مسجد جامعی با اختلاف یک رای رئیس شورای تهران شد

اولین جلسه رسمی شورای شهر تهران شروع به کار کردو احمد مسجد جامعی با 16 رای در مقابل 15 رای چمران رییس شورای چهارم شهر تهران شد.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین،در این جلسه احمد دنیامالی عضو شورای شهر تهران پیشنهاد داد دو نفری که برای ریاست شورا کاندیدا می‌شوند بعد از انتخاب یکی از آنها، فرد دیگر به عنوان نایب رئیس انتخاب شود و دیگر برای نایب رئیس رأی‌گیری جداگانه انجام نشود.

مرتضی طلایی دیگر عضو شورای شهر گفت: آن‌طور که از آیین‌نامه شورا استنباط می‌شود، باید برای همه گزینه‌ها ثبت‌نام شود و به صورت همزمان رأی‌گیری برای هرکدام از آنها صورت گیرد.

عبدالحسین مختاباد برای ریاست شورای شهر تهران، احمدمسجدجامعی را پیشنهاد داد و اقبال شاکری مهدی چمران را پیشنهاد داد و بنابراین با توجه به اینکه نام عضو دیگری برای این سمت پیشنهاد نشد، رأی‌گیری برای آنها آغاز شد.

اسماعیل دوستی پیش از آغاز رأی‌گیری در تذکری به اعضای شورا گفت: اعضا به افراد پیشنهاد شده در سمت‌های مذکور در صحن شورا مراجعه نکنند.

اعضای شورا آرای خود را داخل ظرف مخصوص انداختند و شمارش آرا آغاز شد.

با شمارش آرا مشخص شد که مسجد جامعی 16 رای و چمران 15 رای آورد.بنابراین احمد مسجد جامعی رئیس شورای چهارم شهر تهران شد.

خاطرنشان می شود بین اعضای شورا در مورد انتخاب شهردار تهران از بین قالیباف و محسن هاشمی اختلاف وجود دارد.

مطالب مرتبط

فاجعه انسانی در زندان تهران بزرگ

سخنگوی قوه قضائیه اعلام کرده است که تاکنون «مطابق آمار رسمی ارائه شده» ۷۱ نفر از کادر اداری زندان، سربازان وظیفه، محکومین زندانی، خانواده محکومین و همسایه‌ها در حمله اسرائیل به زندان اوین کشته شده‌اند

موج‌های بی‌قاعده‌ی اخراج مهاجران افغان

امروز نیز در سایه موج‌های بی‌قاعده‌ی اخراج مهاجران افغان، همان الگوی آشنای تاریخ در حال تکرار است: حذفِ بی‌پناه‌ترین‌ها به نام امنیت یا نظم، با همراهی رسانه‌ای و سکوت جامعه. اما حذف هر «دیگری» به دست ساختار قدرت، فقط آغاز یک روند است؛ روندی که دیر یا زود، دایره‌اش گسترش می‌یابد و به بدنه‌ی جامعه بازمی‌گردد. اگر جامعه در برابر بی‌قانونی علیه مهاجران ساکت بماند، فردا ممکن است همان سازوکار خشونت، گریبان شهروندان‌اش را نیز بگیرد. سرنوشت خاموشان، همیشه شبیه‌ هم است.

ضیا نبوی

اگر قرار است در کشاکشِ این تراژدی هولناک، جبهه‌ای را انتخاب کنیم، بهتر آن است که آن سو، طرفِ زندگی باشد و ازینکه بواسطه یک چنین انتخابی چگونه داوری می‌شویم و مطابقِ گفتارهای زندگی‌ناباورِ موجود، در کدام دسته قرار می‌گیریم، پروایی نداشته باشیم. اگر آری گفتن به شیوه‌ی پوششی که می‌پسندیم ما را از نظر مدافعین وضعیت، در صفِ براندازان تعریف می‌کند، نهراسیم و اگر بواسطه‌ی آری گفتن به غریزه‌ی زیستن یا همدلی با هموطنانمان آسیب‌دیده‌ از جنگ در صف مدافعین نظام قرارمان می‌دهند، پروایی نداشته باشیم.

مطالب پربازدید

مقاله