جان قدیانی در خطر است

یازده روز از تبعید غیرقانونی ابوالفضل قدیانی، عضو ارشد سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی به زندان قزل حصار می گذرد اما تاکنون هیچ مرجع قضایی حاضر به ارائه دلیلی برای این اقدام نشده است. در پیگیری های خانواده قدیانی، مقامات قضایی تنها به این جمله اکتفا کرده اند که نمی توانند در پرونده های زندانیان سیاسی دخالت کنند.

زهرا رحیمی همسر قدیانی با اشاره به پیگیری های خود به سایت ملی – مذهبی گفت: ” بعد از انتقال ایشان به زندان قزل حصار ما به سازمان زندان ها و برای ملاقات آقای آوایی مراجعه کردیم و صراحتا گفتند که نمی توانند در پرونده های زندانیان سیاسی البته به قول آنها زندانیان امنیتی دخالت کنند. به رئیس قوه قضاییه و حقوق شهروندی نامه نوشتیم و نسبت به این اقدام که خلاف قانون زندانها است اعتراض کردیم اما تا الان هیچ پاسخی به ما نداده اند. این انتقال در حالی صورت می گیرد که چند ماه پیش پزشک قانونی بخاطر وضعیت جسمانی آقای قدیانی قید عدم تحمل کیفر را برای ایشان زده اند. اما متاسفانه به جای اینکه ایشان را آزاد کنند او را به زندانی منتقل کردند که هیچ زندانی سیاسی در آن نیست و الان آقای قدیانی در بند زندانیان مواد مخدر نگهداری می شود.”

در زندان قزل حصار هیچ زندانی سیاسی وجود ندارد و زندانیان آن عمدتا قاچاقچیان مواد مخدر و یا جرم هایی هستند که در طبقه بندی سازمان زندان ها، جزو زندانیان خطرناک محسوب می شوند.

خانم رحیمی با ابراز نگرانی شدید از شرایط جسمانی همسرش خاطرنشان کرد: “روز چهارشنبه با ایشان ملاقات کردیم که از وضعیت جسمانی خوبی برخوردار نبودند و متاسفانه در بند همراه زندانیان مواد مخدر هستند. با توجه به مشکلات قلبی که دارند و عدم دسترسی ایشان به پزشک و شرایط نگهداری اشان هر لحظه امکان دارد اتفاقی برایشان بیافتد. در بند اوین حداقل زندانیان سیاسی دیگر اگر اتفاقی می افتاد سریع اطلاع می دادند اما در زندان قزل حصار شرایط متفاوت است. ما بشدت نگران وضعیت جسمانی آقای قدیانی هستیم و سلامت جان ایشان در خطر است. از سوی دیگر هم باید سریعا به دندانپزشکی منتقل شوند زیرا وضعیت دندانهایشان خیلی بد و عفونی است. برای اعزام ایشان به دندانپزشکی خیلی پیگیری کردم اما تاکنون پاسخی نداده اند.”

همسر قدیانی با تاکید بر عدم استقلال دستگاه قضایی بیان کرد: “یکی از مشکلات کشور این است که زمانیکه عمل غیرقانونی صورت می گیرد هیچکس بویژه مقامات قضایی خود را پاسخگو نمی دانند و ما نمی دانیم به کدام مرجع باید مراجعه کنیم که پاسخ دهند. باز از این تریبون تکرار می کنم همه؛ از مسئولین بالا تا مقامات قضایی در قبال هر اتفاقی برای آقای قدیانی مسئول هستند. متاسفانه با اینگونه برخوردها خانواده زندانیان سیاسی را هم مجازات می کنند و خود من هر لحظه نگرانم که اتفاقی برای سلامتی آقای قدیانی بیافتد.”

دوم بهمن ماه سال جاری تعدادی از نمایندگان از زندان اوین بازدید و با جمعی از زندانیان سیاسی این زندان دیدار کردند. پس از این دیدار بعضی از نمایندگان در مصاحبه های خود گزارشی خلاف واقع دادند و زندان اوین را هتل نامیدند.

پس از آن محسن میردامادی، رئیس کمیسیون سیاست خارجی و امنیت ملی مجلس ششم در نامه ای به نمایندگان بازدید کننده از زندان اوین نوشت که جای تاسف است مجلسی که باید همه دستگاه های حکومتی و اجرایی از آن حساب ببرد و حداقل نگران باشند که تخلفات آنها مورد مواخذه مجلس قرار خواهد گرفت و با چنین شان و جایگاهی نقش بازدارنده از تخلفات را داشته باشد امروز به یک تماشاچی بی اثر تبدیل شده است که در بسیاری از موارد یا تایید کننده تخلفات است یا از کنار آنها بی تفاوت می گذرد.

