زهرا ربانی املشی عروس آیت الله منتظری و همسر حجت الاسلام و المسلمین احمد منتظری در نامه ای به آقای خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ضمن اعترض به وضعیت زندانیان سیاسی کشور به فرازهای از پیام حضرت علی به مالک اشتر و تاکدی وی بر راهم سازی زمینه برای آزای بیان مردم اشاره کرده است و اورده است:«امیدوارم در سالروز تولد حضرت علی(ع)، فقط به جشن و سرور و دیدار و صرف ادعای پیروی بسنده نکنیم و با الهام و الگو برداری از سخنان گهربار و زندگی‌ساز ایشان، قبل از اینکه بیگانگان بخواهند برای ما تصمیم بگیرند، با درایت و مشارکت دادن همه آحاد ملت مشکلات به دست خودمان حل شود.»
متن کامل این نامه به شرح زیر است:
حضرت آیت الله خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی ایران
پس از سلام و تحیت
چند روز قبل به نامه اي از مرحوم پدرم برخورد كردم كه در آن خطاب به امام خمینی نوشته بودند: “به دلايل…. بنا نداشتم كه نامه‌اي بنويسم و از مشكلات بگويم اما در نهايت، در جوار قبر پيغمبر(ص) و با تفأل به قرآن تصميم به نوشتن كردم تا انجام وظیفه ای باشد از باب “النصیحة لائمة المسلمین” که بر همگان واجب است.” امروز من نيز پس از حدود سي سال، به تأسّي از ايشان و تفأل به قرآن و براي آرامش نسبي وجدان خود اين مختصر را خدمت شما ارسال مي كنم.
واضح و مبرهن است که افرادي كه براي انقلاب زحمتي هر چند ناچيز را تحمل كرده باشند هرگز در صدد نابودي انقلاب نيستند بلكه از هر صدمه‌اي بر پيكر آن ناراحت شده و به فکر اصلاح آن هستند. بالعكس آنان كه طعم تلخ زندان و شكنجه و تبعيد را نچشيده‌اند، بسیار طبيعي است که به اندازه انقلابیون زجر كشيده قدر اين انقلاب را ندانند و مصالح خود را بر مصالح انقلاب ترجيح دهند.
حضرت آیت الله خامنه ای
جنابعالي از معدود افرادي هستيد كه به دليل هم خانه‌‌‌بودن چند ماهه با پدرم در جیرفت ، از گوشه‌اي از سختي‌ها و مشكلاتي كه خانواده ما در مسير به ثمر رسيدن انقلاب متحمل شدند آگاهيد. و ناگوارتر اينكه از خون دل‌ها و ظلم‌هايي كه در سال‌هاي اول پيروزي انقلاب، يعني اوايل دهه 60 بر ایشان رفت مطلعيد.
مادرم در گرمای طاقت فرساي تابستان جیرفت در خانه‌ای کوچک و با امکانات بسیار کم، با روحیه‌ای خستگی ناپذیر، به تنهایی مسئولیت پذیرایی از 12 – 10 نفر تبعيدي و از جمله جنابعالی و میهمانانی که از راه دور و نزدیک برای دیدار آنها می‌آمدند را بر عهده داشت.
حتماً به خاطر داريد آنقدر روزه گرفتن براي روزه داران بخصوص خواهر كوچكم که تازه مکلف شده بود، طاقت‌فرسا بود كه شما گاهي از سر دلسوزي او را به 4 فرسخي شهر مي برديد تا روزه‌اش را افطار كند.
كه البته اين فقط چند ماهی از سال‌های زندان و تبعید پدرم و سختی‌ها و آوارگی خانواده‌ام بود که شما شاهد آن بودید.
