پس از دوازده سال حبس مداوم و بدون مرخصی، مقامات قضایی همچنان با آزادی موقت خالد حردانی، زندانی سیاسی-امنیتی بند ویژه امنیتی زندان رجایی شهر کرج (گوهردشت) مخالفت می کنند.
به گزارش کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی، با وجود موافقت شورای طبقه بندی زندان متشکل از رئیس زندان و رئیس بند چهار با “مرخصی درمانی” این زندانی امنیتی اما مقامات دادستانی و به ویژه دادستان تهران همچنان از اعطای مرخصی درمانی به وی جلوگیری می کند.
این زندانی سیاسی که با وجود حکم زندان ابد، به علت فعالیت های سیاسی خود مجدداً به هفت سال و پنج ماه زندان نیز محکوم شده است، پیش از عید نوروز تاکنون دو بار اقدام به ارائه درخواست مرخصی به مقامات قضایی کرده است که هر دو بار و علیرغم موافقت شورای طبقه بندی زندان رجایی شهر کرج، با مخالفت مستقیم شخص دادستان تهران مواجه شده است.
وی که از سال 79 تاکنون در زندان به سر می برد و به تازگی نیز به علت خلع وکیل مدافع خود از داشتن وکیل نیز محروم است، طی یک سال گذشته تنها یک بار موفق به ملاقات فرزندان خود شده است و پیگیری های خانواده و وکلای این زندانی نیز برای کسب موافقت مقامات قضایی تا به امروز راه به جایی نبرده و حتی در پاره ای موارد به برخوردهای توهین آمیزی همچون اخراج ایشان از دادستانی منتهی شده است.
اسفندماه سال گذشته نیز در پی تلاش های خانواده این زندانی برای دریافت امکان مرخصی، وبه رغم موافقت 9 تن از مسئولان ذیربط قضایی از جمله مدیریت و شورای انضباطی این زندان، به دستور “رشته احمدی” معاون امنیت دادستان تهران، در آخرین ساعات اداری سال 90 از آزادی آقای حردانی جلوگیری شد.
حردانی که در اسفندماه سال 85 و به دستور قاضی مرتضوی و به صورت غیرقانونی از زندان اوین به زندان رجایی شهر تبعید شده است، پیش تر و به علت فعالیت های سیاسی و حقوق بشری خود در داخل زندان بارها مورد ضرب و شتم و تهدید به قتل توسط مسئولان این زندان قرار گرفت و پس از چندین نوبت احضار به دادگاه و نهادهای اطلاعاتی نهایتاً در سال ۸۷ به هفت سال زندان و شش سال تبعید به شهرستان خاش محکوم گردید.
حردانی که پیش از این از قهرمانان رشته دو و میدانی در رشته پرتاب دیسک کشور بوده و چندین اعزام به خارج از کشور را نیز در کارنامه خود دارد، با گذشت دوازده سال از دوران محکومیتش و با وجود رضایت شاکیان این پرونده (سپاه پاسداران و دو تن از مامورین تیم مراقبت پرواز)، به علت خروج اجباری محمد مصطفایی از کشور و همچنین خلع دیگر وکلای خود قادر به ارائه درخواست آزادی مشروط نیست.
وی در بیست و سوم آبان ماه سال ۱۳۷۹ و به دلیل شرایط نامناسب اقتصادی و نیز در واکنش به تبعیض های قومیتی، برای یافتن شرایط کار و زندگی بهتر در خارج از کشور به همراه دو برادر همسر خود، فرهنگ و شهرام پورمنصوری و در حالی که نوزده تن از دوستان و اقوام خود را نیز به همراه داشتند اقدام به فرار اجباری از طریق اخلال در امنیت پرواز در هواپیمای مسافربری «یاک 40» مسیر اهواز به بندرعباس کرد که به بازداشت او منجر شد. این زندانی امنیتی -سیاسی در بخشی از دفاعیات اش در جلسه دادگاه و در توضیح انگیزه خود و دوستانش می گوید: «تمام متهمانی که اینجا حضور دارند، بین ۱۸ تا ۲۰ ساله هستند و همه بیکارند و این اقدام به خاطر فقر اقتصادی بود…»
