طبق قانون پرداخت پاداش پايان خدمت، “به کارکنان رسمی دولت به هنگام بازنشستگی معادل دو ماه آخرين دريافتي بابت حقوق، به عنوان‌پاداش خدمت پرداخت مي‌شود.” این کار برای هر کارمند رسمی دولت حداکثر یکبار انجام می شود، اما هیات دولت تصویب نامه ای به تصویب رسانده که در تضاد کامل با عدالت است و “مدیران سیاسی” را از این قاعده مستثنی کرده است.
در متن تصویبی هیأت دولت آمده است:
“بازنشستگانی که به عنوان افراد مندرج در بندهای (الف)، (ب)، (ج)، (د) و (ه) ماده (71) قانون مدیریت خدمات کشوری بکارگیری شده و یا می شوند، در صورت تمایل، از مصادیق ماده (91) قانون استخدام کشوری تلقی و از زمان اشتغال مجدد اعاده به خدمت محسوب می شوند و چنانچه به این افراد قبلا پاداش پایان خدمت و خرید مرخصی پرداخت شده باشد، درصورت بازنشستگی جدید ناشی از اعاده به خدمت به ازای مدت اشتغال مجدد نیز مشمول پاداش پایان خدمت و خرید مرخصی بوده و حقوق بازنشستگی آنان براساس وضع اخیر تعیین، برقرار و پرداخت می شود.”
اما افراد مندرج در تصویب نامه فوق در ماده 71 دقیقا چه کسانی هستند؟ در ماده 71 قانون مدیریت خدمات کشوری آمده است:
سمت های ذیل مدیریت سیاسی محسوب شده و به عنوان مقام شناخته می‌شوند و امتیاز شغلی مقامات مذکور در این ماده به شرح زیر تعیین می گردد:
(الف)- رؤسای سه قوه.
(ب)- معاون اول رئیس جمهور، نواب رئیس مجلس شورای اسلامی و اعضاء شورای نگهبان.
(ج)- وزراء، نمایندگان مجلس شورای اسلامی و معاونین رئیس جمهور.
(د)- استانداران و سفراء.
(ه)- معاونین وزراء.
به این ترتیب کاملا واضح است که دولت در مصوبه خود، امتیاز ویژه برای افراد صاحب منصب درنظر گرفته است. رفتاری که کاملا در تناقض با شعار عدالت طلبی او دارد. سوال اینجاست که: صاحب منصبان سیاسی چه اولویتی نسبت به بازنشستگان عادی دارند که باید بعد از بازخرید، دوباره پاداش پایان خدمت بگیرند؟!
