میرتاج الدینی مشاور رییس دولت دهم در امور روحانیت در نامه‌ای به آیت‌الله یزدی رییس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم به اظهارات وی درباره برخی حاشیه‌های مطرح شده درباره سفر احمدی نژاد به ونزوئلا پاسخ داد.
یزدی در سخنانی با انتقاد شدید از رفتار احمدی نژاد در مراسم تشییع هوگو چاوز ان را مسخره بازی توصیف کرده بود و از اینکه میر تاج الدینی به توجیه رفتارهای احمدی نژاد پرداخته است انتقاد کرد.
به گزارش ایسنا، متن این نامه به شرح زیر است:
حضرت آیت‌الله یزدی
رییس محترم جامعه مدرسین حوزه علمیه قم
سلام علیکم؛
با احترام، بیانات حضرتعالی را که در رسانه‌ها منعکس شده بود، ملاحظه نمودم، بدینوسیله به استحضار می‌رسانم اینجانب همیشه از نصایح علما و اساتید محترم استقبال نموده و آن را بر دیده منت می‌گذارم و از هدیه مشفقانه شما تشکر می‌کنم و دوست دارم فرصت پیش آمده را زمینه‌ای برای بازشناسی ارزش‌های اخلاقی در رفتار سیاستمداران قرار دهم.
علاقه‌مند بودم قبل از این بیانات به حضور رسیده و توضیحات لازم را ارائه نمایم، لکن دفتر جنابعالی این امکان را فراهم نیاورد و نیز به عنوان یک شاگرد و طلبه انتظار داشتم پس از تبیین و فحص کامل از آنچه اتفاق افتاده بود تذکر و نظر ارشادی اعلام می‌فرمودید کما اینکه در این خصوص توضیحاتی که به یکی از اعضای محترم جامعه مدرسین ارائه دادم بعضی از شبهه‌ها برطرف گردید.
آنچه در موضوع ملاقات آقای رییس جمهور با مادر آقای چاوز گفته بودم براساس مشاهدات خود و سایر همراهان بوده و از محضر عالی استدعا دارم نماینده‌ای تعیین فرمایید تا مساله به طور کامل بررسی گردد تا هرکجا کاستی یا خلافی در گفتار بنده و یا سایر موارد اتفاق افتاده باشد با تمام شجاعت به اصلاح آن اقدام نمایم.
بنده در این صحنه حضور داشتم و براساس «الشاهد یری مالایری الغائب» مشاهدات خود و دوستان حاضر را منعکس نموده‌ام. من هیچ موردی از مصافحه یا آنچه که عکس منتشر شده آن را القا می‌کند مشاهده نکردم برای اطمینان بیشتر و احتمال اینکه شاید غفلتی داشته باشم از افراد دیگر از جمله آقای صالحی وزیر محترم امور خارجه و آقای اسماعیلی پور مترجم این مراسم که دیپلماتی مومن و بازنشسته است و نزدیک‌ترین فردی که در کنار رییس جمهور حضور داشت سوال کردم همگی حرف بنده را تایید کردند مصاحبه آقای صالحی هم منتشر شده است و فکر نمی‌کنم مواردی چون عکس و القائات اشخاص غیرحاضر حجت شرعی برای داوری و حکمیت باشد.
حال از محضر جنابعالی به عنوان یک شاگرد سوال می‌کنم در شرایطی که دشمن به دنبال ایجاد اختلاف و تشدید تنش در جامعه می‌باشد و اطلاع‌رسانی به موقع مانع از بعضی موضع‌گیری‌های شتابزده می‌شود سکوت و کتمان حقیقت روا و جایز بود؟ شما به جهت اطلاع‌رسانی بنده را مورد عتاب قرار داده‌اید اینجانب آن را به جان می‌پذیرم، لکن انتظار دارم براساس شهادت اینجانب و جمعی از افراد حاضر و براساس «ضع امرافیک علی احسنه» احتمال عدم وقوع را هم به احتمالات اضافه فرموده و به وجه احسن آن حمل فرمایید و نیز به سایت‌هایی که بداخلاقی‌های زیادی در این خصوص داشتند و با انتشار موارد جعلی در غبار آلود کردن جامعه تلاش کردند تذکری عنایت فرمایید.
از سوی دیگر آثار مثبت و فراوان این سفر که بیانگر گسترش قدرت نرم جمهوری اسلامی و عمق نفوذ ایران اسلامی در آن سوی دنیا و در حیاط خلوت آمریکا و تشکیل جبهه بزرگ جهانی علیه آمریکا است و از آرمان‌های امام راحل عظیم‌الشان (قدس سره) و رهبر معظم انقلاب حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (مدظله العالی) می‌باشد، شایسته است در تحلیل کلان نادیده انگاشته نشود.
در پایان آنچه که گفته‌ام از سر احساس مسوولیت و براساس اطلاعاتی که داشته‌ام می‌باشد خدا را شاکرم که همواره کوشیده‌ام از جاده صدق و راستی و از مسیر ولایت و رهبری دور نشوم و اگر حضرتعالی شناختی نسبت به حقیر نداشته باشید می‌توانم افرادی که مورد وثوق جنابعالی هستند معرفی نمایم که شناخت کافی از مواضع گذشته و حال اینجانب را دارند، این را از محضر اساتید مکرم آموخته‌ام که اگر جایی خطایی سر زد نسبت به اصلاح و جبران آن اقدام نمایم و بی‌شک این انتظار از کسانی که الگوی ما هستند بیشتر و اولی است.
