جمعی از روزنامه‌نگاران رسانه‌های رسمی کشور در نامه ای به رئیس جمهور منتخب

برای آزادی فریبا پژوه دستور ویژه صادر کنید

جمعی از روزنامه‌نگاران رسانه‌های رسمی کشور در نامه ای به رئیس جمهور منتخب خواستار آزادی فریبا پژوه  شدند.

  فریبا پژوه چهارشنبه ۱۹ تیرماه با یورش صبح هنگام ماموران امنیتی به منزل شخصیش بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد . این در حالی است که وی  بعد از آزادی از زندان سال 88 هیچ فعالیت رسانه ای خاصی نداشته است. 

 این نامه به نقل از  ایلنا به این شرح است:

جناب آقای دکترحسن روحانی

رئیس جمهور منتخب مردم ایران

باسلام

ضمن عرض تبریک انتخاب شایسته جنابعالی و ایام پر برکت ماه مبارک رمضان، اینجانبان امضاکنندگان این نامه به عنوان جمعی از روزنامه نگاران رسانه‌های رسمی داخل کشور با ابراز نگرانی جدی از بازداشت خانم پژوه و بی‌خبری از وضعیت این همکارمان، چنین تلخ‌کامی را حق این روزهای جشن بزرگ پیروزی نمی دانیم.

پس از انتخاب جنابعالی از سوی اکثریت قاطع ایرانیان، چنان امیدی در دل دوستداران کشور و اصحاب رسانه به عنوان بخشی از آن ایجاد شد که برآیند آن را در جزیی ترین وجوه زندگی روزانه مردم به وضوح می‌توان دید.

در این شرایط که امید است تدبیر یک بار دیگر اعتماد متقابل را بین اصحاب رسانه و دولتمردان بازگرداند و این اعتماد تا آنجا گسترده شود که همه نیازهای رسانه ای ایرانیان در داخل کشور پاسخ داده شود، بازداشت ناگهانی یک روزنامه‌نگار شوک بزرگی به جامعه مطبوعات وارد کرد.

این باور قطعاً وجود دارد که چنین رویه ای به هیچ عنوان مدنظر دولت تدبیر و امید نیست، چرا که نه با تدبیر می‌شود چنان کرد و نه با امید می‌شود چنین ماند.

لذا با باور به اینکه دولت محترم جنابعالی به هیچ روی مواق تحدید و ناامن کردن فضای مطبوعات نیست، خواهشمندیم با دستور ویژه، هر چه سریعتر با آزادی وی، این مساله را مدیریت فرمایید.

بی تردید برنده بازگشت فضای اعتماد متقابل بین اصحاب رسانه و دولتمردان کسی جز حاکمیت و کشور نخواهد بود.

 

مطالب مرتبط

فاجعه انسانی در زندان تهران بزرگ

سخنگوی قوه قضائیه اعلام کرده است که تاکنون «مطابق آمار رسمی ارائه شده» ۷۱ نفر از کادر اداری زندان، سربازان وظیفه، محکومین زندانی، خانواده محکومین و همسایه‌ها در حمله اسرائیل به زندان اوین کشته شده‌اند

موج‌های بی‌قاعده‌ی اخراج مهاجران افغان

امروز نیز در سایه موج‌های بی‌قاعده‌ی اخراج مهاجران افغان، همان الگوی آشنای تاریخ در حال تکرار است: حذفِ بی‌پناه‌ترین‌ها به نام امنیت یا نظم، با همراهی رسانه‌ای و سکوت جامعه. اما حذف هر «دیگری» به دست ساختار قدرت، فقط آغاز یک روند است؛ روندی که دیر یا زود، دایره‌اش گسترش می‌یابد و به بدنه‌ی جامعه بازمی‌گردد. اگر جامعه در برابر بی‌قانونی علیه مهاجران ساکت بماند، فردا ممکن است همان سازوکار خشونت، گریبان شهروندان‌اش را نیز بگیرد. سرنوشت خاموشان، همیشه شبیه‌ هم است.

ضیا نبوی

اگر قرار است در کشاکشِ این تراژدی هولناک، جبهه‌ای را انتخاب کنیم، بهتر آن است که آن سو، طرفِ زندگی باشد و ازینکه بواسطه یک چنین انتخابی چگونه داوری می‌شویم و مطابقِ گفتارهای زندگی‌ناباورِ موجود، در کدام دسته قرار می‌گیریم، پروایی نداشته باشیم. اگر آری گفتن به شیوه‌ی پوششی که می‌پسندیم ما را از نظر مدافعین وضعیت، در صفِ براندازان تعریف می‌کند، نهراسیم و اگر بواسطه‌ی آری گفتن به غریزه‌ی زیستن یا همدلی با هموطنانمان آسیب‌دیده‌ از جنگ در صف مدافعین نظام قرارمان می‌دهند، پروایی نداشته باشیم.

مطالب پربازدید

مقاله