انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده اگر چه که در ماه نوامبر برگزار می شود و بیشترین توجه را به خود جلب می کند، اما تنها این انتخابات نیست.
در سال 2024 شاهد انتخابات پارلمانی، ریاست جمهوری یا شهرداری در 76 کشور در سراسر جهان هستیم که در مجموع حدود چهار میلیارد نفر در آن زندگی می کنند.
در واقع انتخاباتی برای نیمی از جمعیت جهان است. اما این افزایش در تعداد انتخابات و رای دهندگان به هیچ وجه نشان نمی دهد که موقعیت دموکراسی خوب است یا آینده امیدوار کننده ای وجود دارد.کما این که علیرغم غلبه مفهوم دموکراسی از نظر فکری به عنوان بدترین سیستم سیاسی در مقایسه با سایرین همواره بهتر ارزیابی می شود.
اما با این تفاوت که شکست قدیمی ترین و مستقرترین دموکراسی ها در آزمون غزه، با مواضع شرم آور آن نسبت به جنگ نابودی اسرائیل و توجیه آن برای جنایات جنگی توصیف شده توسط نیروهای نظامی این کشور،در این روند ممکن است به ایده دموکراسی، ارزش و نفوذ آن در بین مردم جهان آسیب جدی وارد شده باشد.
اما اکنون در واقع، بزرگ ترین ترس ها در مورد آینده نظام دموکراتیک مربوط به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا است، زیرا نظرسنجی ها نشان می دهد که دونالد ترامپ از رقیب خود جو بایدن پیشی گرفته ، در صورتی که هر دوی آن ها تا تابستان آینده به رقابت های انتخاباتی ادامه می دهند تا نمایندگی احزاب خود را به دست آورند.
اما در همین حال به نظر می رسد اکنون هیچ راهی برای جلوگیری از خزش ترامپ برای رسیدن قدرت وجود ندارد مگر این که دادگاه ها به ویژه دیوان عالی در مورد حق نامزدی یا عدم حضور او تصمیم بگیرند.
با این حال، اگر بایدن از رقابت کناره گیری کند و نمایندگی حزب دموکرات را به نامزد دیگری واگذار کند، محاسبات بسته به نامزد جایگزین متفاوت خواهد بود.
در این میان اگر ترامپ چهار سال پس از کناره گیری از قدرت برای دومین بار انتخاب شود، جهان شاهد تحولات بزرگی در رابطه با سیاست خارجی آمریکا و علاوه بر خرابکاری های داخلی مورد انتظار او خواهد بود که شاید بارزترین آن ها وعده او برای قطع روابط کمک نظامی به اوکراین باشد که تعادل جنگ را در آنجا به نفع روسیه تغییر خواهد داد.
همچنین در ماه مارس سال جاری در روسیه «انتخابات» ریاست‌جمهوری برگزار می‌شود و از اکنون نیز به نفع ادامه قدرت ولادیمیر پوتین، مشابه رژیم‌های دیکتاتوری مشابه مصر، «سوریه اسد» و تعداد زیادی از این کشور، از پیش تعیین شده است.
کشورهای جنوبی که در آن ها انتخابات دوره ای بی فایده برگزار می شود و از جیب مالیات دهندگان و ثروت ملی هزینه این انتخابات نمایشی پرداخت می شود. پوتین علیرغم دخالت روسیه در یک جنگ ناامیدکننده علیه اوکراین به عنوان کشور همسایه اش، که هزاران کشته از هر دو طرف و منابع هنگفتی را به همراه داشته و علیرغم ناکامی او در دستیابی به اهداف سیاسی خود از آن جنگ، با توجه به قوت احساسات ناسیونالیستی همچنان از محبوبیت زیادی برخوردار است.
اما در میان مردم عادی روسیه این مساله جدای از عوامل دیگری است که انتخاب مجدد او را بدیهی می کند، مانند فضای رعب و وحشتی که پوتین از طریق سرکوب و مسموم کردن مخالفان بر جامعه تحمیل کرده، ممنوعیت بحث از جنگ، لغو عملی آزادی بیان، و اتحاد او با مراکز امنیتی و قدرت اقتصادی است.
در هند که یک و نیم میلیارد جمعیت دارد (به عنوان بزرگ ترین دموکراسی جهان)، اصولاً انتخابات پارلمانی سرنوشت این کشور و نظام دموکراتیک آن را برای چهار سال آینده تعیین می کند.
