رییس سندیکای کارخانجات چای شمال گفته است: این محصول از سال ۸۹ در انبارها مانده و مصرف داخلی ندارد،اگر قرار باشد صادرات آن هم با اعمال تعرفه کاهش یابد فاتحه صنعت چای ایرانی خوانده می‌شود.
این در حالی است که تحریم های متعدد ورود ارز به کشور را محدود کرده است. در این شرایط مسئولان اقتصادی کشور به جای آنکه به تقویت تولیدات داخلی بپردازند در راه آنها سنگ اندازی هم میکنند. این مسئله در رابطه صنعت چای کشور که از قبل نیز شدیدا دچار بحران بود شگفتی بیشتری دارد.
در تازه ترین انتقادها به این شرایط، رییس سندیکای کارخانجات چای شمال با انتقاد از اعمال تعرفه‌ی ۵۰ درصدی برای صادرات چای گفته است: “علاوه بر تولید امسال حدود ۶۰ هزار تن چای ایرانی در انبارها مانده که بازار داخلی ندارد و باید صادر شود اما جای سوال است که برچه مبنایی اخذ تعرفه ۵۰ درصدی برای این محصول لحاظ می‌شود.”
به گزارش ایسنا نعمت یاورزاده با اشاره به وضعیت اسفبار صنعت چای و شاغلان این بخش مهم کشاورزی در کشور با بیان اینکه تاکنون صادرکنندگان به صادرات چای تشویق می‌شدند اما یکباره تعرفه ۵۰ درصدی برای صادرات محصولی که در انبارها مانده و مصرف داخلی ندارد اعمال می‌شود گفت: “این سیاست‌های متناقض جایگاه تولید و صادرات محصولات را متزلزل می‌کند. اکنون که صنعت چای به دلیل مشکلات فراوان رو به زوال است؛ این سیاست جدید هم ضربه‌ای جبران‌ناپذیر برای نابودی صنعت خواهد بود.”
بنابر این گزارش؛ یاورزاده با بیان این مطلب که چای ایران در بازارهای صادراتی یک محصول با کیفیت بوده و در روند تولید نیز هیچ گونه ارزبری ندارد مبنای تعرفه صادراتی این محصول با ارزش کشور را مورد سوال قرار داده و گفت: ” مسوولان بر چه مبنایی تعرفه‌ی صادراتی برای محصول چای که کاملا خودکفا بوده و هیچ‌گونه استفاده‌ای از ارز ندارد، لحاظ میکنند. از سوی دیگر این محصول از سال ۸۹ در انبارها مانده و مصرف داخلی ندارد ، اگر قرار باشد صادرات آن هم با اعمال تعرفه کاهش یابد فاتحه صنعت چای ایرانی خوانده می‌شود.”
یاورزاده با اشاره به رقم ۲۵ هزار تن تولید چای در سال جاری و پیش بینی صادرات ۱۰ هزار تن از این محصول تا پایان سال گفت: “امسال با توجه به افزایش نرخ ارز ۱۵ درصد قیمت چای صادراتی افزایش یافت و از ابتدای سال تاکنون حدود هفت هزار تن چای صادر شده است. این چای به کشور‌های آفریقا، هند، آسیای میانه و ترکیه حدودا کیلویی ۷۰ سنت عرضه می‌شود.
وی همچنین خاطر نشان کرد: “حدود ۱۷۰ هزار تن چای سنواتی نیز همچنان در انبارها مانده و هنوز هم اعتباری برای کود‌شدن آن اختصاص نداده‌اند.”
این در حالیست که در مرداد ماه گذشته به گزارش اکونومیک تایمز هیئتی از تاجران هند از ۱۶ تا ۱۸ جولای به ایران سفر کرده و در این سفر بر ادامه صادرات چای به ایران تاکید کرده اند. هیئت هندی همچنین در این سفر خواستار دریافت روپیه در قبال آن و همچنین حفظ مبادلات تجاری بین دو کشور بر پایه ریال-روپیه شده اند.این هیئت همچنین تاکید کرد که رابطه تجاری دو کشور به ویژه در زمینه چای همچنان ادامه یابد.
پیش از این نیز خبرگزاری ایسنا بانک های طرف معامله با هند در خصوص واردات چای را پارسیان، سامان، پاسارگاد و اقتصادنوین عنوان کرده است.
ایران در حال حاضر علی رغم داشتن محصول خوب و با کیفیت چای داخلی و در عین حال نبود سیاست های حمایتی از سوی دولت برای توسعه و حفظ این صنعت در کشور، یکی از بزرگترین خریداران چای هند و کنیا به حساب می آید به طوریکه در دو ماه نخست سال ۲۰۱۲، بالغ بر ۱٫۳۶۳ میلیون کیلوگرم چای کنیا به کشور وارد شده که این رقم نسبت به مدت مشابه سال قبل ۶٫۵ برابر شده است.
از سوی دیگر کارشناسان حوزه اقتصاد و کشاورزی؛ وضعیت صنعت چای و تولیدکنندگان آن در سال تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی را با وجود ضعف‌های ساختاری بخش کشاورزی و سیاست های موجود فاجعه‌بار خوانده و خواستار کاهش واردات بی رویه و توجه دولت و مسوولان دست اندرکار در این بخش برای حمایت از سرمایه گذاری، کمک به صادرات و بازاریابی جهانی، احیاء امکانات و صنایع وابسته به این بخش مهم کشاورزی و همچنین ایجاد تسهیلات بیشتر برای حفظ و جذب نیروی کار در این صنعت پولساز شده اند.
پیش تر، رضا عزیزی‌نژاد استاد دانشگاه پیش از این در گفت‌وگویی با خبرگزاری دانشجویی ایران درباره وضعیت تولید چای در کشور گفته بود: “کشور ما به خصوص در نوار شمالی، یکی از بهترین مناطق برای تولید چای محسوب می‌شود اما به دلیل توجه نکردن به آن به عنوان یک عرصه مهم تولید، هیچ وقت نتوانسته‌ایم از ظرفیت‌های تولید چای کشور به طور درست و کامل استفاده کنیم. تولیدکنندگان چای در کشور شرایط فاجعه‌باری دارند به طوریکه بیشتر کشاورزان ما در مناطق شمالی کشور یا باغ‌های چای خود را به کشت محصولات دیگر اختصاص می‌دهند و یا آنها را می‌فروشند تا در آنها ویلا ساخته شود.”
این استاد دانشگاه با اشاره به ضرورت فرهنگ‌سازی برای استفاده کمتر از چای خارجی که بسیار زیان‌بار هم هستند، گفت: “طراحی شبکه توزیع مناسب از دیگر عواملی است که می تواند در جهت حمایت از تولیدکنندگان صورت گیرد.”
در این میان، برخى صاحبنظران بر این باورند که وجود منبع بی دردسری چون نفت عامل اصلی نبود توسعه در بخش کشاورزی بوده و تا زمانی که محور توسعه، صنعت و اقتصاد کشور بر مبنای درآمد نفت باشد، نه تنها کشاورزی بلکه دیگر بخش های تولید و صنعت کشور نیز دچار عاقبتی همچون صنعت کشاورزی و چای کشور خواهند شد.
در همین زمینه:
