و کروبی رای دادند و امسال در ناامیدی روزنه ای یافتند برای پیگیری مطالباتشان. حتی برآورده شدن بخش کوچکی از وعده های آقای روحانی نشانگر این است که جنبش سبز و آرمانهای مشترک ذکر شده در منشور جنبش سبز همچنان موضوعیت دارد. مطالبات بخش عظیمی از مردم همچنان به قوت خود باقیست و میزان اختیارات رئیس جمهور برای بهبود آزادی های مدنی کافی نبوده و بخش بزرگی از مشکلات در سایر بخشهای حاکمیت نهفته است.
این فعال ملی مذهبی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: دلیلی بر ادامه حصر و حبس عزیزان نیست. پس از پایان حصر رهبران جنبش اعلام راهپیمایی نخواهند کرد، بلکه به عرصه جامعه مدنی بازخواهند گشت و در راستای اصلاحات تدریجی حرکت خواهند کرد. جای افتخار برای ما و جامعه زنان دارد که سرکار خانم رهنورد در کنار همسر خود و آقای کروبی برای اولین بار در راس جنبش مدنی کشور قرار دارد. رهبران در حصر باید آزاد شوند، این حصر خلاف قوانین کشور و خلاف بین شرع است. وی در پایان اضافه کرد: نقد جدی دولت آقای روحانی توسط نهادهای مدنی و کارشناسان و صاحب نظران با بیانی معقول در واقع کمک به ایشان است و حتی قدرت چانه زنی ایشان را در برابر جناح مقابل تقویت می کند. باید از اقدامات مثبت دولت حمایت کامل نمود و در صورت پشت کردن به وعده ها آنرا بشدت نقد کرد.
در ادامه برنامه، بابک امیرخسروی فعال باسابقه سیاسی طی سخنانی گفت: انتقال آقای کروبی از خانه امن به منزل شخصی ایشان گشایش ناچیزی در شرایط حصر ایشان است. دشورای کار آزادی خواهان در مقایسه با یک سال پیش در این است که با نوعی دوگانگی در حاکمیت مواجه هستند و این ظرافت خاصی را در فعالیت ها می طلبد. اکنون نیروهای اصلاح طلب و اعتدالخواه در بخشی از حاکمیت حضور دارند و می دانیم که دولت منتخب مردم اولویت هایی از قبیل کاهش تحریم ها و بهبود اوضاع اقتصادی دارد. این ها البته برای ازادی خواهان نیز مهم اند. این طیف حساب دولت آقای روحانی را از بخش های تندروی حاکمیت جدا دانسته و از محدودیت های دولت آگاه اند. اما این ها نباید سبب شود که آنها نسبت به رفع حصر و پایان حبس ها کم توجه بمانند.
این فعال سیاسی در ادامه سخنرانی خود گفت: این سرمایه های گرانقدر بخاطر پیگیری خواست ملت ایران دچار محرومیت و حبس خانگی شده اند، همچنان که عزیزان بسیاری در بند هستند. تلاش برای پایان حصر و حبس آنها ادای دین و وظیفه و تکلیف سیاسی نیز است. پایان این ظلم ها نخستین گام و نشانه جدی از بازشدن فضای سیاسی کشور و عقب نشینی محافل اقتدارگرا خواهد بود. باید به صبر و امید اکتفا ننمود و از امکانات جامعه بین المللی نیز استفاده نمود. ضرورت دارد که کمیته علنی معتبری از ایرانیان سرشناس و شخصیت های بین المللی معتبر تشکیل و تمامی فعالیت های جهانی برای پایان حصر خانگی رهبران جنبش سبز را سامان دهد.
دیگر سخنران این مراسم علی مزروعی فعال سیاسی اصلاح طلب و نماینده مجلس ششم بود که در ضرورت استفاده از سرمایه اجتماعی گفت: سبب هر گونه تحولی در جامعه نیروی های داخل کشور هستند، و نتایج چندین دوره گذشته انتخابات ریاست جمهوری نشان داده که تحول خواهان دارای اکثریت آرا در جامعه هستند. باید راهی پیدا شود تا نیروی اجتماعی تحول خواهان را به یک نیروی مادی تبدیل کند. در یک مقطعی جنبش سبز توانست این نیروی مادی را ایجاد و آنرا به خیابان منتقل کند. ولی هم اکنون این نیروی اجتماعی تنها در انتخابات و جاهایی که هزینه کمتری دارد حضور پیدا می کند و این اهمیت انتخابات آینده را دوچندان می کند. برای بالقوه کردن این نیروی اجتماعی راهی جز ساماندهی و تشکل یابی وجود ندارد، که البته اقتدارگرایان تمام تشکل ها را از بین برده اند.
