فشارها بر نسرین ستوده افزایش یافت

نسرين ستوده به مدت سه هفته ممنوع‌الملاقات شد

نسرين ستوده، وکيل و فعال حقوق بشر که از دو هفته پيش در زندان دست به اعتصاب غذا زده، برای سه هفته ممنوع‌الملاقات شد.

 به گزارش کلمه، ممنوعيت سه هفته‌ای ملاقات ستوده با خانواده‌اش از سوی شورای انضباطی زندان اوين گرفته شده است. دليل اين تصميم اعلام نشده است.

 نسرين ستوده در اعتراض به وضعيتش در زندان از روز چهارشنبه ۲۶ مهرماه دست به اعتصاب غذای تر زده است.

 اين وکيل و فعال حقوق بشر ۱۳ شهريورماه ۱۳۸۹ بازداشت شد و به ۱۱ حبس تعزيری، ۲۰ سال محروميت از وکالت و ۲۰ سال ممنوعيت از خروج از کشور، محکوم شد. زندان او در دادگاه تجديدنظر به شش سال کاهش يافت.

به گزارش رادیو زمانه، رضا خندان، همسر نسرين ستوده گفته است مسئولان به هيچ کدام از خواسته‌های همسرش که در اعتصاب غذا به‌سر می‌برد، توجهی نمی‌کنند.

 نسرين ستوده بارها در طول اين دو سال به دليل شرايطش در زندان دست به اعتصاب غذای خشک و تر زده است

رضا خندان همچنین عنوان کرده است: “تصورم من اين است که مسئولان نه تنها تلاشی برای شکستن اعتصاب غذای نسرين نمی‌کنند بلکه بدشان هم نمی‌آيد که او کارش به جای خطرناک بکشد و همچنان اعتصابش را ادامه دهد.”

 به گفته رضا خندان اگر اعضای خانواده نسرين ستوده اجازه ديدار او را داشتند شايد می‌توانستند او را از ادامه اعتصاب منصرف کنند.

 ستوده بارها در طول اين دو سال به دليل شرايطش در زندان دست به اعتصاب غذای خشک و تر زده است.

 به دنبال ادامه اعتصاب عذای اين فعال حقوق بشر، فعالان حقوق زنان چند روز پيش در نامه‌ای سرگشاده به دادستان تهران ضمن ابراز نگرانی درباره وضعيت نسرين ستوده، هشدار دادند مسئوليت پيامدهای اعتصاب غذای وی بر عهده قوه قضائيه ايران است.

 فعالان حقوق زنان در اين نامه نوشته‌اند نسرين ستوده با گذشت بيش از دو سال از زمان بازداشت تاکنون اجازه مرخصی نداشته و اکنون بيش از سه ماه است که از ملاقات حضوری با خانواده خود نيز محروم بوده است.

 به گفته اين فعالان “اعتصاب غذا نه انتخاب اول هر زندانی برای بيان مطالباتش که آخرين ابزار او برای رساندن صدای اعتراضی است که شنيده نمی‌شود، اقدامی دشوار که زندانی را وا می‌دارد تا جانش را بستر اعتراض‌اش قرار دهد و تبعات جسمانی و لطمات جبران‌ناپذير آن را بپذيرد.”

 نسرين ستوده تاکنون جوايز متعدد حقوق بشری را به دست آورده است. در آخرين نمونه از اين جوايز، پارلمان اروپا جايزه ساخاروف را به وی و همچنين جعفر پناهی، فيلمساز ايرانی اعطا کرد.

 جايزه ۵۰ هزار يورويی ساخاروف از سال ۱۹۸۸ تاکنون هر سال توسط پارلمان اروپا به يک يا چند فعال حقوق بشر و دمکراسی اهدا می‌شود.

مطالب مرتبط

ضیا نبوی

اگر قرار است در کشاکشِ این تراژدی هولناک، جبهه‌ای را انتخاب کنیم، بهتر آن است که آن سو، طرفِ زندگی باشد و ازینکه بواسطه یک چنین انتخابی چگونه داوری می‌شویم و مطابقِ گفتارهای زندگی‌ناباورِ موجود، در کدام دسته قرار می‌گیریم، پروایی نداشته باشیم. اگر آری گفتن به شیوه‌ی پوششی که می‌پسندیم ما را از نظر مدافعین وضعیت، در صفِ براندازان تعریف می‌کند، نهراسیم و اگر بواسطه‌ی آری گفتن به غریزه‌ی زیستن یا همدلی با هموطنانمان آسیب‌دیده‌ از جنگ در صف مدافعین نظام قرارمان می‌دهند، پروایی نداشته باشیم.

گزاره ای خطرناک برای ایران و‌ همه‌ی ما ایرانیان

همه می‌دانیم جنگی که اکنون درگرفته، محصول مشترک «نظم بین الملل نابرابر» و وحشی، از یک طرف و «ساختار غیردموکراتیک و فاسد داخلی» از سوی دیگر است.
«این جنگ ما نیست، جنگ جمهوری اسلامی با اسراییل است». خطر این گزاره برای ایران و‌ همه‌ی ما ایرانیان در شرایط کنونی، بسیار بیشتر از جنگنده های F35 است. این گزاره ایست که اسراییل، خیلی بیشتر از ادوات جنگی اش روی آن حساب باز کرده است و بال رسانه ای اش یعنی شبکه اینترنشنال بسیار عریان در حال القای آن است و بی پروا مردم را به شورش دعوت می کند. متاسفانه بستر چنین گزاره ی خطرناکی را با هزار آه و افسوس، فساد نظام سیاسی ایران مهیا کرده است.

در پی حمله اسرائیل به مناطق غیرنظامی

بنا بر گزارش‌های منتشرشده در رسانه‌های بین‌المللی همچون هدف اصلی حملات، ایجاد اختلال در زیرساخت‌های برنامه هسته‌ای ایران و ضربه به فرماندهان ارشد نظامی اعلام شد. با این حال، شواهد میدانی و گزارش‌های منابع داخلی ایران از تلفات گسترده میان شهروندان غیرنظامی حکایت دارد.

مطالب پربازدید

مقاله