نشست “صدای دانشجویان دربند” همگام با چندین شهر دیگر دنیا روز پنج‌شنبه ( 14 اردیبهشت) در شهر تورین ایتالیا برگزار شد. رضا علیجانی روزنامه‌نگار و پژوهشگر ملی–مذهبی و برنده جایزه آزادی مطبوعات سازمان گزارشگران بدون مرز در سال ۲۰۰۱ طی سخنانی از دانشجویان دربند یاد کرد.
علیجانی با اشاره به وضعیت کنونی جنبش دانشجویی و ارتباط آن با جنبش دموکراسی‌خواهی مردم ایران گفت: شاید امروز به نظر برسد فضا خیلی امیدوار کننده نیست اما در تاریخ ایران این سربالایی‌ها و سرازیری‌ها بسیار است.
وی ادامه داد: وضعیت ما طوری نیست که مایوس باشیم و من اطمینان دارم که این وضع نمی‌ماند. تاریخ به ما نشان داده است که این وضع نمی‌ماند. این حرف یک گفته احساسی نیست؛ بلکه بر اساس مشاهدات این روزها است. وقتی که کفه حاکمیت روز به روز سبکتر می‌شود و تنها بخش بسیار اندکی از سازندگان اصلی جمهوری اسلامی در آن سوی خط همراهی با مردم قرار دارند این نشان می‌دهد که شرایط این طور نخواهد ماند.
علیجانی با تاکید بر این که این فراز و فرودها بدترین دوره‌ها است توضیح داد: گاهی افراد در این دوران افسرده می‌شوند. درست مثل دهه 60 و پس از آن سرکوب‌های گسترده که گمان می‌کردیم دیگر هیچ کاری نمی‌شود کرد، اما ناگهان دوم خرداد آمد و خاتمی رای آورد و دوباره افتادیم به فراز. این پدیده ویژگی جامعه ایرانی است. فراز و فرودهایی که هر بار قوی‌تر از بار قبل شده باز هم قابل تکرار است.
وی ادامه داد: در بحث‌های سیاسی گاهی بر اساس عقل نظری بحث می‌کنیم و گاهی بر اساس عقل عملی. اما برای آنکه در سرازیری و سربالایی‌ها دچار خطا نشویم باید ارتباطی بین عقل عملی و عقل نظری ایجاد کرد. باید وقتی در سرازیری افتادیم بر اساس عقل عملی تصمیم بگیریم. در این مواقع باید مراقب بود که عقل نظری‌مان بر عقل عملی‌مان غلبه نکند. در فرازها نیز باید مراقب بود دچار خودبزرگ‌بینی نشویم. به هر حال باید روی تاریخ کار کنیم. تاریخ به ما تجربه و انگیزه و امید می‌دهد.
علیجانی در پایان سخنان خود از حاضران خواست تا به یاد دانشجویان زندانی یک دقیقه بایستند و با نام بردن از تعدادی از آنان شجاعت آنان را ستود و این نشست پس از جلسه پرسش و پاسخ چند ساعته به پایان رسید.
