فرانسوا اولاند:

رای منفی پارلمان بریتانیا به جنگ با سوریه در عزم فرانسه تاثیری ندارد

در ادامه واکنش به احتمال برخورد نظامی غرب با حکومت سوریه به اتهام کاربرد اسلحه شیمیایی، رئیس جمهوری فرانسه رای منفی پارلمان بریتانیا را در تصمیم‌گیری دولت خود در این مورد موثر ندانسته است.

روز جمعه، ۸ شهریور (۳۰ اوت)، فرانسوا اولاند، رئیس جمهوری فرانسه، در اشاره به رای منفی پارلمان بریتانیا به لایحه دولت برای مشارکت در عملیات محدود نظامی علیه سوریه، گفت که “هر کشور مستقلی حق دارد در مورد سیاست خارجی خود تصمیم بگیرد و این اصل در مورد بریتانیا نیز مانند فرانسه مصداق دارد.”

به گزارش بی بی سی آقای اولاند در مصاحبه با روزنامه فرانسوی لوموند تاکید کرد که از “اقدام متناسب و قاطعانه” در تنبیه سوریه به دلیل کاربرد اسلحه شیمیایی حمایت می کند و افزود “تمامی گزینه‌ها قابل بررسی است.”

رئیس جمهوری فرانسه افزود: “کشتار شیمیایی به دست رژیم دمشق نباید بدون مجازات بماند.”

به گفته ناظران، در حالی که رای منفی پارلمان بریتانیا به عنوان شکافی در صفوف کشورهای حامی مجازات نظامی سوریه تعبیر شده بود، اظهارات فرانسوا اولاند باعث تقویت موضع آمریکا می‌شود که به نظر می‌رسد هنوز بر لزوم عملیات تنبیهی علیه حکومت سوریه تاکید دارد.

پیشتر، وزیر امور خارجه آمریکا با اظهار این نظر که “نمی‌توانیم مسئول سیاست خارجی دیگران باشیم” امکان تاثیرپذیری از موضعگیری پارلمان بریتانیا را مردود دانست و تلویحا، احتمال اقدام یکجانبه ایالت متحده علیه سوریه را مطرح کرد.

با اینهمه، چاک هیگل، وزیر دفاع آمریکا، گفته است که دولت آن کشور هنوز هم در صدد تشکیل “ائتلاف بین‌المللی” است تا کشورهای عضو به طور مشترک برای تنبیه نظامی سوریه اقدام کنند.

در همان حال، مقامات دولت‌های آلمان و کانادا احتمال مشارکت در عملیات نظامی علیه سوریه را رد کرده‌اند. وزیر امور خارجه آلمان گفته است که مشارکت این کشور در حمله به سوریه “نه تقاضا شده و نه مورد بررسی است.”

برخی دیگر از کشورهای غربی از جمله ایتالیا نیز گفته‌اند که تنها در صورت کسب مجوز شورای امنیت، حاضر به حمایت از چنین عملیاتی خواهند بود.

کامرون ضمن ابراز تاسف از رای پارلمان، بر تعهد عمیق بریتانیا به برخورد با حمله شیمیایی سوریه تاکید کرده است

شامگاه گذشته، نمایندگان مجلس عوام بریتانیا لایحه پیشنهادی دولت برای زمینه‌سازی مشارکت در عملیات نظامی علیه سوریه را با اختلاف ۱۳ رای رد کردند. شماری از نمایندگان حزب حاکم بریتانیا نیز به این لایحه رای منفی داده بودند.

در پی اعلام نظر پارلمان، دیوید کامرون، نخست وزیر، که از حامیان سرسخت واکنش نظامی به حمله شیمیایی در سوریه بود، اعلام کرد که “مردم بریتانیا” از طریق نمایندگان خود در این مورد نظر داده اند و دولت نیز ناگزیر این نظر را می پذیرد. در رای گیری شامگاه گذشته، حزب حاکم به اعضای خود در مجلس اجازه داده بود به هر صورتی که تمایل دارند به این لایحه رای دهند.

مراجعه به پارلمان حتی برای انجام عملیات محدود نظامی از جمله وعده‌هایی است که آقای کامرون در آغاز زمامداری خود داده و افزوده بود که از اختیارات ویژه نظامی خود نیز استفاده نخواهد کرد. ملکه بریتانیا فرمانده کل قوا در این کشور است اما تمامی اختیارات خود در این زمینه را به نخست وزیر تفویض می‌کند.

به گفته ناظران، یکی از دلایل رای منفی پارلمان، سابقه ورود بریتانیا در جنگ عراق است که بدون مجوز شورای امنیت آغاز شد، بیش از حد پیش بینی شده به طول انجامید و با تلفات نظامی برای نیروهای ائتلاف بین المللی هم همراه بود.

رای پارلمان بریتانیا با استقبال مقامات سوریه مواجه شده است. به گفته خبرنگار بی‌بی‌سی در دمشق، دولت سوریه امیدوار است که این رای باعث اختلال در عزم بین‌المللی برای حمله به آن کشور شود.

