خانواده های زندانیان سیاسی در سالروز میلاد فاطمه زهرا (س) در نامه ای سرگشاده به مراجع تاکید کرده اند: که در همه روزهای تلخ و سیاهِ بندی شدن عزیزانمان در زندان جور براساس همین آموزه های اسلامی فریاد حق خواهی و عدالت طلبی برکشیدیم و بیرق آزادی خواهی و اقامه قسط برافراشتیم و در این راه رنج های بسیار بردیم و ستم های مضاعف را تجربه کردیم و دادخواهی مان را به مراجع رسمی و غیر رسمی و به محضر شما بزرگواران عرضه کردیم، انگیزه اصلی مان از اصرار بر این مشی فاطمی، نهی از منکر بود و اینک سوالمان از شما بزرگواران این است که آیا منکر بزرگ زمانه که همانا عدول از عدالت و اعمال ستم به بندگان خداست، تنها باید توسط کسانی که مستقیماً در معرض ستم قرار گرفته اند نهی شود و دیگران هیچ گونه مسئولیتی در این باب ندارند؟!
به گزارش کلمه، این خانواده های زندانیان سیاسی در نامه ی خود همچنین پرسیده اند: ما در آستانه میلاد اسوه عالمیان حضرت زهرا (س) می خواهیم بدانیم مسئولین قضایی جمهوری اسلامی چه اصراری دارند که بانوی محترمه نرگس محمدی را که در زندان ستم به بیماری صعب و غریب و سختی گرفتار آمده و در غیبت اجباری همسر، مسئولیت سرپرستی دو طفل خردسالش را به عهده دارد، در ایام رحلت بانوی عالمین به زندان فراخوانده شود و چه اصراری دارند همسر جوان زندانی سیاسی مظلوم، مسعود باستانی، در ایام ولادت زهرای مرضیه (س) به زندان فراخوانده شود و چه اصراری دارند که جشن های مذهبی را برای خانواده های زندانیان سیاسی بلکه همه مسلمانان عدلت طلب و آزادیخواهان و هم نوع دوستان، عزا کنند؟!
متن کامل این نامه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا بنت رسول الله (ص)
محضر مبارک مراجع عالیقدر تشیع
با عرض سلام و ادب و احترام
روز ولادت بانوی بزرگواری است که اسوه همه بشر و بشریت است. انسانی تمام که ادعای ابتر بودن پیامبر خاتم (ص) را در یک تاریخ به وسعت زندگی همه ستم گران و مدعیان تهی مغز مفلوک به سخره گرفته است.
روز ولادت بانوی ارجمندی است که میلادش مبشّر مهر بود و گشایش و رحمت. زنی که پرستار بود و همسر بود و مادر بود و معلم بود و مدرس بود و مشاور بود و خطیب بود و افشاگر ستم بود و این همه نقش را بی هیچ کم و کاست در دوران کوتاه عمر با عزتش ایفا نمود تا به پیروان آئین محمدی بیاموزد که انسان، موجود ناشناخته ای است که تنها در مقابل خدای احد و واحد سجده می کند و در مقابل غیراوحتی اگر بر کرسی قدرت تکیه زده باشد، تنها بنده ای است برابر که رأی و نظرش و انسانیتش مکرم است و احدی حق ندارد حقوق انسانی اش را نادیده بگیرد و از حقش محروم کند و تحت ظلم و ستمش قرار دهد با هرادعایی!
روز ولادت زهرا(س) است و ما اندوه زده تر از آنیم که بتوانیم این روز بزرگ را به سرور و شادمانی بگذرانیم چرا که عزیزانمان را به بند ستم کشیده اند و هر روز فشار و عسر و حرج را بر آنان و اعضای خانواده هایشان که تن به خواسته های غیر مشروع و غیر قانونی آنان نمی دهند و سرخم نمی کنند و کرنش نمی کنند و تأیید رفتار غیرشرعی و غیرانسانی آنان را نمی کنند، بیشتر و بیشتر می کنند. تا آن جا که تهدیداتشان را، که البته دوست دارند مکتوم بماند، عملی می کنند و انواع محرومیت ها را در مورد آنان اعمال می کنند از محرومیت های شغلی و حقوق اجتماعی تا محرومیت ها از همه نیازهای انسانی و عاطفی.
حضرات آیات عظام
در روز ولادت بانوی دوعالم صدیقه طاهره(س) مایلیم بدانیم آیا رنجی که این دردانه رسول الله(ص) از ستم می برد تنها به دلیل این بود که خود در معرض این ستم قرار داشت یا از انحرافی که در دین مبین ایجاد شده بود، دل نگران بود؟! و آیا خشمش از دست اندازی ها برفدک به دلیل عسرت اقتصادی خود و خاندانش بود یا این که بنیان پایه های کج در حکومت اسلامی او را برمی آشفت؟! و آیا حضور و نقش آفرینی سیاسی این بانوی مطهر و مکرم تنها برخواسته از میل به قدرت شویش بود یا احساس مسئولیت اجتماعی او را به میدان روشنگری و آگاهی بخشی می کشاند تا جامعه اسلامی را از انحراف و فساد سیاسی و اجتماعی به اصلاح بکشاند؟! مایلیم بدانیم همه آن چه دخت یگانه پیامبرمان در برابر کژی های حاصله در حکومت اسلامی پس از وفات پدربزرگوارشان کردند، تنها باید چون نوشته ای زرین در لوح ضمیر ما پیروانش بماند یا باید با تأسی به آن بزرگوار و همه فرزندان حق طلبش پای در مسیر روشنگری گذاشته نقد مشفقانه و مصلحانه را برگزینیم و تا رسیدن به صلاح و اصلاح آرام ننشینیم؟!