این فعال سیاسی در ادامه گفت: باید جامعه مدنی را زنده کرد، و بهمین دلیل است که بحشهایی از حاکمیت با هر گونه سازماندهی نیرو های جامعه مدنی مقابله می کند. این نیروی اجتماعی به کمک دولت آقای روحانی نیز خواهد آمد. نباید مباحث و مشکلات اقتصادی نیز فراموش شود، زیرا با وجود این دغدغه های اقتصادی و بیکاری زمینه کافی برای تحول خواهی وجود ندارد.
در بخش پایانی این برنامه دکتر اردشیر امیرارجمند استاد دانشگاه و سخنگوی شورای هماهنگی راه سبز امید با اشاره ای گذرا به پیدایش جنبش سبز گفت: خواست رهبران جنبش سبز اصلاح در چارچوب قانون اساسی بود و آنچه اتفاق افتاد تقاضای استیفای حق اعتراض بود. این حق یک معترض به نتیجه انتخابات است که اشتباه کند، و بر اساس همان اشتباه اعتراض کند بشرطی که در چارچوب قانون باشد. اما در مقابل مردم سرکوب شدند و حاکمیت تصور می کرد که با این سرکوب همه مجبور به سکوت خواهند شد. جنبش سبز درتظاهرات خیابانی خلاصه نمی شد، جایگاه جنبش قبل از هر چیزی در مطالبات پایدار مردم است. دیدیم که پیش بینی های آقایان موسوی و کروبی در رسیدن حاکمیت به بحران و سپس بن بست درست درآمد، و مقاومت رهبران در حصر سبب پذیرش وجود بحران در برخی سطوح حاکمیت و در نتیجه پذیرش برخی تغییرات گردید. یکی از نشانه های پیروزی جنبش سبز در انتخابات ۱۳۹۲ این است که حاکمیت نه نخواست که نتوانست تقلب کند. پیروزی کاندیدایی که طیف بزرگی از حامیان جنبش سبز از وی حمایت می کردند و از بخشی از گفتمان جنبش سبز پیروی می کرد از دیگر نشانه های حضور جنبش سبز بود. روشهای مبارزه مسالمت آمیز با موفقیت همراه بوده اند، و منشور جنبش سبز هنوز توانایی لازم برای گفتمان سازی دموکراتیک را دارد.
مشاور ارشد میرحسین موسوی در بخش دیگر از صحبت های خود گفت: در قضیه حصر سواات بسیاری مطرح است، چرا همچنان حصر ادامه دارد؟ چرا بعد از سه سال هیچ صورتبندی قضایی قابل قبولی از حصر ارایه نمی شود؟ چرا کسی مسئولیت قانونی صدور حکم حصر را بر عهده نمی گیرد؟ آنچه که دیده میشود تنها تلاش ناکام افرادی است که سعی در توجیه حصر می کننذ، و حرفهای ضد و نقیض رئیس قوه قضائیه و دادستان کل کشور است که اساسا وظیفه شان اتخاذ مواضع قضایی است نه سیاسی و نه ظاهر شدن در نقش رهبر یک حزب. آنچه شنیده میشود صرفا تهمت و افتراست بدون این که حتی یک دقیقه اجازه دفاع به متهم داده شود. این است معنای عدالت؟ کدامین قاعده شرعی اجازه چنین کاری را داده است؟ می گویند اگر رهبران در حصر را محاکمه کنیم فتنه جدیدی رخ می دهد، در حالیکه از سوی دیگر می گفتند اینها طرفدارانی ندارند. آیا کسی گفته که بعد از آزادی رهبران راهپیمایی خیابانی صورت خواهد گرفت؟
این استاد دانشگاه در خاتمه گفت: حتی بخشی از اصولگرایان و کسانی که تا دیروز افراطی بودند نیز می دانند که آزادی عزیزان به نفع آنها نیز است. هیچ گاه فرد موثری در جنبش سبز صحبتی از برد و باخت نکرده است، و خواست ما قبول حق تغییر سرنوشت مردم در چارچوب فانون اساسی است. دلیل عدم محاکمه رهبران جنبش سبز این است که نمیتوانند کیفرخواست قضایی قابل قبولی ارائه دهند، و حق دفاعی نیز به رهبران جنبش بدهند زیرا معلوم خواهد شد که چه کسی مسئول رسیدن کشور به این وضعیت است. حال آنکه این عزیزان را از حقوق طبیعی زندانیان محروم می کنند، مانند ارائه روزنامه، حتی روزنامه کیهان به مهندس موسوی که خود روزنامه نگار بوده است. بدانیم که دستاورد ما بقای ماست، چرا که بعد از این سالها و علیرغم تمام فراز و فرود ها و حصر و حبس ها، ملت ایران می توانند از همه برهه استفاده کنند و پیگیر مطالبات خود باشند.
گزارش تصویری این مراسم در صفحه زیر قابل مشاهده است:
http://www.safiranesabz.com/1392/11/4196