همزمان، یکی از مشاوران رئیس جمهوری روسیه گفته است که این رای نشان می‌دهد که مردم به تدریج بر خطرات مداخله نظامی در سوریه وقوف می‌یابند. دولت روسیه از معدود حامیان حکومت بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه است و با منعکس کردن دیدگاه‌های مقامات و رسانه‌های دولتی آن کشور، مخالفان حکومت را مسئول حملات شیمیایی اخیر دانسته است.

در بریتانیا، جورج آزبورن، وزیر خزانه داری، از رای مجلس عوام ابراز ناخرسندی کرده و گفته است که این رای این سئوال را مطرح می‌کند که آیا بریتانیا واقعا مایل است نقشی اساسی در صحنه بین المللی ایفا کند یا نه. برخی ناظران گفته‌اند که مخالفت مجلس با خواست دیوید کامرون می‌تواند موقعیت او در روابط جهانی را تضعیف کند.

در عین حال، دیوید میلیبند، رهبر حزب کارگر، حزب اصلی مخالف در پارلمان که اکثر اعضای آن به لایحه دولت رای منفی دادند، گفته است با وجود مخالفت پارلمان با مداخله نظامی در سوریه، دولت نباید بحران سوریه را نادیده بگیرد و “این موضوع را به فراموشی بسپارد.”

آقای کامرون هم بر لزوم “واکنش قاطعانه” و تعهد بریتانیا به برخورد با کاربرد اسلحه شیمیایی در سوریه سخن گفته است.

رهبران جمهوری اسلامی حمله احتمالی به سوریه را محکوم کرده اما از واکنش عملی سخنی نگفته‌اند.

به گزارش خبرگزاری دولتی ایران – ایرنا – محمد جواد ظریف، وزیر خارجه در تماس تلفنی با اخضر ابراهیمی، نماینده ویژه سازمان ملل متحد و اتحادیه عرب در امور سوریه، درباره تحولات جدید آن کشور با او گفتگو کرد.

آقای ابراهیمی قبلا گفته بود که برای هرگونه اقدام در مورد کاربرد اسلحه شیمیایی، باید نخست شواهد لازم در مورد وقوع حمله و مسئول واقعی آن به دست آمده باشد.

به گزارش ایرنا، آقای ظریف در این تماس تلفنی، استفاده از اسلحه شیمیایی را محکوم کرد. مقامات و رسانه های دولتی جمهوری اسلامی، با تبعیت از مقامات و رسانه‌های دولتی سوریه، استفاده از اسلحه شیمیایی را به نیروهای مخالف حکومت سوریه نسبت داده‌ اند.

براساس این گزارش، وزیر خارجه جمهوری اسلامی پیشتر با وزیران خارجه چند کشور دیگر، از جمله اردن، کویت، ایتالیا، سوئیس، بلژیک، اسپانیا، یونان، فرانسه، جمهوری آذربایجان و الجزایر درباره آخرین تحولات سوریه گفتگوی تلفنی کرده بود.

مقامات ارشد جمهوری اسلامی تهدیدات کشورهای غربی در مورد اقدام نظامی علیه سوریه را محکوم کرده‌اند اما در مورد واکنش عملی نسبت به چنین عملیاتی سخنی نگفته‌اند.

مطالب مرتبط

فاجعه انسانی در زندان تهران بزرگ

سخنگوی قوه قضائیه اعلام کرده است که تاکنون «مطابق آمار رسمی ارائه شده» ۷۱ نفر از کادر اداری زندان، سربازان وظیفه، محکومین زندانی، خانواده محکومین و همسایه‌ها در حمله اسرائیل به زندان اوین کشته شده‌اند

موج‌های بی‌قاعده‌ی اخراج مهاجران افغان

امروز نیز در سایه موج‌های بی‌قاعده‌ی اخراج مهاجران افغان، همان الگوی آشنای تاریخ در حال تکرار است: حذفِ بی‌پناه‌ترین‌ها به نام امنیت یا نظم، با همراهی رسانه‌ای و سکوت جامعه. اما حذف هر «دیگری» به دست ساختار قدرت، فقط آغاز یک روند است؛ روندی که دیر یا زود، دایره‌اش گسترش می‌یابد و به بدنه‌ی جامعه بازمی‌گردد. اگر جامعه در برابر بی‌قانونی علیه مهاجران ساکت بماند، فردا ممکن است همان سازوکار خشونت، گریبان شهروندان‌اش را نیز بگیرد. سرنوشت خاموشان، همیشه شبیه‌ هم است.

ضیا نبوی

اگر قرار است در کشاکشِ این تراژدی هولناک، جبهه‌ای را انتخاب کنیم، بهتر آن است که آن سو، طرفِ زندگی باشد و ازینکه بواسطه یک چنین انتخابی چگونه داوری می‌شویم و مطابقِ گفتارهای زندگی‌ناباورِ موجود، در کدام دسته قرار می‌گیریم، پروایی نداشته باشیم. اگر آری گفتن به شیوه‌ی پوششی که می‌پسندیم ما را از نظر مدافعین وضعیت، در صفِ براندازان تعریف می‌کند، نهراسیم و اگر بواسطه‌ی آری گفتن به غریزه‌ی زیستن یا همدلی با هموطنانمان آسیب‌دیده‌ از جنگ در صف مدافعین نظام قرارمان می‌دهند، پروایی نداشته باشیم.

مطالب پربازدید

مقاله