آرام ترین، میانه رو ترین و مدنی ترین عضو کانون صنفی معلمان که به همه چارچوب ها و خط قرمزها پایبند بود، باقری بود… بخش یکسان سخنان همه، بی گناهی و شگفتی از نه و نیم سال محکومیت وی بود…
“روز جمعه ساعت یازده صبح دیدار با خانواده محترم آقای باقری” پیامکی بود که از سوی دوستی برایم فرستاده شد. سر ساعت یازده، دم در خانه” سید محمود باقری” بودیم. کم-کم دوستان دیگر هم به ما پیوسته و کمی پس از ساعتِ قرار، وارد خانه شدیم.
همسر فرهنگی اش مانند گذشته با روی باز ما را پذیرفت و به تک-تک دوستان خوش آمد گفت. این دومین بار بود که به دیدار این خانواده می رفتم. نخستین بار، باز هم باقری در بازداشت بود.
دوستان یکی پس از دیگری سخن گفتند. برخی به خاطره ها و خوی و منش و رفتار باقری و برخی نیز به دل داری خانواده اش پرداختند. اما بخش یکسان سخنان همه، بی گناهی و شگفتی از نه و نیم سال محکومیت وی بود.
شاید گفته شود دیگر زندانیان مدنی-صنفی نیز بی گناه در بندند، اما حکم باقری در سنجش با حکم هیچ یک از آنها جور در نمی آید. آشکارترین اتهام وی شرکت در نشست شورای هماهنگی کانون های صنفی معلمان سراسر کشور در یزد است. در این نشست که برون دادش، بیانیه ای سراسری بود، همه امضا کنندگان اش – بجز باقری- اکنون یا رفع اتهام شده اند و یا همچنان آزاد به زندگی خود می پردازند.
دیگر اتهام او شرکت در راهپیمای بیست و پنجم خرداد 88 است -که به گفته باقری هیچ گواهی بر این ادعا وجود نداشته و با فرض جرم بودنش- همه می دانند که در این روز، سراسر خیابان انقلاب، از امام حسین تا آزادی لبریز از مردم بود، آیا اکنون همه شرکت کنندگان اش در زندان بسر برده؟ یا منتظر حکم اند؟ اما
ریشه این حکم باور نکردنی در کجاست؟
باقری را از سال ها پیش می شناسم . از نشست های کانون که هر سه شنبه برگزار می شد، گرفته، تا گردهمایی های فرهنگیان برابر خانه ی ملت و پیگیری وضع خانواده های معلمان زندانی. آرامترین، میانه رو ترین و مدنی ترین عضو کانون که به همه چارچوب ها و خط قرمزهای نوشته و نانوشته قانون پایبند بود-چه در اندیشه و چه در رفتار- باقری بود. همواره در رای گیری ها رویه میانه را بر می گزید. پیروی و دانش او از قانون بود که او را درجایگاه مسئول تشکیلات کانون نشاند و باقری را بر آن داشت که پیگیر پرونده کانون در وزارت کشور شود.
شخصیتی کوشا و دل آرا، زبانی گیرا، قلمی شیوا و رفتاری شکیبا از او دوست و همکاری دلربا ساخته است که آشکارا بر ساختار گروهی همانند کانون صنفی سودمند و کارا ست.
روزها و ماه ها در پی پرونده کانون با انبوهی سند و مدرک در کیف اش، سرگردان در وزارت کشور در پی دیدار با این کارمند و با آن مسئول، راه ها پیمود و این پیگیری و سرسختی در رسیدن به هدف، آموزنده و مایه شگفتی بوده و هست.
انسانی با باورهای ژرف دینی و مذهبی و اخلاق مدار، گشاده رویی ولبخند از ویژه گی های منش و چهره اش بود.
کانون صنفی معلمان در تهران، گروهی گسترده و پراکنده در همه بیست منطقه ی پایتخت است. با این حال، تنها منطقه ای که کانون صنفی مستقلی دارد، منطقه چهار بود، که آن هم با تلاش ها و ویژگی های شخصی باقری انجام پذیر بوده است. به گفته یکی از دوستان نزدیک اش، هرگاه از دغدغه های صنفی سخن می گفت، چون به گفته هایش باور قلبی داشت بر روح و اندیشه ی دیگر فرهنگیان اثر گذاشته و سخن چون از دل برآید، بر دل نیز می نشیند.
در کش و قوس های پرونده اش، بیش از پنجاه تن از همکاران دبیرستان محل کارش با امضای نامه ای درخواست شکست حکم اش را کردند- و ما می دانیم که این روزها گردآوری چنین نامه و امضاهایی در آموزش و پرورش چقدر با هراس های فردی همراه است با این حال این نامه نوشته و امضا گردید- و این از چه می تواند حکایت کند، جز نفوذ بالای او در اندیشه دیگران. این ویژگی در کنار شجاعت در گفتار، ژرفای پندار، نیک کرداری ،سر سختی و استواری، هر مخالفی را از کوره بدرکرده و وادار به واکنش می کند- آن هم نه از روش های مدنی و اخلاقی، بلکه ناجوانمردانه و از سر ناتوانی!
وی که کارشناس فیزیک است و به رشته و کارش همواره بالیده و متعهد است، در بالاترین سال های دبیرستان درگیر آموزش دانش آموزان بود. در کلاس های کنکور به خوبی می درخشد و روش آموزش فیزیک اش در میان دانش آموزان زبان زد است و این نشان از توان بالای او در برقراری تراز میان کار و کنش های صنفی دارد.
باقری فرهنگی ای سخت کوش و کنشگری اخلاق مدار و درست کار است که به آنچه می گوید و می کند باور دارد. از این رو، سخت جان در راه رسیدن به هدف اش پیش می رود و این ویژگی او را همواره در گفتگوها، انسانی استوار در پیروی از اندیشه اش می نمایاند- حتی در روزهای بازداشت -و این جرمی نابخشودنی برای یک کوشای سیاسی-مدنی است.
باقری دارای دو فرزند پسر و دختر است. ویژگی های رفتاری و اخلاقی او پیوندهای عاطفی فراوانی میان این خانواده برقرار کرده است و بیم آن می رود این وابستگی ها به تن و روان و درس بچه ها ضربه وارد کند. همه به ویژه خانواده سید محمود باقری چشم براه بازگشت هر چه زودتر او به آغوش خانواده و دوستان هستند. باشد تا آنهایی که این فرهنگی با فرهنگ را به نه سال و نیم ! زندان محکوم کرده اند لختی بیاندیشند و باور کنند و بدانند، کسانی که باقری را می شناسند این حکم را بسیار ستمگرانه تر از هر حکمی که در چند سال گذشته صادر شده است، می دانند. و این می تواند پیامدهای ناگواری برای دستگاه قضایی و نظام داشته باشد.
به امید آزادی همه دوستان فرهنگی در بند” رسول بداقی،محمد داوری، عبدالله مومنی، محمود باقری و …”
محمدرضا نیک‌نژاد عضو کانون صنفی معلمان ایران
سایت ملی – مذهبی محلی برای بیان دیدگاه‌های گوناگون است.