و امَا اكنون، بسیار طبيعي است كه دل امثال من و خانواده ام، همانند پدرم، از جفاهايي كه بر اين ملت و انقلابش وارد می‌آید به درد آيد و گاهي ناله‌اي و حتي فريادي از سر دلسوزي بر آوريم، كه متأسفانه به جاي رسيدگي به آنها با رفتارهاي خشن مواجه مي‌شويم؛ و حتَي به ضد انقلاب بودن متهم مي‌گرديم.
حضرت آیت الله خامنه ای
علت تصديع، طرح چند پرسش است، البته با الهام از نامه 53 نهج البلاغه، كه حضرت علی(ع) خطاب به بنده اي از بندگان خاص خدا مي‌نويسد و طبيعتاً در همه مكان‌ها و زمان‌ها قابل اجراست:
حضرت خطاب به مالك اشتر مي‌فرمايد:
1 – “اى مالك قسمتى از وقتت را بدون حضور لشكريان و ياران و محافظانت براى صاحبان حاجات قرار بده تا كسانى كه كاري دارند به تو مراجعه كنند. و در چنين وقتى بهخاطر خدائى كه تو را خلق نمود تواضع كن و كارى نكن كه زبان آنان به لكنت بيفتد و نيز خشونت و بدزبانى و لكنت زبانشان را تحمل كن.”
– آيا افراد نهادهاي تحت نفوذ شما و حتي دفتر حضرتعالي چنين مي كنند؟ و يا اينكه غالب مردم از دسترسي و درد دل مستقيم با مسئولين محرومند و حتي اگر نامه‌اي هم به دفتر آنان ارسال شود به دلايل مختلف به دست آنان نمي رسد؟
2 – ” خدا تو را به واسطه اين رعيت در معرض امتحان قرار داده است. تو خودت را در معرض جنگ با خدا قرار مده، چرا كه اگر شما به يك رعيت ظلم كنى، اين جنگ با خداست. ظلم به بندگان خدا جنگ با خداست.” در حديث قدسى آمده است: “منأهان لى وليّا فقد بارزنى بالمحاربة” اگر كسى بهيكى از دوستان من اذيت كند علناً با من اعلام جنگ كرده است. اگر زمانى گذشت كردى و بخشيدى نبايد پشيمان شوى و از عقوبتكردن رعيت خوشحال مشو”.
– آيا افراد مسئول تحت نفوذ شما مطابق دستور حضرت امیر(ع) عمل می‌کنند و از ظلم مبرّا هستند؟
– و آیا زنداني كردن معترضين ظلم نيست؟
– جدا كردن مادر از فرزندان خردسال به جرم دگرانديشي و فعالیت حقوق بشری ظلم نيست؟
– قطع حقوق زن و بچه زنداني ظلم نيست؟
– مبتلا شدن زندانيان به بيماري هاي قلبي- عروقي- فلج عضلاني و يا بيماري‌هاي عصبي و فشار خون و… در زندان ظلم نيست؟
– تبعيض‌هاي اقتصادي، عقيدتي و طبقاتي ظلم نيست؟
محروم بودن خانواده‌هاي زندانيان سياسي از حتي يك ملاقات حضوري آن هم در ايام نوروز ظلم نيست؟ و اين در حالي است كه به زندانيان غير سياسي حتي عفو هم تعلق مي‌گيرد.
3 – “مگو من فرماندهى هستم که فرمان مىدهم و بايد فرمان مرا ببرند؛ اگر چنين فكر كردى كه من فرماندهام، تو مشغول فاسدكردن قلب خود شدهاى و دين خود را هم ضعيف مىكنى؛ اگر سلطنت و حكومت در نفس تو ابهت ايجاد كند، پس به سلطنت خدا كه بزرگتر و فوق توست توجه كن”.
