شش سینماگر کشور در واکنش به وضعیت موجود در عرصه هنر، بیانیه‌ای با انتقاد شدید از سلطه سیاست بر فضای فرهنگی کشور، خواستار استفاده از نیروهای مستقل و صاحب نظر سینما در تصمیم سازی های کلان حرفه ای و کنار رفتن افراد تندرو از صف بندی های قطبی کنونی که صرفا در پی منافع شخصی خود شدند.
در این بیانیه که به امضای مسعود کیمیایی ، مسعود جعفری جوزانی ، علی رضا رئیسیان ، جواد طوسی ، علی معلم و مهدی کرم پور رسیده، آمده است: انتظار داریم مسئولان ارشد کشور و مدیران فرهنگی و هنری (اعم از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، حوزه هنری ، شهرداری ، صدا وسیما و سایر نهادهای مرتبط با حوزه سینما ) شرایط لازم برای ایجاد یک هم اندیشی با حضور نمایندگان مستقل سلایق فکری سینما برای بررسی وضع موجود و راه های برون رفت از بحران فعلی را فراهم سازند
این سینماگران بر حرکت جمعی در جهت رشد و و تعالی سینمای ریشه‌دار و مماس با مخاطب داخلی و جلوگیری از رشد بی رویه فیلم‌های سفارشی، رسمی و سطحی نیز تاکید کرده اند.
به گزارش سایت کافه‌سینما، متن کامل بیانیه شش سینماگر، به شرح زیر است:
ریشه های عمیق بحران کنونی حاکم بر سینمای ایران را باید در تعارضاتی جست و جو کرد که به صورت آشکار و نهان، این جسم وجان شکننده را به مسلخ کشانده است. تکه تکه شدن جامعه ی سینمایی این دوران می تواند ناشی از فضای ملتهب و سیاست زده ی کنونی باشد که حال سایه سنگین خود را بر صنعت سینمای ملی ما تحمیل کرده است. زیاده خواهی کسانی از درون این سینما که تعهد و اخلاق گرایی حرفه ای و صنفی را فدای منافع حزبی وفردی خود کرده و بر شاخه نشسته و بن می برند نیز در این زمانه مزید بر علت شده است. این اهداف منفعت طلبانه راه را بر هر گونه مذاکره و اعتدال و روش های عقلانی بسته و متقابلن آن چه به یغما می رود حاصل سال ها تلاش و تجربه ی مردان و زنان سخت کوشی ست که به دور از هیاهو، بدنه اصلی سینمای ایران را شکل می دهند و از این ستیز بی امان و بدون برنده ، جز سرخوردگی و یأس چیزی عایدشان نخواهد شد.
ما امضا کنندگان زیر با توجه به موقعیت کنونی و شرایط پیش روی سینمای ایران و آینده مبهم و بی‌ثبات آن بر حسب وظیفه تاریخی خود لازم می دانیم نکاتی را گوشزد کنیم:
١– لزوم احترام و پای بندی تمامی نهادها ، دستگاه های اجرایی و قانون گذاری به موجودیت و بقای سینمای ملی که از دستاوردهای جامعه ایرانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی است.
٢– ارائه تعریف شفاف و معین از ساز وکار فعالیت های سینمایی و حدود اختیارات و شرح وظایف نهادهای فرهنگی بر اساس قوانین اساسی کشور و الزام به پای بندی به قانون و تبعیت از آن.
٣– پرهیز از ورود جناح های مختلف سیاسی در امور هنری و احترام گذاشتن به استقلال فرهنگی سینما.
۴– استفاده از نیروهای مستقل و صاحب نظر سینما در تصمیم سازی های کلان حرفه ای و کنار رفتن افراد تندرو از صف بندی های قطبی کنونی که صرفن در پی منافع شخصی خود هستند.
۵– تلاش در جهت گسترش فعالیت های بخش خصوصی و باز گرداندن امنیت و ایجاد انگیزه در راستای تولید و سرمایه گذاری سالم و خاتمه دادن به دخالت های نا به جا در امر اکران و سلطه ی نهادهای دولتی و عمومی بر ابزار تولید و نمایش.
