بخش بزرگی از اهدا کنندگان از اقشار فقیر جامعه می باشند. در مقابل بیمارستان های تهران اهدا کنندگان بالقوه ی بسیاری می کوشند کلیه ی خویش را با چسباندن اعلان یا نوشتن بر دیوار عرضه نمایند و از رقابت کمر شکن برای فروش کلیه سخن می رود.
سازمان بهداشت جهانی اعلام خطر کرده است: خرید و فروش غیرقانونی اعضا بدن انسان به حدّی اوج گرفته است که سالی 10 هزار کلیه به فروش می رسند. بیماران حاضرند برای پیوند در کشورهایی نظیر چین، هندوستان و پاکستان تا 200 هزار دلار بپردازند.
پزشکان و واسطه های بی وجدان بخش اعظم درآمد حاصله را بدست می آورند.
بدین قرار بنا بر اظهار سازمان بهداشت جهانی انسانیت به گورستان رهسپار می گردد: انسان های فقیر برای بدست آوردن پولی که به شدت بدان نیازد دارند اعضای بدن خویش را از دست می دهند، در حالی که سود این معامله به بیماران ثروتمند که اینکار را ممکن می سازند می رسد. باندهای تجارت اندام انسان از استیصال انسان های بی نوا بهره برداری کرده، در ازای کلیه شان بدانها گاهی تا 5 هزار دلار می پردازند.
اوج گیری شدید تقاضا
با این حال به گفته ی پزشکی بنام لوک نوئل در روزنامه گاردین در سال های 2006 و 2007 اندکی از میزان تقاضا کاهش یافته بود. وی ریاست بخشی از سازمان بهداشت جهانی را عهده دار است که مراقب تحولات قانونی و فراقانونی پیوند اعضا می باشد. اما اکنون دوباره معامله اعضای بدن در حال اوج گیری است. میزان تقاضا بالاست و سود آن عظیم است. این کار بخاطر اوضاع بی سامان قوانین در برخی از کشورها تسهیل می شود.
به نظر آقای نوئل خرید و فروش کلیه 75 درصد معاملات اعضای بدن انسان را تشکیل می دهد. فزونی بیماری های ثروتمندان از قبیل مرض قند، فشار خون و بیماری های قلبی نیاز به عرضه ی کلیه را بالا برده است .
مشکل تخمین میزان واقعی
به گفته دکتر نوئل بر طبق اطلاعات سازمان بهداشت جهانی در سال 2010 در 95 کشور عضو این سازمان 107 هزار پیوند عضو صورت گرفته است که 70 درصد آن پیوند کلیه بوده. اما این رقم 75 هزار فقط یک دهم نیاز جهانی را تأمین می کند. این که چه میزان از عمل جراحی های مربوطه به نحو قانونی صورت گرفته اند، را فقط می توان حدس زد. به گفته ی آقای نوئل یک دهم این میزان را باید به حساب معامله با اعضا نهاد.
در نظر نوئل انجام مراقبت بیشتر فقط یکی از امکانات موجود است: مهم تر از آن این است که از یک سو در نظام اهداء اعضای بدن اصلاحاتی صورت گیرد و از سوی دیگر برای بهبودی مدل زندگی انسان کوشش بعمل آمده و از این طریق از نیاز به ارگان کاسته شود.
مشکل مربوط به چین
چین در این میان دارای اشکالات ویژه ای است: در حالی که پیوند اعضا در ازای دریافت پول ممنوع می باشد، اما در سال های گذشته رشد قابل ملاحظه ای داشته است. ثروتمندانی از خاورمیانه و سایر نقاط آسیا و گاهی نیز از اروپا – که اکثرشان چینی تبار می باشند – حاضراند برای پیوند ارگان بین 100 تا 200 هزار دلار بپردازند. این در حالیست که فقط در چین یک میلیون انسان برای دریافت یک کلیه انتظار می کشند و در سال 2001 فقط 5200 کلیه در این کشور پیوند زده شد. در حال حاضر در چین هنوز اعضای بدن افراد محکوم به اعدام را از تنشان جدا می سازند. در سال 2011 شمار آنها به 4000 رسید. البته بر اثر فشارهای بین المللی قرار است چین این کار را در سال 2017 به پایان رساند.
چین همچنین در زمینه مراقبت نسبت به بازار سیاه عضو بدن انسان تحت فشار قرار دارد. بنا بر شایعات حتّا پیوند فراقانونی اعضا در بیمارستان های نظامی این کشور نیز صورت می گیرد و این به نظر کارشناسان برای شهرت این کشور آثار بدی دارد.*
در ماه آوریل گذشته سر و صدای موردی بلند شد که یک جوان 17 ساله چینی یکی از کلیه های خویش را به بهای 2700 یورو به یک باند معامله با اعضای بدن به فروش رساند تا با حاصل آن یک آیفون و یک آیپد تهیه نماید.
نظام استثماری
بنا بر اظهار جیم فیهالی، پروفسور بیمارستان دانشگاه لچستر به روزنامه گاردین پس از آنکه فیلیپین که در گذشته یکی از مراکز توریسم پیوند اعضا بود، قوانین مربوطه را بر اثر فشار بین المللی تشدید نمود، اکنون چین مجبور به تجدید نظر در این زمینه می باشد.
به نظر او وضع حاضر چیزی بجز یک نظام استعماری نیست: در حالی که بیماران ثروتمند نه فقط قادر به تهیه اعضای مورد لزوم خویش می باشند بلکه هزینه متخصص و واسطه ها را نیز می پردازند، اهداء کنندگان اعضا با دریافت مبلغی ناچیز و بدون خدمات پزشکی رها می گردند.
بازار قانونی در ایران
ایران مورد ویژه ای به حساب می آید: آنجا از پایان دهه نود بازار خرید و فروش رسمی اعضای بدن انسان برقرار است. دو آژانس دولتی معاملات مربوطه را کنترل می نمایند و مراقب اند که اهدا کنندگان اعضا، بهای مربوطه را دریافت نمایند. به گزارش روزنامه گاردین قریب به یک هفتم مبلغ مزبور را دولت می پردازد. خارجی ها مجاز نیستند دریافت کننده ارگان باشند. ایران مانند سایر کشورها نیست که لیست انتظاری برای بیماران پیوند اعضا وجود داشته باشد.
نقطه ی ضعف این نظام نیز آشکار است. بخش بزرگی از اهدا کنندگان از اقشار فقیر جامعه می باشند. در مقابل بیمارستان های تهران اهدا کنندگان بالقوه ی بسیاری می کوشند کلیه ی خویش را با چسباندن اعلان یا نوشتن بر دیوار عرضه نمایند و از رقابت کمر شکن برای فروش کلیه سخن می رود.
* در این گزارش به پیوند اعضای بدن زندانیان گرایش معنوی فالون کنگ در چین اشاره ای نشده است (مترجم). http://forum.hammihan.com/
نشانی های مأخذ در اینترنت:
سازمان بهداشت جهانی WHO
مقاله روزنامه گاردین
مقاله ی گاردین در باره چین
مقاله گاردین در باره ایران
به نقل از سایت رادیو تلویزیون اطریش – 28 ماه مه 2012
http://orf.at/stories/2122748/
سایت ملی – مذهبی محلی برای بیان دیدگاه‌های گوناگون است.
