خانواده های ۱۰ زندانی سیاسی منتقل شده به سلول انفرادی بار دیگر نتوانستند عزیزان خود را ملاقات کنند.
این در حالی است که با گذشت قریب به ده روز از انتقال ده زندانی سیاسی به سلول انفرادی زندان اوین تاکنون هیچ اطلاعی از وضعیت سلامت آنها در دست نیست. در طی این مدت اخباری مبنی بر وضعیت وخیم جسمانی تعدادی از آنها منتشر شد و گفته می شود این زندانیان در اعتصاب غذا بسر می برند.
خانواده های عبدالله مومنی، سیامک قادری، ابوالفضل عابدینی و کامران ایازی در تماس خبرنگار جرس با اشاره به اینکه امروز دوشنبه( شانزده اردیبهشت) هم موفق به ملاقات عزیزان خود نشده اند از نگرانی شدید برای سلامت آنها و بی نتیجه بودن پیگیری های خود به مراجع قضایی گفتند.
به گزارش جرس، خانواده های تعدادی از این زندانیان روز سه شنبه هفته گذشته به دفتر دادستانی مراجعه کردند اما مسوول دفتر در پاسخ به نگرانی آنها گفته است که به زندانیان چه ارتباطی دارد که وکیل بند چه کسی باشد؟ به همین خاطر برای این زندانیان اشد مجازات تنبیهی (بیست روز انفردی) در نظر گرفته شده است و در طی این مدت هم ممنوع الملاقات خواهند بود. این در حالی است که ماموران زمان انتقال این زندانیان به آنها گفته بودند تا روز ولادت حضرت زهرا به بند عمومی باز گردانده خواهند شد. در همان زمان زندانیانی که در حال انتقال به انفرادی بودند اعلام کردند در صورت عدم تحقق این وعده دست به اعتصاب غذا خواهند زد.
روزیکشنبه (۸ اردیبهشت) پس از برکناری سعید مدنی از سمت وکیل بند از سوی مسئولین زندان، گارد ویژه به بند ۳۵۰ زندان اوین اعزام شدند و ده تن از زندانیان این بند را به سلول انفرادی بند امنیتی منتقل کردند. سعید مدنی، عبدالله مومنی، ابوالفضل عابدینی نصر، سیامک قادری، امیر خسرو دلیر ثانی، محمد حسن یوسف‌پور سیفی، سعید عابدینی، کامران ایازی، محمد ابراهیمی و پوریا ابراهیمی هم اکنون در انفرادی و در اعتصاب به سر می برند.
وکیل بند “باید” منتخب زندانیان باشد
وکیل بند، به کسی اطلاق می شود که به انتخاب زندانیان، به پی گیری وضعیت رفاهی همبندان خود و انتقال خواست های معیشتی آنها به مسئولان می پردازد.
مهناز پراکند، وکیل سرشناس دادگستری با تاکید براینکه وکیل بند باید منتخب زندانیان باشد، می گوید: “وکیل بند یک تاسیسی برای ایجاد نظم در داخل زندان است که سالهاست در زندان دایر شده و در حال اجرا است. به عبارت دیگر یک قرارداد و توافق شفاهی و ضمنی بین زندانیان و زندانبان است. بدلیل اینکه در داخل بند نظم و انظباط برقرار شود و رابطه زندانیان و زندانبانان براساس نظم باشد تا مشکلات زندانیان بطور مرتب و منظم و دقیق به گوش زندانبانان برسد. وکیل بند، همانگونه که از نامش پیداست در حقیقت “نماینده بند” است و به همین دلیل کسی که به عنوان نماینده بند تعیین می شود باید از سوی زندانیان انتخاب شود. وکیل بند در حیطه وظایف خود یکسری اختیاراتی هم به دست می آورد. برای نمونه ممکن است از او گزارش داخل بند بویژه در خصوص زندانیان سیاسی را بخواهند. بر همین اساس وکیل بند نباید کسی باشد که تحت سیطره و نفوذ زندانبان باشد. از همین رو، وکیل بند را باید خود زندانیان انتخاب کنند تا بتواند بطور دقیق و صحیح اعتراضات زندانیان را به گوش زندانبان برساند و از آنجایکه مورد اعتماد زندانیان است بتواند نظم داخل زندان را فراهم کند.”
وی می افزاید: “من چون در جریان پرونده کهریزک بودم و وکالت سه تن از متهمین کهریزک در دادگاه را بر عهده داشتم برای روشن شدن قضیه به یک نمونه اشاره می کنم. یکی از متهمینی که با مامورین زندان در ضرب و شتم و فحاشی به زندانیان همکاری کرده بود وکیل بند بود. او وکیل بند منتخب مسئولین زندان بود. زمانیکه این فرد در دادگاه می خواست از خودش دفاع کند خطاب به قاضی گفت که او خودش زندانی بوده و از شش محل پایش شکسته است و زندانبانان به او فشار می آوردند که باید با آنها همکاری کند، درغیر اینصورت همان رفتار با زندانیان را با او انجام می دهند. من از این مورد می خواهم این نتیجه را بگیرم که اگر وکیل بند منتخب زندانیان بود و تحت سیطره زندانبانان نبود همانند زندانبانان با زندانی ها رفتار نمی کرد. بنابراین عدالت ایجاب می کند که وکیل بند زندان منتخب زندانیان باشد و اعتراض زندانیان در این زمینه بجا بوده است.”