۶– پایان دادن به هرج و مرج کنونی در حوزه اعطای پروانه ساخت و نمایش و پرهیز از اعمال سلایق شخصی.
٧– توزیع عادلانه ی منابع مالی عمومی در بدنه اصلی سینمای ایران و جلوگیری از رانت خواری و ایجاد فساد مالی.
٨– حرکت جمعی در جهت رشد و و تعالی سینمای ریشه دار و مماس با مخاطب داخلی و جلو گیری از رشد بی رویه ی فیلم های سفارشی ، رسمی و سطحی.
در پایان انتظار داریم مسئولان ارشد کشور و مدیران فرهنگی و هنری (اعم از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، حوزه هنری ، شهرداری ، صدا وسیما و سایر نهادهای مرتبط با حوزه سینما ) شرایط لازم برای ایجاد یک هم اندیشی با حضور نمایندگان مستقل سلایق فکری سینما برای بررسی وضع موجود و راه‌های برون رفت از بحران فعلی را فراهم سازند.
مسعود کیمیایی ، مسعود جعفری جوزانی ، علی رضا رئیسیان ، جواد طوسی ، علی معلم ، مهدی
کرم پور
لازم به ذکر است زمستان سال گذشته، خانه سینما با قدمت چند ساله و بیش از ۵ هزار عضو بخاطر مسایل سیاسی و اختلاف نظر سینماگران با دولت از سوی وزارت ارشاد منحل اعلام شد.
انحلال خانه سینما انتقاد شدید اهالی هنر را به همراه داشت. بهمن فرمان آرا در انتقاد به این اقدام سیمرغ بلورینش را پس داد.
مجید مجیدی، منوچهر محمدی، کمال تبریزی، محمدرضا هنرمند، ابراهیم حاتمی‌کیا، مجتبی راعی، حسن برزیده، سیدرضا میرکریمی و احمدرضا درویش، نه سینماگر برجسته کشور که از سابقه داران سینمای دفاع مقدس هستند و خود را مولود انقلاب می دانند، چندی پیش در اعتراض به این حرکت دولت در بیانیه ای تصریح کرده بودند: سخن ما نه خانه سینماست و نه عملکرد آن، که هر چه هست از همه ماست؛ ولی اگر ذره‌ای انصاف و معرفت باشد، می‌داند که غالب این سینمای نجیب، مولود فرزندان نهضتی است که در پاسداری آن جان و مال و آبرو گذاشته‌اند و حاضر نیستند تن به اراده نامیمون و فراقانونی بدهند که هدفش سرکوب استقلال و حریت کسانی است که خود را ملتزم به ارزش‌های آرمانی نظام و قانون اساسی می‌دانند.
بنابر این گزارش خانه سینما سال ۱۳۶۵ و در پس مصوبه مجلس مبنی بر اختصاص ۲٪ ار درآمد فروش سینما جهت بهبود وضعیت رفاهی و صنفی شاغلان سینما تاسیس شد. سه سال بعد هیات موسس خانه سینما با حضور مدیران دولتی راه اندازی شد. خانه سینما به عنوان جامعه اصناف سینمای ایران، فعالیت خود را از سال ۱۳۷۲ آغاز کرد.
طی دوره ریاست احمدی نژاد بر دولت نهم و دهم فشار بر اهالی سینما بیش از پیش افزایش یافته است. وزارت محمدحسین صفار هرندی بر وزارت ارشاد موجب ناخرسندی اهل سینما بود. بسیاری از فیلم ها موفق به اخذ مجوز تولید و انتشار از سوی این نهاد نشدند.
در همین حال با تغییر وزیر پیشین و آمدن حسینی به وزارت ارشاد تغییری در سیاست های فرهنگی این وزارت خانه ایجاد نشد و فشار بر اهالی سینما افزوده شد.