خانم رحیمی نیز با صوری خواندن بازدید نمایندگان مجلس از زندان تصریح کرد: “البته مشخص است که نمایندگان شرایط دشوار زندگی ما را ندارند و قطعا نمی توانند یا نمی خواهند این شرایط را درک کنند. اما اگر واقعا بر این باور هستند که زندان هتل است لطفا جایشان را با عزیزان ما عوض کنند.عجیب که نمایندگان این مسئله را متوجه نیستند که زندانیان سیاسی افراد فرهیخته و تحصیل کرده ای از جمله نمایندگان سابق مجلس و سیاسیون سرشناس احزاب و دانشجویان و دانشگاهیان هستند که با زندانیان عادی تفاوت دارند و در شرایط نگهداری و برخورد با زندانیان سیاسی باید یک سری نکات با توجه به جایگاه آنها در نظر گرفته شود. بسیار جالب است که برخی از زندانیان سیاسی نمونه ای از موارد غیرقانونی از جمله بازجویی ها، شکنجه ها، احکام سنگین، برخوردها و شرایط بهداشتی و غذایی زندان را به نمایندگان گفته اند اما عجبا که بعضی از این نمایندگان در صحبتهایشان گفته اند زندان اوین هتل است.”

او ادامه داد: “نمایندگان مجلس اگر واقعا دلشان به حال مردم می سوزد باید این مسائل را پیگیری کنند و گزارش واقعی به مردم بدهند. حقایق را بگویند و از تمام زندانهایی که زندانیان سیاسی در آن نگهداری می شوند از جمله رجایی شهر و بهبهان و قزل حصار و غیره بازدید کنند. مگر امام نگفت مجلس در راس امور است. پس نمایندگان باید جلوی این بی قانونی ها را بگیرند تا در پیشگاه خدا و مردم شرمنده نباشند. تلاش کنند تا تمامی زندانیان سیاسی که تنها به جرم آزادی بیان در زندان هستند آزاد شوند.”

ابوالفضل قدیانی که بارها در نامه به رهبری از عملکرد او انتقاد کرده و در تازه ترین نامه اش از فساد و تهدید در قوه قضاییه سخن گفته بود.

او در یکی ازنامه های خود به رهبری نوشته است: “امروز که چهره نکبت بار استبداد سلطانی بار دیگر آشکارا در این مملکت رخ نمایی کرده و بر حیات و ممات ساکنان آن حکومت می کند، نمی توان در برابر آن سکوت کرد و دم نیاورد. و از همین بابت است که اینک از زندان اوین این فریاد را بر می‌آورم. باری من و امثال من در راه پیروزی انقلاب جان، مال و آزادی خویش را نگذاشته‌ایم که سه دهه بعد علی خامنه‌ای اینگونه بر کشور سلطنت کند. ملت ما از مشروطه تا انقلاب اسلامی آن همه رنج نکشید تا امروز فردی به نام ولایت فقیه قانون را در تمامی مراتب به بازیچه ای برای اعمال قدرت مطلقه خویش بدل سازد.”

در بخش دیگری از این نامه تاریخی آمده است: ” آقای خامنه ای در بخشی از سخنرانی خود در کرمانشاه پرسش هایی را مطح کرد که به جاست در این مجال با صراحت به این سوالات پاسخ داده شود. در این سخنرانی گفته شد: آیا نظام روزی پیر و از کار افتاده خواهد شد؟ آیا راهی برای جلوگیری از فرسودگی وجود دارد؟ و آیا اگر این وضع پیش آمد راه علاجی وجود خواهد داشت؟ پاسخ من به این پرسش این است که:

آری! اعمال استبدادی و خودکامگی از سوی جنابعالی، نظام بر آمده از انقلاب اسلامی را به فرسودگی و آستانه فروپاشی کشانده است، اگر در پی راه و علاج هستید چاره کار در تغییرساختار ریاستی به پارلمانی و یا تغییرات صوری دگر نیست، بلکه علاج کار در این کشور در آن است که جنابعالی از این قدرت دست کشیده، عشق به قدرت را از دل بیرون کنید و از سرراه این ملت مظلوم و جمهوری اسلامی کنار روید.”

زهرا رحیمی زندانی سیاسی رژیم شاه در پایان از جامعه حقوق بشری خواست نسبت به این بی قانونی ها سکوت نکنند و به شرایط زندانیان سیاسی توجه بیشتری کنند. او همچنین به حاکمیت هشدار داد: “هر چه زودتر جلوی این بی قانونی ها گرفته شود به نفع خود حاکمیت است و هر چقدر این بی قانونی های ادامه پیدا کنند مشکلات و دردسرهای بیشتری اتفاق می افتد که گریبان گیرتان خواهد شد. اگر همان سال 88 به صحبت های زندانیان سیاسی که از سر دلسوزی انتقادات خود را مطرح کردند گوش می دادید الان کشور و مردم با این همه بحران اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مواجه نبود.”