تخلفات و اقدامات غیرقانونی مسئولین زندان
به گزارش جرس، در پیگیری های خانواده ها به آنها گفته شده است که شورای انظباطی این تنبیه را برای زندانیان در نظر گرفته است و دادستان هیچ نقشی در این اقدام نداشته است. یکی از خانواده ها که بشدت از این برخوردهای دوگانه متعجب شده بود به نماینده دادستان گفته است: پس کار دادستان چیست؟ آیا از این اقدامات غیرقانونی بی خبر هستند؟ آیا آقای جواد مومنی معاون اجرایی زندان یا رشیدی مطلق بخاطر رفتارهایی که با زندانیان انجام می دهند تنبیه می شوند؟ آیا بخاطر کم فروشی و گرانفروشی با بدترین کیفیت ها با آنها برخورد خواهد شد؟ چرا محل نگهداری و شرایط آنها را به من نمی گویند؟ مگر این زندانیان چه خواسته اند جز اینکه وکیل بند را خود زندانیان انتخاب کنند؟
این حقوقدان با اشاره به تجربه و تحقیقات سعید مدنی (وکیل بند) در خصوص مسائل زندان ها تصریح می کند: “آقای سعید مدنی به عنوان جامعه شناس و محقق، یکی از کارهای تحقیقاتی اشان این بوده که در داخل زندان ها چه می گذرد و حقوق زندانیان چیست و امثال اینها. به همین دلیل مسلم است که ایشان اشراف کامل بر روی این مسئله دارند. طبق آیین نامه اجرایی سازمان زندان ها فروشگاهی که در داخل زندان تاسیس شده تا به مواد غذایی و میوه و سبزیجات در اختیار زندانیان قرار دهد باید این اقلام را با قیمتی کمتر از قیمتهای معمول و به قیمت تعاونی در اختیار زندانیان قرار دهد. فروشگاه زندان از این مسئله تخلف کرده و وکیل بند اعتراض زندانیان را بیان کرده و مسئولین زندان باید به تخلفات مسئولین فروشگاه رسیدگی می کردند تا به قیمت مناسب و تعاونی اجناس را به زندانیان به فروش برساند، نه اینکه زندانیان را به انفرادی منتقل کنند. از این برخورد با زندانیان به نظر می آید که منافع فروشگاه با منافع مسولین زندان بهم گره خورده است که مسئولین زندان، زندانیان را به انفرادی منتقل کرده اند. این نکته را هم تاکید کنم که طبق آیین نامه اجرایی سازمان زندان ها انتقال به انفرادی شدیدترین و آخرین تنبیهی است که نسبت به زندانیان اعمال می شود. اگر بر فرض زندانی تخلفی هم مرتکب شده باشد (که در این مورد این زندانیان مرتکب تخلف نشده اند) چهار و پنج نوع تنبیه قبل از انفرادی وجود دارد و اول باید آنها را اعمال کنند. متاسفانه این نشان می دهد مسئولین زندان از تخلفات مسئولین فروشگاه حمایت می کنند.”
تحمیل مجازات به خانواده ها
تعدادی از خانواده ها به خبرنگار جرس می گویند که در مراجعاتی که به مسئولین قضایی از جمله دفتر دادستانی داشته اند، آنها از هرگونه پاسخ مشخصی طفره رفته و حتی مشخص نمی کنند که این زندانیان را به 209 انتقال کرده اند یا به بند 240 یا جای دیگر. در حقیقت خانواده ها دو برابر خود زندانیان مورد تنبیه قرار می گیرند و هیچ مرجعی پاسخگوی نگرانی آنها نیست.
مهناز پراکند در این زمینه خاطرنشان می شود: “در حقیقت این وضعیت نوعی تحمیل مجازات به خانواده ها است. مراجع قضایی موظف هستند به خانواده ها در خصوص وضعیت زندانیانشان اطلاع رسانی کنند. از نظر قانونی زمانیکه یک زندانی به تنبیه محکوم می شود باید برای او در شورای انظباطی زندان ها پرونده باز شود و نوع تخلف و دلایل تنبیه و نوع آن مشخص شود. بدین ترتیب مسئولین باید به خانواده ها اطلاع رسانی کنند و محل نگهداری زندانیان و وضعیت آنها را بگویند. علاوه بر اینکه مدت انفرادی بعنوان تنبیه حداکثر بیست روز است و حق ندارند آنها را بیشتر از این زمان نگه دارند و خانواده ها را در بی خبری نگه دارند. ضمن اینکه خانواده حق دارد بداند زندانی اش کجاست و در چه شرایطی نگهداری می شود. این که خانواده ها را در بی خبری نگه می دارند خودش نوعی تخلف است و حق شکایت برای خانواده محفوظ است. اگر برای یکی از زندانیان اتفاقی بیافتد، خانواده نمی داند که زندانی اش کجا بوده و چه اتفاقی برایش افتاده است. مسئولین زندان مکلف هستند زمانیکه تنبیهی را تعیین کرده اند درخصوص محل نگهداری و شرایط و وضعیت زندانی اطلاع رسانی کنند. الان خانواده ها مردد هستند که زندانیانشان در اعتصاب هستند یا نه؟ مسئولین کدام زندان نسبت به این مسئله پاسخگو هستند؟ این زمانی شفاف و مشخص می شود که محل و شرایط نگهداری زندانی معلوم شود.”
گفتنی است، زندانیانی که به انفرادی منتقل شده‌اند در زمان انتقال اعلام کرده بودند در صورت عدم تحقق وعده بازگشت از انفرادی به بند ۳۵۰ در ظرف ۴۸ ساعت آینده، دست به اعتصاب غذا خواهند زد. بیش از سی تن از زندانیان این بند هفته گذشته در حمایت از وکیل بند و اعتراض به انتقال به اعزام ۱۰ نفر از زندانیان به انفرادی دست به اعتصاب ملاقات زده و از حضور در سالن ملاقات اجتناب کردند.
