آفریقای جنوبی با گشودن یک جبهه حقوقی با ابعاد سیاسی بین المللی که غیرمنتظره بود، اسرائیل را غافلگیر کرد.
این کشور با طرح شکایت علیه رژیم صهیونیستی در دیوان بین المللی دادگستری به اتهام نسل‌کشی مردم فلسطین در نوار غزه، یک باب جدید را باز کرد. آن هم در مورد نبردی که اسرائیل با تمام توان دیپلماتیک و مالی خود در تلاش بود از آن دوری کند تا بتواند پروژه خود را بدون مانع قانونی و اخلاقی با حمایت همه جانبه آمریکا و برخی از متحدان غربی خود اجرا کند.
قبل از وارد شدن به تحلیل ابعاد تصمیم برای طرح دعوی به رهبری آفریقای جنوبی، مهم است که روشن شود که تصمیم آفریقای جنوبی برای ایستادن در کنار فلسطینی ها تعجب آور نیست.
کنگره ملی آفریقا (حزب حاکم) همانطور که با تاریخچه نهاد مبارزه حاکم خود مطابقت دارد، مبارزه ای سخت، طولانی و مثال زدنی را به رهبری نلسون ماندلا، الیور تامبو، احمد کاتادرا و رفقای آن ها علیه آپارتاید سفید رهبری کرد.
رژیم آفریقای جنوبی که متحد رژیم صهیونیستی و الگوی اجرای نظام آپارتاید (آپارتاید علیه فلسطینیان) بود کنار ساف یکی از متحدان جنبش آزادیبخش سیاه پوستان آفریقای جنوبی بود، حتی اگرچه اعضای سفیدپوست و شهروندان هندی تبار را شامل می شد.
یاسر عرفات از دوستان رهبری حزب کنگره به ویژه ماندلا و همراهانش بود. پس از در گذشت عرفات نیز جناح‌های فلسطینی به روابط خود با حزب و حمایت آن ادامه دادند و جنبش حماس سال‌ها پس از پیروزی بر رژیم آپارتاید، خطی را گشود و روابط خود را با رهبری آفریقای جنوبی تقویت کرد، به‌ویژه که این رژیم از تلاش‌ها برای پایان دادن به شکاف فلسطین حمایت می‌کند.
بنابراین، رابطه بین جناح‌های مقاومت، ساف و جنبش آزادیبخش ملی آفریقای جنوبی نشان‌دهنده وضعیت همبستگی مستمر بین گروه‌های تحت ستم و مردمی است که برای آزادی و برابری مبارزه می‌کنند یا تلاش کرده‌اند.
عدم رسیدگی به جنایت نسل کشی اسرائیل علیه مردم فلسطین در غزه و کرانه باختری، همدستی در سرپوش گذاشتن بر تمامی جنایات اسرائیل می شود.
مبارزه مردم آفریقای جنوبی علیه حکومت نژادپرستانه «آفریکانر» جنبه اخلاقی به پرونده علیه اسرائیل می بخشد، زیرا آنان نیز از یک سو تحت ظلم، آزار و اذیت و از طرف دیگر تضعیف انسانیت خود برای مدت طولانی از یک رژیم بوده اند.
دولت آپارتایدی در آفریقای جنوبی بوده است که در بیشتر خصوصیاتش مشابه اسرائیل بود، با این تفاوت که پروژه شهرک سازی نژادپرستانه و جایگزینی که توسط دولت صهیونیستی انجام شده است، تنها خواهان تبعیض علیه فلسطینیان نیست؛ بلکه هویت آن ها از وجود حقیقی خودشان پاک می شود.
همین امر باعث شد هم ماندلا و هم کشیش دزموند توتو بگویند رژیم تحمیل شده بر فلسطینی ها بدتر و ظالمانه تر از رژیم آپارتایدی است که در آفریقای جنوبی وجود داشت.
حالا نیز تصمیم برای طرح شکایت ناشی از احساس عمیق آفریقای جنوبی از رنجی است که فلسطینیان از دولت نژادپرست صهیونیستی متحمل می شوند.
اگرچه این گام نقش سیاسی تاریخی پورتوریا را در قرار گرفتن در خط مقدم دفاع از ستمدیدگان و مخالفان استعمار تقویت می کند، اما پیامدهای داخلی نیز دارد. در اقتصاد آفریقای جنوبی یک لابی قوی و تأثیرگذار صهیونیستی وجود دارد (اگرچه دولت آفریقای جنوبی تمام معاملات تجاری و اقتصادی با تل آویو را متوقف کرده است) به این معنی که جدال اکنون دولت این کشور را در معرض توطئه های داخلی قرار می دهد.
