مراسم بزرگداشت قربانیان قتل‌های زنجیره‌ای شامگاه اول آذر ماه با حضور نزدیک به ۷۰ تن از زندانیان سیاسی در سالگرد قتل فجیع فروهر‌ها در بند ۳۵۰ زندان اوین برگزار شد.
یکی از زندانیان سیاسی و از فعالان ملی-مذهبی، واکنش‌های ملی به موضوع قتل‌های زنجیره‌ای را نماد و سمبل خواد و گت: برخی وقایع جنبه نمادین پیدا می‌کند و سمبل یک وضع تاریخی به حساب می‌آیند. از آن جمله است، قتل‌های زنجیره‌ای، ماجرای کهریزک و قتل ستار بهشتی که همه آنها در نتیجه یک روند و رویه خلق شده ست. به گفتهٔ وی، این رخداد‌ها نماد یک وضع هستند، وضعی که بر خلاف آنچه سعی می‌شود القاء شود، حکایت از آن دارد که ترور سیاسی و قتل روشنفکران و فعالان سیاسی، اموری خلق الساعه و حاصل نقشه یک گروه خود سر نیست، بلکه رویه‌ای است که باید با آن ریشه‌ای برخورد کرد.
به گزارش کمیته گزارشگران حقوق بشر، یک استاد دانشگاه و فعال سیاسی نیز گفت: قتل‌های سیاسی موسوم به زنجیره‌ای نه محدود به ۴ مورد آخر آن، که دست کم ۸۰ مورد از آن دست قتل‌ها شناخته شده است و هدف آن حذف بی‌سر و صدا و بی‌دردسر مخالفان سیاسی و صاحبان اندیشه و بیان مستقل خارج از قدرت را نشانه گرفته بود. وی افزود: فروهر‌ها، پوینده و مختاری آخرین حلقه از این زنجیره بودند که به دلیل مقاومت، افشاگری و اعتراض پر دوام روشنفکران، نویسندگان و آزادی خواهان و به همراهی رسانه‌ها و افکار عمومی منجر به پذیرش مسئولیت تنها ۴ قتل توسط دولت وقت شد و تاوان آن را وکیل شجاع خانواده قربانیان ناصر زرافشان با ۵ سال زندان خود در همین بند پرداخت.
در این جلسه هم‌چنین یک حقوق‌دان و فعال حقوق بشر هم گفت: حکومت‌های خودکامه جز به باور و اندیشه خود امکان رشد و باروری نمی‌دهند و این دست حکومت‌ها اندیشه را جز ابزاری برای ستایش قدرت و متجید از خود بر نمی‌تابد. به گفته وی، در چنین حکومت‌هایی، اندیشمندان و روشنفکران که چنین رویکردی را در عرصه فرهنگ نپذیرند باید به راه‌های گوناگون از مسیر برداشته شوند،گاه از طریق محاکمات فرمایشی و نابودی شخصیت، زمانی از طریق تصادفات ساختگی و‌گاه نیز چون ماجرای قتل‌های زنجیره‌ای به وحشیانه‌ترین اشکال آن یعنی کارد آجین کردن.
پس از پایان مراسم که بیش از یک ساعت طول کشید زندانیان با خواندن سرود «ای ایران» یاد و خاطره اندیشمندان و روشنفکران مقتول این سرزمین را گرامی داشتند.