ما خانواده های زندانیان سیاسی که در همه روزهای تلخ و سیاهِ بندی شدن عزیزانمان در زندان جور براساس همین آموزه های اسلامی فریاد حق خواهی و عدالت طلبی برکشیدیم و بیرق آزادی خواهی و اقامه قسط برافراشتیم و در این راه رنج های بسیار بردیم و ستم های مضاعف را تجربه کردیم و دادخواهی مان را به مراجع رسمی و غیر رسمی و به محضر شما بزرگواران عرضه کردیم، انگیزه اصلی مان از اصرار بر این مشی فاطمی، نهی از منکر بود و اینک سوالمان از شما بزرگواران این است که آیا منکر بزرگ زمانه که همانا عدول از عدالت و اعمال ستم به بندگان خداست، تنها باید توسط کسانی که مستقیماً در معرض ستم قرار گرفته اند نهی شود و دیگران هیچ گونه مسئولیتی در این باب ندارند؟!
مراجع بزرگوار
ما در آستانه میلاد اسوه عالمیان حضرت زهرا (س) می خواهیم بدانیم مسئولین قضایی جمهوری اسلامی چه اصراری دارند که بانوی محترمه نرگس محمدی را که در زندان ستم به بیماری صعب و غریب و سختی گرفتار آمده و در غیبت اجباری همسر، مسئولیت سرپرستی دو طفل خردسالش را به عهده دارد، در ایام رحلت بانوی عالمین به زندان فراخوانده شود و چه اصراری دارند همسر جوان زندانی سیاسی مظلوم، مسعود باستانی، در ایام ولادت زهرای مرضیه (س) به زندان فراخوانده شود و چه اصراری دارند که جشن های مذهبی را برای خانواده های زندانیان سیاسی بلکه همه مسلمانان عدلت طلب و آزادیخواهان و هم نوع دوستان، عزا کنند؟! و این عمل قبیح از جانب مدعیان حکومتی آیا نباید لااقل مورد تقبیح و مذمّت مردان دین قرار گیرد؟ و نباید مرتکبین این قسم منکرات مورد سوال و مؤاخذه قرار گیرند؟ آیا چهره سیاهی که از اسلام نزد نسل جوان امروز ایران توسط خشونت طلبان اقتدارگرا ساخته شده مورد تأیید بزرگواران حوزه های علمیه ماست و آیا قرائت رحمانی از اسلام را فرزندان ما باید در جایی فراتر از مرزهای کشور اسلامی مان جستجو کنند؟!
مراجع بزرگوار تقلید
ما خانواده های زندانیان سیاسی در روز میلاد خجسته دختر محمد نبیّ مان (ص) و همسر علی ولیّ مان (ص) و مادر بزرگوار حسینین و زینبین (ع) که الگوی تعامل با مخالفین و منتقدین خود و در عین حال الگوی ستم ستیزی و مظلوم پروری هستند، بار دیگر مسئولیت خطیر بزرگان دین را به یاد می آوریم و خودمان و ایشان را توصیه به تقوی و حمایت از حق و انکار باطل می کنیم و با رجاء واثق به حاکمیت عدل و زوال ستم و ستم گران عالم، نقش اجتماعی خود را به عنوان یک مسلمان متعهد و یک شهروند مسئول بازخوانی می کنیم و اعلام می داریم تا زمانی که یک زندانی سیاسی بی گناه در زندان های کشورمان باقی است نقش روشنگری و آگاهی بخشی ما خانواده ها نیز باقی است و در این راه که راه همه مصلحان عالم بوده است، خار مغیلان را به جان می خریم تا آیندگان بدانند عافیت طلبی و راحت طلبی ما را به گوشه های تاریک روزمرگی های زندگی نکشانده و در میدان مانده ایم تا فردای روشن را مقابل چشم فرزندانمان که خشونت طلبان حامی اسلام طالبانی، نامأنوس با اسلام رحمانی شان می خواهند و می پسندند، تصویر کنیم و آنان را به گشایش و رحمت و برکت الهی امیدوار سازیم. و انتظار همراهی بزرگان دین و مجتهدین و فقهای متقی و مراجع مردمی و غیروابسته به حکومت و منابع حکومتی، انتظاری زیاده و غریب نیست.
و من الله التوفیق و علیه التکلان
خانوده های زندانیان سیاسی
۲۳/۲/۱۳۹۱ برابر با روز ولادت حضرت فاطمه (س)
