آقای روحانی ابزار اطلاعاتی دارد. اما ابزار قدرتی او محدود است و جایی که به سطوح بالای قدرت برمی خورد، دچار مشکل می شود. ولی در جایی در این میانه می تواند کار کند.
در ساخت کنونی قدرت در ایران ، هر چند دولت اهرم قدرتی برای مبارزه با فساد ندارد، اما بالاخره وزارتخانه‌هایی که در اختیار دارد مثل وزارت امور خارجه و وزارت کشور و … اینها مراکز اطلاعاتی هستند. خیلی از فسادها و آلودگی‌هایی که الان آشکار شده؛ از همین طریق بوده است. اما رد پای همین فسادها وقتی به یک مقام بالاتر برمی خورد می توانند جلویش را سد کنند. به این ترتیب می توان گفت به هر حال دولت هم نقش بزرگی در رشد یا پیشگیری از فساد دارد. همانطور که آقای احمدی نژاد داشت و خیلی از کارهایش را توانست انجام دهد. آقای روحانی هم ابزار اطلاعاتی دارد و می تواند اطلاعات وسیعی به دست آورد. این طور نیست که چون وزارت اطلاعات (و سپاه) را ندارد، نمی تواند کاری کند. ضمن اینکه وزارت اطلاعات و سپاه هم کاملا یکدست نیستند و اینطور نیست که ایشان از فسادها بی اطلاع بماند.
آقای روحانی ابزار اطلاعاتی دارد. اما ابزار قدرتی او محدود است و جایی که به سطوح بالای قدرت برمی خورد، دچار مشکل می شود. ولی در جایی در این میانه می تواند کار کند.
اما مشکلی که الان در جمهوری اسلامی وجود دارد این است که در این سالها فساد چنان ریشه دوانده است که پاک کردن آن امری عجیب و غریب است. چند روز پیش می خواندم که در مسابقه لیگ برتر کشتی آزاد ایران، تیمها همدیگر را متهم کردند که به کشتی گیران تیم رقبب رشوه داده اند تا عمدا ببازند. کشتی، ورزش اخلاقی – قهرمانی ما بود.ورزشی که تختی ها داشت و پوریای ولی ها؛ اما حالا حتی فساد آنجا هم هست! در تیم های ورزشی ما که به خارج از کشور می روند فساد بیداد می کند. وقتی در ورزش که معمولا یک میدان اخلاقی است، اینقدر فساد باشد؛ طبیعتا در مورد تجارت و کارهای دیگر، فساد بیشتر خواهد بود. فسادی که در سی سال گذشته دامنگیر ایران شده و در هشت سال گذشته به اوج خود رسیده؛ پاک کردن آن اگر حتی همه امکانات در اختیار دولت باشد سالها طول می کشد. الان که این امکانات نیست، ضمن اینکه بیشتر این آلودگی ها و فسادها سرش به قدرت وصل می شود.
بسیاری ازبنادری که وجود دارند پاسخگو به اداره گمرکات نیستند، بیشتر بنیادها پاسخگو به دولت نیستند و… این فسادها در دوران محاصره اقتصادی شدیدترمی شود. برای اینکه دولت بتواند تحریم ها را دور بزند نیاز به آدم های زرنگ و هفت خطی دارد که بتوانند این کارها را انجام دهند. اینها کسانی هستند که می توانند با پول های کلانی که در اختیارشان قرار می گیرد تحریم ها را دور بزنند. بابک زنجانی یکی از اینهاست.از یک طرف قانون می خواهد جلوی سوء استفاده و دزدی اینها را بگیرد ، از طرف دیگر حکومت برای دور زدن تحریم ها به اینها احتیاج دارد.
خلاصه کنم؛ به حل مشکل فساد فراگیر، در شرایطی که بخش عمده فساد از سوی قدرت می آید، با امکانات محدود دولت، امید چندانی نمی توان داشت.اما چرا این روزها از دستگیری و تعقیب وزرا در ترکیه در رابطه با رشوه گرفتن از ایران گفته می شود اما در ایران که مرکز این فساد است هیچ مقامی مورد سوال قرار نمی گیرد برای آن است که ترکیه هنوز بر پایه های دموکراسی خودش استوار است هر چند که زورگویی های خودش را بر روزنامه هایش دارد اما ساختارش با ایران خیلی فرق دارد. در ایران ولی فقیهی وجود دارد که پاسخگوی هیچ چیز نیست. بنیادهای زیردستش و سپاه هم پاسخگو نیستند پس این مقایسه با ترکیه درست نیست. بنابر این فساد در ایران را در بهترین وجهش باید با مصر مقایسه کرد.
سایت ملی – مذهبی محلی برای بیان دیدگاه های گوناگون است.
