گزارش مستند شورای حقوق بشر از تلفات بحران سوریه

حداقل 60 هزار نفر

شورای حقوق بشر سازمان ملل در گزارشی اعلام کرده است که بر اساس یک تحقیق دقیق و فراگیر، شمار کشته‌شدگان بحران سوریه از ابتدای اعتراض‌های ضددولتی، از مرز ۶۰ هزار نفر گذشته است.

بر اساس این گزارش که روز چهارشنبه ۲ ژانویه منتشر شده، در فاصله ۱۵ مارس ۲۰۱۱ تا ۳۰ نوامبر ۲۰۱۲، تعداد ۵۹ هزار و ۶۴۸ نفر در سوریه کشته شده‌اند.

به گزارش بی بی سی در این فهرست که تهیه و تنظیم آن ۵ ماه به طول انجامیده مشخصات کشته‌شدگان با نام، نام خانوادگی، تاریخ و محل مرگشان ثبت شده است.

پیش از این، گروه‌های مخالف حکومت سوریه شمار تلفات از آغاز ناآرامی‌های سوریه تاکنون را ۴۵ هزار نفر برآورد کرده بودند.

به گفته ناوی پیلای، کمیسر شورای حقوق بشر سازمان ملل، در تنظیم این آمار، گزارش‌های گوناگون از منابع مختلف از جمله آمار رسمی دولت سوریه با هم مقایسه شده و هر موردی که فاقد یکی از این چهار مورد (نام، نام خانوادگی، تاریخ و محل مرگ) بوده در این آمار به حساب نیامده است.

ناوی پیلای گفته است که “اگر دولت سوریه به راه دیگری جز سرکوب بی‌رحمانه آنچه در ابتدای اعتراضات صلح آمیز و قانونی شهروندان بی سلاح بود می‌رفت، این حجم فراوان از کشتار صورت نمی‌گرفت.”

“با وخیم‌تر شدن وضعیت سوریه، تعداد کشته شدگان به دست نیروهای مسلح مخالف دولت هم بیشتر شده و هر دو طرف، مرتکب جنایات جدی از جمله جنایات جنگی و -به احتمال زیاد- جنایت علیه بشریت شده‌اند”

این گزارش ساعاتی پس از حمله هوایی به یک پمپ بنزین در حومه دمشق و کشته شدن حداکثر ۷۰ نفر و زخمی شدن شمار زیادی شهروند غیرنظامی منتشر شده است.

به گفته خانم پیلای “با وخیم‌تر شدن وضعیت سوریه، تعداد کشته‌شدگان به دست نیروهای مسلح مخالف دولت هم بیشتر شده و هر دو طرف، مرتکب جنایات جدی از جمله جنایات جنگی و -به احتمال زیاد- جنایت علیه بشریت شده‌اند. حمله‌های هوایی، بمباران‌ها، شلیک تانک‌ها و درگیری‌های خیابانی سبب ویرانی شهرهای کوچک و بزرگ و روستاها شده یا می‌شود.”

نویسندگان این تحقیق هشدار داده‌اند که تعداد نامعلومی از کشته‌شدگان در هیچ یک از منابع آنها ثبت نشده و به این ترتیب این رقم را باید “حداقل” تلفات دانست.

بر اساس این گزارش ۷۶ درصد از قربانیان در این تحقیق، مرد بوده‌اند.

اعتراض‌ها در فوریه سال ۲۰۱۱ و با هدف درخواست اصلاحات آغاز شد.

درگیری‌های خشونت آمیز بین نیروهای امنیتی و تظاهرکنندگان به تدریج به تشدید تنش انجامید و اکنون مخالفان به کمتر از سرنگونی بشار اسد رضایت نمی‌دهند.

مخالفان دولت بشار اسد اکنون بخش‌های بزرگی از سوریه را در اختیار دارند ولی ماه‌هاست که درگیری‌های میان دو طرف فرسایشی شده است.

 

 

مطالب مرتبط

ضیا نبوی

اگر قرار است در کشاکشِ این تراژدی هولناک، جبهه‌ای را انتخاب کنیم، بهتر آن است که آن سو، طرفِ زندگی باشد و ازینکه بواسطه یک چنین انتخابی چگونه داوری می‌شویم و مطابقِ گفتارهای زندگی‌ناباورِ موجود، در کدام دسته قرار می‌گیریم، پروایی نداشته باشیم. اگر آری گفتن به شیوه‌ی پوششی که می‌پسندیم ما را از نظر مدافعین وضعیت، در صفِ براندازان تعریف می‌کند، نهراسیم و اگر بواسطه‌ی آری گفتن به غریزه‌ی زیستن یا همدلی با هموطنانمان آسیب‌دیده‌ از جنگ در صف مدافعین نظام قرارمان می‌دهند، پروایی نداشته باشیم.

گزاره ای خطرناک برای ایران و‌ همه‌ی ما ایرانیان

همه می‌دانیم جنگی که اکنون درگرفته، محصول مشترک «نظم بین الملل نابرابر» و وحشی، از یک طرف و «ساختار غیردموکراتیک و فاسد داخلی» از سوی دیگر است.
«این جنگ ما نیست، جنگ جمهوری اسلامی با اسراییل است». خطر این گزاره برای ایران و‌ همه‌ی ما ایرانیان در شرایط کنونی، بسیار بیشتر از جنگنده های F35 است. این گزاره ایست که اسراییل، خیلی بیشتر از ادوات جنگی اش روی آن حساب باز کرده است و بال رسانه ای اش یعنی شبکه اینترنشنال بسیار عریان در حال القای آن است و بی پروا مردم را به شورش دعوت می کند. متاسفانه بستر چنین گزاره ی خطرناکی را با هزار آه و افسوس، فساد نظام سیاسی ایران مهیا کرده است.

در پی حمله اسرائیل به مناطق غیرنظامی

بنا بر گزارش‌های منتشرشده در رسانه‌های بین‌المللی همچون هدف اصلی حملات، ایجاد اختلال در زیرساخت‌های برنامه هسته‌ای ایران و ضربه به فرماندهان ارشد نظامی اعلام شد. با این حال، شواهد میدانی و گزارش‌های منابع داخلی ایران از تلفات گسترده میان شهروندان غیرنظامی حکایت دارد.

مطالب پربازدید

مقاله