در همین حال حزب دست راستی نخست وزیر مودی و ائتلاف اپوزیسیون که توسط رهبر حزب کنگره راهول گاندی ایجاد شده نیز در آن رقابت می کنند. آیا هند از کابوس مودی با سیاست های نژادپرستانه او در قبال جمعیت مسلمان و سایر مردم غیر هندو خارج خواهد شد یا او به رهبری این کشور بزرگ ادامه خواهد داد؟ این همان چیزی است که صندوق های رای آوریل آینده پاسخ خواهند داد.
همچنین در پاکستان ، همسایه هندوستان نیز انتخابات پارلمانی برگزار می شود و معلوم نیست چه کسی پیروز می شود و دولت جدید را تشکیل می دهد، در حالی که عمران خان، نخست وزیر سابق، ممکن است به دلیل حکم قضایی صادر شده علیه وی در پرونده های فساد که باعث سرنگونی وی شد، از شرکت در این انتخابات جلوگیری کند. بر اساس رهبری قبلی دولت در واقع اکنون معلوم نیست که آیا این انتخابات در زمان مقرر (بهمن) برگزار می شود یا خیر.
همچنین در تابستان سال آینده نیز انتخابات پارلمان اروپا برگزار می شود که در آن رای دهندگان در 27 کشور عضو اتحادیه اروپا شرکت خواهند کرد، جایی که جنبش های جناح راست و چپ با هم رقابت خواهند کرد، که در آن مساله مهاجرت، پناهندگی و جنگ بر آن ها غالب است. در اوکراین نیز ظهور جنبش های راست در بیش از یک کشور باید بر نتایج این انتخابات تأثیر بگذارد.
در اسرائیل نیز انتخاباتی در پیش است که سرنوشت ائتلاف حاکم به رهبری نتانیاهو را تعیین خواهد کرد. بسیاری از تحلیلگران شدت نتانیاهو در جنگ جنایتکارانه خود در غزه را ناشی از تلاش او برای کسب محبوبیت می دانند که او را از شکست در انتخابات آتی به دلایل زیادی نجات می دهد، که مهم ترین آن ها شکست اطلاعاتی و نظامی دولت او در مقابله با طوفان الاقصی است.
عملیاتی که جنبش حماس در 7 اکتبر سال گذشته آغاز کرد حالا این امکان وجود دارد که جنگ او نتواند به اهداف اعلام شده خود در انحلال جنبش حماس دست یابد، و نه به آزادی گروگان ها که احتمال شکست او در انتخابات آینده را افزایش می دهد.
در ترکیه، اما احزاب سیاسی از ابتدای سال جاری برای مبارزه با انتخابات شهرداری ها در 31 مارس آینده آماده سازی خود را آغاز کرده اند.
شاید برجسته ترین هدف حزب حاکم عدالت و توسعه بازپس گیری شهرداری های استانبول و آنکارا پس از شکست در انتخابات قبلی به نامزدهای حزب مخالف جمهوری خواه خلق باشد. با توجه به محبوبیت اکریم امام اوغلو، شهردار فعلی این شهرداری، در مقایسه با عدم محبوبیت رقیب او، مورات کورم، که توسط رئیس جمهور اردوغان انتخاب شده بود، به ویژه برای شهردار استانبول، کاری دشوار به نظر می رسد و او وزیر سابق مسکن است که افکار عمومی وی را مسئول فجایعی می داند که زلزله 15 بهمن ماه به دلیل معافیت های تخلفات ساختمانی بود که با سهل انگاری صادر شد.
در مورد ایران، اما انتخابات ریاست‌جمهوری در زیر سایه نگران‌کننده (رژیم) انقلاب سپتامبر ۲۰۲۲ برگزار می‌شود که رژیم آخوندی موفق به سرکوب آن شد، اما آثار اجتماعی آن مانند آتش زیر خاکستر باقی می‌ماند.
این تنها نمونه کوچکی از فرآیندهای انتخاباتی است که سال 2024 در سراسر جهان برگزار خواهد شد، اما تعداد زیاد آن ها به هیچ وجه نشان دهنده وضعیت سلامت سیستم دموکراتیک و ارزش های آن نیست، و همچنین چشم انداز روشنی را منعکس نمی کند.
اما تجربه تاریخی تأیید می‌کند که در میان نظام‌های سیاسی که می‌شناسیم، کم‌ترین بدی باقی می‌ماند و برای حفظ و بهبود آن در هر کجا که وجود دارد، و برای به دست آوردن آن در جایی که هنوز رویایی است که در انتظار تحقق است، به کوشش مستمر نیاز دارد.