– آيا اين فرموده حضرت دلالت بر لزوم آزادي انديشه و عمل افراد ندارد؟
– آيا اين سفارشات به اين معني نيست كه در امر حكومت نبايد زور حاكم باشد؟ بلكه همگان بايد در نهايت آزادي راه خود را انتخاب کنند. آيا چنين شيوه اي در كشور ما حاكم است؟
4- ” به افرادى كه اهل ورع و صدق و راستى هستند و از خدا مىترسند نزدیک باش، و آنها را عادت بده كه خيلى از تو تعريف نكنند، و تو را به چيزى كه واقعيت ندارد و تو انجام ندادهاى خوشحال نكنند، زيرا تعريف زياد ایجاد عجب مىكند، و تو را به كبر و تكبر نزديك مىكند. بزرگى شخص سبب نشود كه كار كوچكش را خيلى بزرگ جلوه بدهى، و كوچكى شخصهم سبب نشود كار بزرگش را كوچك جلوه بدهى؛ و خيرخواهى رعيت براى رئيس كشور محقق و صحيح نمىشود مگر به اينكه مردم برحاكمشان احاطه كنند”.
– در كشور ما کدام دسته آزادند؟ متملقين و چاپلوسان تا كار كوچك را بزرگ جلوه دهند، يا آن‌هايي‌كه اهل صدق و راستي هستند و از سرخيرخواهي مشكلات را بازگو مي‌كنند؟
5- “ازامور كسانى را كه به تو دسترسى ندارند تفقّد و جستجو كن. و بايد براى اينگونه اشخاص يك عدهاى را كه مورد وثوق تو هستند، از اهل خشيت و ترس از خدا، و اهل تواضع و فروتنى هستند مخصوص گردانى”.
– يعني نه تنها بايد دسترسي مردم به مسئولين آسان باشد بلكه اگر چنانچه بعضي افراد به هر دليلي از رفتن نزد مسئولين امتناع دارند ، وظيفه حاكميت است كه از آنها دلجويي و رسيدگي كند.
– آيا يكي از جرايم سياسي كه بعضي به خاطر آن زنداني شده اند رسيدگي به امور معیشتی زندانيان سياسي نيست؟
6 – “كارى كن كه از اول مردم نسبت به تو كينه پيدا نكنند، تو بايد ريشه و سبب هر كينهاى را از آنان قطع كنى”.
– آيا روش و سيره كارگزاران بخصوص كارگزاران قضايي ما در جهت زدودن كينه هاست يا ايجاد كينه؟
– و آيا زندان‌هاي طويل المدت، شكنجه‌ها، برخورد نامناسب با خانواده‌ها، و عدم مرخصي، ايجاد كينه در نسل‌هاي متمادي نمي‌كند؟
امیدوارم در سالروز تولد حضرت علی(ع)، فقط به جشن و سرور و دیدار و صرف ادعای پیروی بسنده نکنیم و با الهام و الگو برداری از سخنان گهربار و زندگی‌ساز ایشان، قبل از اینکه بیگانگان بخواهند برای ما تصمیم بگیرند، با درایت و مشارکت دادن همه آحاد ملت مشکلات به دست خودمان حل شود.
در پایان، به قسمتي از مطالب مرحوم پدرم به امام خمینی در نامه مذكور، كه در سال‌های اول دهه شصت نوشته شده، اشاره مي‌كنم:
“كشور بر مبناي نظام تعيين شده در قانون اساسي اداره نمي‌شود. تمام قوا متمركز در يك قسمت شده و چون دسترسي به آن قسمت براي كسي ميسور نيست، همه قدرت در عمل در اختيار يكي دو نفر قرار گرفته و به هر صورت كه دلخواه آنها است عمل مي‌نمايند. و اگر وضع به اين صورت باشد انتظار خوبي نبايد داشت؛ چون اگر يكي دو نفر صالح هم باشند آنقدر اشتباه و خطا ممكن است از آنها سرزند كه قصوراً نه تقصيراً كشور به انحطاط كشيده شود، چه رسد به اينكه مظنّه انحراف در بعضي از آنها كه قدرت را به دست گرفته اند وجود دارد بلكه براي بعضي قطعي است”.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
۱۳۹۱/۰۳/۱۰
زهرا ربانی املشی
