به گزارش سایت ملی-مذهبی شش نفر از شخصیت ها و فعالان ملی- مذهبی به مناسبت سالروز قیام سی تیربیانیه ای تحت عنوان « درسی از نهضت ملی ایران برای حل معضل هسته ای » صادر کرده اند. این شخصیت های سیاسی در بخشی از بیانیه خود گفته اند: به باور ما امضاء کنندگان چاره منطقی و دنیا پسند برای جلب اعتماد جامعه جهانی در گرو اعتمادسازی در سیاست داخلی حکومت است. و در ادامه افزوده اند: تردیدی نیست که اساس این اعتماد سازی برداشتن کلیه موانع در برابر نظارت موثرمردم بر تصمیمات و اقدامات حکومت است که در حال حاضر از طریق تامین آزادی مطبوعات و احزاب مستقل و سازمانها و نهادهای مدنی، تشکیل مجلس و قوه تقنینی برآمده از انتخابات آزاد و سالم و بالاخره آزادی های سیاسی؛ قابل حصول است. درپایان این بیانیه آمده: در این صورت است که وحدت ملی تامین می شود و در پرتو آن وحدت و همبستگی ، همه دست در دست هم به توسعه همه جانبه کشور همت گماشته و در برابر زیاده طلبی هر قدرت خارجی ایستادگی نشان خواهند داد.
این بیانیه را احمد صدر حاج سید جوادی- حسین شاه حسینی- حبیب الله پیمان- محمد بسته نگار- اعظم طالقانی- نظام الدین قهاری امضا کرده اند.
متن کامل بیانیه به این شرح است:
درسی از نهضت ملی ایران برای حل معضل هسته ای
(به مناسبت سالروز قیام ملی 30تیر1331)
به نام خدا
این ایام مصادف است با شصتمین سالروز قیام تاریخی و ملی سی ام تیر ماه 1331، که به منظور تثبیت حق حاکمیت ملت ایران بر همه شئون کشور صورت گرفت و با پیروزی ملت ایران در شورای امنیت و دیوان بین اللملی لاهه تکمیل گردید. یاد آوری این واقعه تاریخی به ما فرصت می دهد تا با الهام از آن تجربه گرانقدر و پیروزمند راهی برای عبور از دشواری های کنونی به ویژه در مسئله هسته ای که با تشدید بحران ها و نتیجه نرسیدن مذاکرات اخیر در نشست مسکو وارد مرحله پیچیده تری گردیده است در برابر مردم و مدیران مسئول نظام مطرح نمائیم.
مذاکرات جاری در ادامه فرآیندی است که از حدود ده سال قبل بین ایران و غرب شروع شده واگرچه فراز و نشیب هایی داشته است ولی رویکرد آن « تقابلی » بوده نه «تعاملی». و ظاهرا نه تنها عدم اعتماد جهانی نسبت به سیاست های هسته ای ایران رفع نشده بلکه به عکس موجبات تشدید تحریم های گسترده فراهم گردیده است. تحریم هایی که روز به روز بر وخامت شرایط زیست و معیشت مردم ایران می افزاید و در نهایت این ملت ایران است که از این تحریم ها متضررشده و دودش به چشم شان می رود . همان طور که بنیه اقتصادی کشور نیز دچار خسارتهای فراوان می گردد..
باید پرسید ریشه و منشا این بی اعتمادی در کجاست؟ در حالی که همگان حق ایران برای داشتن تکنولوژی هسته ای صلح آمیزرا پذیرفته اند و ایران هم متقابلا علاوه بر تاکیدات صریح صلح آمیز بودن اهداف فعالیتهای هسته ای، نظارت دائمی آژانس بین المللی را پذیرفته است و طی سالهای اخیر دولت های وقت ایران هم سعی کرده اند به انحاء مختلف قدرتهای غربی و افکار عمومی جامعه جهانی را قانع کنند که فعالیتهای هسته ای ایران مطلقا صلح آمیز است، اما این کوشش ها به نتیجه نرسیده و تهدیدها برطرف نگردیده و اعتماد سازی میسر نشده است و مذاکراتی که اکنون در کشورهای گوناگون بیگانه جریان دارد آن طور که شواهد نشان می دهد به نتیجه نخواهد رسید و تحریم ها به صورت گسترده تری ادامه خواهد یافت. مگر آن که دولت ایران بدون قید و شرط به خواسته های قدرت های بزرگ گردن نهد، تازه درآن صورت هم چنانکه دست کم در دو مورد شاهد بودیم، این امر منجر به خاتمه دشواری ها نگردیده و پی آمدهای سخت تر و ویرانگری در پی خواهد داشت.
