جمعی از حامیان گفتمان تغییر و اعضای ستاد شهروند آزاد مهدی کروبی در انتخابات سال ۸۸ ریاست جمهوری در نامه ای به وی٬ از ایستادگی و پایداری وی در دفاع از حقوق مردم تقدیر کردند.
به گزارش کلمه در این نامه که به مناسبت سالروز تولد این زندانی سیاسی منتشر شده آمده است:”تمامی بیانیه هایت گواه و سند دقیقی بود برای روشن نمودن ابعاد اجرایی و پیشبرد مسیر مبارزه ات. بله٬ مبارزه! مهدی کروبی یک کاندیدای انتخابات سیاسی نبود. او برای مبارزه آمده بود تا آخرین تلاشش را برای رسیدن به یک جامعه برابر و بدور از نظامی گری و افراطی گری بکار بندد. فرش امنیت و آرامش مردم را از زیر پوتین ها بیرون آورده و فضای مسموم شعارگونه اقتدار گرایان را به کلام تغییر٬ تغییر دهد.”
مهدی کروبی به همراه فاطمه کروبی و نیز میرحسین موسوی و زهرا رهنورد در ۲۵ بهمن ماه سال ۸۹ دستگیر و در منزلشان محبوس شدند. بهار سال ۹۰ ماموران امنیتی آقای کروبی را به مکان دیگری منتقل کردند و از آن تاریخ به بعد ایشان به تنهایی و در مکانی به جز منزل مسکونی اش٬ در حبس و حصر به سر می برد.
اکنون بیش از ۹۵۰ روز از حبس رهبران جنبش اعتراضی مردم می گذرد.
متن کامل این نامه که به مناسبت ۴ مهر سالروز تولد مهدی کروبی منتشر شده به این شرح است:
هنگامی که ۵ سال پیش زمزمه های آمدنت را شنیدیم٬ بر آنچه که پیش خواهد آمد آگاهی نداشتیم و تنها آمده بودیم یکی از ارکان مهم دموکراسی را در کنارت تجربه کنیم و به کسی رای دهیم که گفتمانش عبوری بود از مرسوم ها و جاری های رایج و مسموم جامعه.
آقای کروبی!
ما با همراهی تو برای تغییر آمده بودیم. با همراهی تو در خیابان ها فریاد برابری ادیان و اقوام و رنگ ها را سر می دادیم و جامعه را فراتر از تک رنگی و چند رنگی می پنداشتیم. یادمان است که چه آزادی خواهانه فریاد برابری و مساوات همه ایرانیان را سر می دادی و می گفتی: «ایران برای همه ایرانیان است؛ بلوچ٬ کرد٬ لر٬ ترک٬ عرب٬ سنی و شیعه٬ درویش و مسیحی و کلیمی و زرتشتی و… و حتی لائیک» می گفتی «هر آنچه که مردم بخواهند باید در کشور پیاده کرد و باید همه ما به خواست مردم حرکت کنیم٬ حتی اگر آن خواست به مذاق ما خوش نیاید.»
تو برای ما نمونه یک آزادی خواه بودی که بیشتر از آنکه سیاست برایت اولویت باشد٬ حقوق شهروندی را مد نظر قرار دادی: “با گذشت یکصد سال از انقلاب مشروطیت و سی سال از انقلاب اسلامی، ملت بزرگ ایران بیش از هر زمانی شایسته برخورداری از نظام جامع حقوق شهروندی است.”
