در آستانه روز جهانی زنان و هشت مارس، شماری از چهره‌های سیاسی و مدنی و فعالان و کنشگران حقوق زنان با انتشار پیام‌هایی لزوم دفاع از حقوق زنان را یادآوری کرده و تمرکز حاکمیت را بر سرکوب آن‌ها مورد انتقاد قرار دادند. زهرا رهنورد، از رهبران جنبش سبز که همچنان پس از چهارده سال در حصر خانگی است با انتشار پیامی به همین مناسبت نوشت که «جنگ تن به تن حاکمان جمهوری اسلامی با زنان» ادامه دارد. او در این پیام که روز جمعه ۱۷ اسفندماه ۱۴۰۳ منتشر شده است نوشت: «تحقیر، دستگیری، زندان و اعدام سهم زنان آگاه و آزادیخواهی است که تسلیم جهل و تبعیض یا دخالت در زندگی خصوصی خود نظیر حجاب اجباری نشده‌اند.»
در جریان اعتراضات سراسری تابستان ۱۴۰۱ بعد از کشته‌شدن ژینا مهسا امینی شمار زیادی از زنان مدافع حق پوشش بازداشت و مورد تعقیب قضایی نهادهای انتظامی و امنیتی قرار گرفتند. آزارهایی که همچنان ادامه دارد. زهرا رهنورد در بخشی از نامه خود حکومت ایران را جزو «نظام‌های دیکتاتوری» دانسته که «همچنان، با پررویی و بی‌خجالت، کوس رسوایی خود را به گوش ملت خود می‌رسانند و چشم خود را بر واقعیت‌های تلخ بین‌المللی، عقب‌افتادگی‌ها، فقر و نابسامانی که گریبانگیر کشور و ملت شده بسته‌اند.»
او همچنین به اجرای حکم ۷۴ ضربه شلاق مهدی یراحی، خوانندۀ معترض و از حامیان جنبش «زن زندگی آزادی»، اشاره کرده و شلاق زدن این هنرمند را تازه‌ترین «نمونۀ ظلم و فشار قرون وسطایی» توصیف کرده است. به نوشته زهرا رهنورد «شلاق بر قامت ایستادۀ هنرمندی چون مهدی یراحی، لکهٔ سیاهی است بر پیشانی حاکمان که با آب زمزم و کوثر سفید نتوان کرد.»
اجرای حکم ۷۴ ضربه شلاق مهدی یراحی، خوانندهٔ ترانه‌‌های اعتراضی، واکنش‌های گسترده‌ای را از سوی هنرمندان و فعالان سیاسی و مدنی در پی داشته و علاوه‌بر شهروندان عادی، بسیاری از چهره‌های سرشناس نیز اجرای این حکم را محکوم کردند.
او در بخش دیگری از یادداشت خود تاکید کرد که برای پایان دادن به «نابرابری جنسیتی، ستم، خشونت، سلطه بر زنان، انقیاد و فرودست‌سازی و حقارت زنان» راهی وجود ندارد جز این‌که «آپارتاید جنسیتی» در قوانین جرم‌انگاری شود.
زهرا رهنورد به همراه میرحسین موسوی و مهدی کروبی، رهبران اعتراضات به نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۸۸، از ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ خورشیدی در زندان خانگی به سر می‌برند.
متن کامل نامه زهرا رهنورد به شرح زیر است:
به نام خداوند مهربانی‌ها
۸ مارس در جهان اگرچه نوید دستاوردهای بزرگی در رفع تبعیض و شکاف‌های جنسیتی در سرنوشت انسانها، به‌ویژه زنان بوده است؛ اما نظام‌های دیکتاتوری همچنان، با پررویی و بی‌خجالت، کوس رسوایی خود را به گوش ملت خود می‌رسانند و چشم خود را بر واقعیت‌های تلخ بین‌المللی، عقب‌افتادگی‌ها، فقر و نابسامانی که گریبانگیر کشور و ملت شده بسته‌اند.
در ایران جنگ تن به تن حاکمان با زنان همچنان ادامه دارد. تحقیر، دستگیری، زندان و اعدام، سهم زنان آگاه و آزادیخواهی است که تسلیم جهل و تبعیض یا دخالت در زندگی خصوصی خود نظیر حجاب اجباری نشده‌اند.
اینک پس از جریان سرفراز جنبش سبز و در ادامه آن جنبش مهسا “زن، زندگی، آزادی”، هنرمندان معترض نیز از تیغ تیز حاکمان در امان نبوده و با انواع فشارها، از ممنوع‌القلمی، ممنوع الکاری و ممنوع‌الخروجی تا ممنوعیت برگزاری نمایشگاه و ممنوعیت انتشار آثار هنری روبرو بوده‌اند و آخرین نمونه‌ی ظلم و فشار قرون وسطایی؛ شلاق…
و شلاق بر قامت ایستاده‌ی هنرمندی چون مهدی یراحی، لکٌه سیاهی است بر پیشانی حاکمان، که با آب زمزم و کوثر سفید نتوان کرد.
جنبش سبز – زن زندگی آزادی
زهرا رهنورد
۱۷ اسفند ۱۴۰۳
۷ مارس ۲۰۲۵