بر این اساس آیا زمان آن نرسیده است که با ریشه یابی و پی بردن به منشا بی اعتمادی ؛ به راه حل بنیادی زدودن تردیدها و گرفتن عذر و بهانه های حقیقی یا واهی و ساختگی پرداخت؟
به باور ما امضاء کنندگان چاره منطقی و دنیا پسند برای جلب اعتماد جامعه جهانی در گرو اعتمادسازی در سیاست داخلی حکومت است. شواهد فراوان از گذشته تا امروز چه در تجربه ملی کردن صنعت نفت به رهبری شادروان دکترمحمد مصدق و چه درحکومت های دموکراتیکی مثل ژاپن یا هند که آزادانه به فعالیت های هسته ای اشتغال دارند نشان می دهد مبنای اعتماد عمومی در داخل و خارج به اقدامات دولت ها، وجود ساز و کارهای دموکراتیک در نظام تصمیم گیری و شفافیت سیاستها در پرتو نظارت مستقیم و مستمر مردم بر عملکردهای حاکمیت است.
تردیدی نیست که اساس این اعتماد سازی برداشتن کلیه موانع در برابر نظارت موثرمردم بر تصمیمات و اقدامات حکومت است که در حال حاضر از طریق تامین آزادی مطبوعات و احزاب مستقل و سازمانها و نهادهای مدنی، تشکیل مجلس و قوه تقنینی برآمده از انتخابات آزاد و سالم و بالاخره آزادی های سیاسی؛ قابل حصول است. اقداماتی که علاوه بر رفع هر نوع تردید و سوء ظن از اذهان عمومی در داخل و خارج، تقویت و تحکیم همبستگی ملی را نیز در پی دارد.
در شرایطی که همه اقدامات دولت زیر نظر مستقیم و مستمر ملت قرار گرفته ونهاد قدرت قادر به پنهان کردن چیزی از مردم خود نباشد، دولتهای بیگانه هم نمی توانند عذر و بهانه ای برای ایجاد تردید و سوءظن به منظور اعمال فشار و تشدید تحریم های گسترده بیاورند. چنانکه در جریان ملی کردن نفت که تصمیمی برآمده از حق ملت ایران بود، دولت استعماری انگلیس آن روز این تصمیم را نپذیرفت و شکایت به دیوان اداری لاهه و شورای امنیت برد و دولت ایران را متهم به اقدامات بر ضد امنیت و صلح جهانی نمود.آن چه موجب شکست آن دولت در مقابل ملت ایران در مجامع بین المللی گردید همان شفافیت نظام تصمیم گیری در نحوه اداره دولت و وجود نهادهای ملی و مردمی ناظر بر اقدامات حکومت بود. این واقعیت باعث جلب اعتماد جهانی گردید و در نتیجه به جای حمایت از انگلستان جانب ملت و دولت ایران را گرفتند.
در این نکته تریدی نیست که گشودن گره معضلات کنونی به نحوی که فشار تحریم های همه جانبه سیاسی و اقتصادی از ملت ایران برداشته شود و رابطه ایران با جامعه جهانی صلح آمیزشده و بر اساس اعتماد و احترام متقابل استوار گردد، بی آنکه کمترین خدشه ای به حق حاکمیت مردم ایران وارد شود و یا استقلال و تمامیت ارضی میهن مان در مخاطره قرار گیرد؛ نیازمند تقویت همبستگی ملی است و این نیز میسر نمی شود مگر آن که با سازو کارهای قانونی و دومکراتیک به مردم ایران حق مشارکت و نظارت در کلیه امور داده شود. در این صورت است که وحدت ملی تامین می شود و در پرتو آن وحدت و همبستگی، همه دست در دست هم به توسعه همه جانبه کشور همت گماشته و در برابر زیاده طلبی هر قدرت خارجی ایستادگی نشان خواهند داد.
29/04/1391
احمد صدر حاج سیدجوادی- حسین شاه حسینی-حبیب الله پیمان- محمد بسته نگار- اعظم طالقانی- نظام الدین قهاری