تمامی بیانیه هایت گواه و سند دقیقی بود برای روشن نمودن ابعاد اجرایی و پیشبرد مسیر مبارزه ات. بله٬ مبارزه! مهدی کروبی یک کاندیدای انتخابات سیاسی نبود. او برای مبارزه آمده بود تا آخرین تلاشش را برای رسیدن به یک جامعه برابر و بدور از نظامی گری و افراطی گری بکار بندد. فرش امنیت و آرامش مردم را از زیر پوتین ها بیرون آورده و فضای مسموم شعارگونه اقتدار گرایان را به کلام تغییر٬ تغییر دهد: “طی این سال‌ها روح قانون‌گرایی به شدت خدشه‌دار شده است. قانون و حاکمیت آن برای خشنودی و بسط آزادی‌های مردم و برقراری روابط عادلانه و مشفقانه میان آنهاست و تعبیر سلطه‌گرانه و افزایش محدودیت‌ها و نظارت‌ها بر رفتار فردی و اجتماعی از آن ظلم مضاعفی است که طی چند سال اخیر بر قانون و قانون‌گرایی رفته است.”
در انتخابات که به توطئه ای به انتصابات بدل گردید٬ نه تنها از پای ننشستی٬ که از همان نخستین ساعات ماجرا به دفاع از حقوق از دست رفته مردم پرداختی: “من به پیشگاه ملت شکایت می‌برم و دستان همه رای دهندگان به خصوص دانشجویان، روشنفکران، زنان٬ محرومین و افراد مورد تبعیض اعم از دگر اندیشان، اقلیت‌های قومی و مذهبی، دراویش، اهل حق را می‌بوسم و حتما در مقابل این مهندسی و تنظیم ناشیانه رای ملت سکوت نخواهم کرد و به عنوان فردی مستقل در چارچوب فکری و سیاسی خاص خود و بر اساس مواضع و بیانیه‌هایی که منتشر کرده‌ام در صحنه خواهم ماند و گزارش اقدامات خود را در بیانیه‌های بعدی به اطلاع ملت بزرگ ایران خواهم رساند. این تازه اول داستان است.”
آری!
این تازه اول داستان بود. داستانی که تو را در صف مبارزه علیه جریانی تمامیت خواه و مردم فریب و ویرانگر قرار داد. جریانی که به گفته حامیانش٬ ۸ سال سرمایه و آبروی این کشور را شخم زد و سینه چاکترین نزدیکانش در پایان٬ به تندترین منتقدانش بدل شده و فساد ویرانگرش دامان همه حکومت را گرفت و سرانجام آن شد که وعده داده شده بود تا عینیت آیه “و یدالله فوق ایدیهم” تحقق یابد.
در ایستادگی ات همان بس که درب های خانه ات را آتش زدند٬ قصد جانت را داشتند٬ فرزندانت را گروگان گرفتند٬ مضروبت کردند و در کل هر آنچه از دستشان بر آمد و بر نیامد برای ساکت نمودنت انجام دادند و تو در مقابل تنها یک سخن گفتی: “من مهدی کروبی٬ فرزند احمد٬ صدایم خفه نمی شود!”
آری! تو فرزند همان “احمد”ی هستی که دوران ستم شاهی در مبارزه و تبعید بود و دوران کنونی حتی اسمش را بر میدانی در زادگاهش برنتافتند و تلاشی وافر برای حذف نام و یاد کروبی و کروبیان در پیش گرفتند.
مهدی کروبی از آن روی برای ما نمونه واقعی یک مبارز است٬ که نه تنها خود٬ که پدر بزرگوارش٬ همسر وفادارش٬ فرزندان صبورش و نوه های مهربانش نیز در این مسیر گام برداشته و هریک چوب نا مهربانی و ظلم مآبانه حکومت وقت را چشیده اند.
اکنون چه ناباورانه در کنار دو همسنگرت به هزارمین روز حصر و حبس نزدیک می شوی. باشد که به گواه تاریخ “آنچه که ماند نیک نامی” است.
در آستانه زادروزت٬ سر تعظیم در مقابل همه آزادگی٬ حق خواهی و مظلومیتت فرود آورده و از خداوندگار٬ سلامت و آزادی ات را خواستاریم.
جمعی از حامیان تغییر و اعضای ستاد شهروند آزاد
مهرماه ۱۳۹۲