با این حال، مصمم بودم که این چالش شجاعانه را قبول کنم. بنابراین، در صورت مواجهه با پیامدهای داخلی که اسرائیل و آمریکا از آن دور نخواهند بود، باید از آفریقای جنوبی حمایت کرد.
اما آیا شانسی برای پیروزی در این نبرد شدید وجود دارد؟
به گفته حقوقدانان بین المللی، آفریقای جنوبی یک دلیل قوی دارد که کاملاً بر اساس تعریف حقوقی است که “نسل کشی” “هر عمل جمعی است که به وسیله ابزارهای معینی به دنبال نابودی کلی یا جزئی نوع خاصی از گروه انسانی است. اما این مستلزم اثبات قصد است. کلی یا جزئی، علیه گروه هدف و همچنین نشان دادن اینکه هدف از عملیات تخریب نسل کشی است.
از منظر جنایی، ممکن است ارائه شواهد آسان باشد، به خصوص که بیشتر آنها عکسبرداری و ضبط شده است، و اثبات قصد از طریق اظهارات جنایتکارانه مقامات اسرائیلی که به وضوح تهدید به نابودی بیشترین تعداد فلسطینی ها در غزه می کند. چالش دیگری که نباید نادیده گرفته شود، جنبه سیاسی نفوذ واشنگتن است که باید بر قضات دادگاه بین‌المللی دادگستری فشار بیاورد، به‌ویژه همانطور که فرانسیس بویل، کارشناس حقوق بشر آمریکایی، اظهار داشت که جوآن دوناهو، رئیس دادگاه، که قبلاً در سال 2009 سمت مشاور حقوقی دفاعی در وزارت امور خارجه را برعهده داشت، بنابراین می توان تحت تأثیر قرار گرفت. آنچه که در مورد موقعیت احتمالی او نگران کننده است، نقش او (با وجود عدم کار در دولت در آن زمان) در شکایت دولت نیکاراگوئه علیه جنایات واشنگتن در کشورش است.
جنایات در آن زمان فاش شد و نیکاراگوئه برنده دعوی شد.
اسراییل از تمام ظرفیت های خود استفاده می کند تا قبل از ورود به بحث جنایت نسل کشی، تصمیم قضایی برای توقف آن اتخاذ کند.
تیم دفاعی اسرائیل غرق در تاریخ دشمنی با فلسطینی ها است، اما نخست وزیر رژیم اشغالگر، بنیامین نتانیاهو، دوست آمریکایی خود آلن دورشوویتز را که به تحریک علیه فلسطینی ها معروف است و متهم به تجاوز جنسی است، اکنون انتخاب کرد. اتهامی که به اسرائیل مربوط نمی شود، اما خطرناک تر این است که آن مالکوم شاو، وکیل بریتانیایی است که در نوشته های خود بر اصلاح تعریف قانونی حقوق مردم فلسطین، از جمله حق تعیین سرنوشت، تمرکز کرده است. او تلاش دارد که از آزادی فلسطینیان جلوگیری کند، حقوق آن ها را سلب کند و از آزادی آنها جلوگیری کند.
اما آفریقای جنوبی را نباید در این نبرد تنها گذاشت، زیرا اسرائیل از تمام ظرفیت های خود استفاده می کند تا قبل از ورود به بحث جنایت نسل کشی، تصمیم قضایی برای توقف آن اتخاذ کند.
اکنون عمیقاً بیم آن است که آفریقای جنوبی، به عنوان یک اقدام پیشگیرانه قبل از شروع محاکمه، اقدامات فوری را خواستار شود که در آن اسرائیل خواستار آتش بس فوری باشد تا دیگر مرتکب جنایات نسل کشی نشود.
کشورهای عربی که کنوانسیون الحاق به دیوان بین المللی دادگستری را امضا کرده اند باید فوراً به شکایت آفریقای جنوبی بپیوندند و کشورهای غیر امضاکننده باید تمام حمایت های سیاسی و لجستیکی ممکن را ارائه دهند.
تصمیم اردن برای تهیه پرونده در مورد این شکایت روند خوبی است اما عدم پیوستن آنان به این پرونده را جبران نمی کند.
برای جهان عرب که توسط اسرائیل تهدید می شود، نبرد فعلی بسیار مهم است و عدم مقابله با جنایت نسل کشی که توسط اسرائیل علیه مردم فلسطین در غزه و کرانه باختری اجرا می شود، اکنون همدستی در سرپوش گذاشتن بر جنایات اسرائیل محسوب می شود.
