در نیمه دوم سال جاری برگزار می‌شود

رزمایش مشترک ارتش و سپاه در جنوب شرق کشور

امیر احمد‌رضا پوردستان فرمانده نیروی زمینی ارتش در گفت‌وگو با  فارس، با اشاره به برگزاری رزمایش مشترک ارتش و سپاه در سال جاری گفت: این رزمایش به احتمال زیاد در منطقه جنوب شرق کشور انجام می‌شود.

وی افزود: هدف ما این است که در مناطق مختلف کشور رزمایش داشته باشیم تا قابلیت‌های یگان‌ها و نیروهایمان را بالا ببریم و با ایجاد وضعیت‌هایی خاص آنها را در شرایط واقعی میدان رزم قرار دهیم.

پوردستان ادامه داد: در این صورت این نیروها در لحظه‌های بحرانی و مقاطعی که مورد نیاز است می‌توانند در کوتاه‌ترین زمان ممکن حاضر شوند و ماموریت متناسب با تهدیدات را اجرا کنند.

فرمانده نیروی زمینی ارتش با بیان اینکه هماهنگی‌های لازم با سپاه در این خصوص صورت گرفته است، تاکید کرد: همکاری با سپاه موضوع تازه‌ای نیست و از سال 60 که قرارگاه مشترک ارتش و سپاه توسط شهید صیاد شیرازی تشکیل شد، همکاری‌های ما در همه زمینه‌ها اعم از آموزشی و فنی صورت می‌گیرد و این رزمایش نمونه دیگری از همکاری ارتش و سپاه است که چهره عینی، عملی و بیرونی به خود می‌گیرد.

پوردستان در پایان در خصوص حضور نیروهای دیگر نظامی در این رزمایش گفت: ممکن است از ظرفیت نیروهای هوایی نیز در این رزمایش استفاده شود.

بنا بر این گزارش، قرار است بزرگترین رزمایش مشترک زمینی ارتش و سپاه در نیمه دوم سال جاری برگزار شود.

مطالب مرتبط

فاجعه انسانی در زندان تهران بزرگ

سخنگوی قوه قضائیه اعلام کرده است که تاکنون «مطابق آمار رسمی ارائه شده» ۷۱ نفر از کادر اداری زندان، سربازان وظیفه، محکومین زندانی، خانواده محکومین و همسایه‌ها در حمله اسرائیل به زندان اوین کشته شده‌اند

موج‌های بی‌قاعده‌ی اخراج مهاجران افغان

امروز نیز در سایه موج‌های بی‌قاعده‌ی اخراج مهاجران افغان، همان الگوی آشنای تاریخ در حال تکرار است: حذفِ بی‌پناه‌ترین‌ها به نام امنیت یا نظم، با همراهی رسانه‌ای و سکوت جامعه. اما حذف هر «دیگری» به دست ساختار قدرت، فقط آغاز یک روند است؛ روندی که دیر یا زود، دایره‌اش گسترش می‌یابد و به بدنه‌ی جامعه بازمی‌گردد. اگر جامعه در برابر بی‌قانونی علیه مهاجران ساکت بماند، فردا ممکن است همان سازوکار خشونت، گریبان شهروندان‌اش را نیز بگیرد. سرنوشت خاموشان، همیشه شبیه‌ هم است.

ضیا نبوی

اگر قرار است در کشاکشِ این تراژدی هولناک، جبهه‌ای را انتخاب کنیم، بهتر آن است که آن سو، طرفِ زندگی باشد و ازینکه بواسطه یک چنین انتخابی چگونه داوری می‌شویم و مطابقِ گفتارهای زندگی‌ناباورِ موجود، در کدام دسته قرار می‌گیریم، پروایی نداشته باشیم. اگر آری گفتن به شیوه‌ی پوششی که می‌پسندیم ما را از نظر مدافعین وضعیت، در صفِ براندازان تعریف می‌کند، نهراسیم و اگر بواسطه‌ی آری گفتن به غریزه‌ی زیستن یا همدلی با هموطنانمان آسیب‌دیده‌ از جنگ در صف مدافعین نظام قرارمان می‌دهند، پروایی نداشته باشیم.

مطالب پربازدید

مقاله