آلمان از صادرات ۲.۵ کیلو داروی اعتراف‌گیری “تیوپنتال” به ایران جلوگیری کرد. این محموله که تحت عنوان دارو راهی ایران می‌شد، از جمله می‌تواند در بازجویی و اعتراف‌گیری مورد استفاده قرار گیرد.
به گزارش خبرگزاری دویچه وله اداره مرکزی گمرک در شهر کلن اعلام کرد که محموله تیوپنتال (Thiopental) در قالب ۵ هزار شیشه کوچک دارویی آماده‌ی ارسال به ایران شده بود. این ماده دارویی مشمول بخشنامه «مقابله با شکنجه» در آلمان می‌شود و فروش آن به کشورهای خارجی به مجوز ویژه اداره فدرال آلمان در امور اقتصاد و کنترل صادرات نیاز دارد. این مجوز برای محموله مورد نظر صادر نشده بوده است.
تیوپنتال چیست؟
داروی حقیقت‌گویی یا «سرم اعتراف‌گیری» به ماده مخدری اطلاق می‌شود که به منظور گرفتن اطلاعات از فردی به کار گرفته می‌شود که حاضر به اعتراف بدان نیست. گمان می‌رود که سرویس‌های مخفی و اطلاعاتی یکی از استفاده‌کنندگان از این دارو باشند. در آلمان و اتریش کاربرد این ماده در بازجویی ممنوع است.
از جمله تأثیرات تیوپنتال این است که به محض تزریق این سرم، فرد به طور معمول بسیار اهل گفت‌وگو و مراوده می‌شود و بدون تأمل افکارش را بیان می‌کند. این ماده در واقع توان داوری و قدرت تمرکز فرد قربانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و شکنجه‌گر را قادر می‌کند تا فرد قربانی را به سوی اعتراف در زمینه اطلاعات مطلوب بازجو هدایت کند.
حاکمیت ایران در طول ۳۳ سال حیات خود بارها به استفاده از مواد و داروهای روان‌گردان در بازجویی از زندانیان سیاسی متهم شده است. این اتهام‌ها و بحث “شکنجه سفید” به ویژه از سال ۱۳۸۰ و از زمان بازداشت گروهی چهره‌های ملی‌مذهبی و افراد نزدیک به نهضت آزادی ایران بالا گرفت.
محسن صفایی فراهانی در دادگاه‌های دسته‌جمعی زندانیان سیاسی اصلاح‌طلب پس از انتخابات ۱۳۸۸ در ایران
در بازداشت‌های گسترده فعالان سیاسی در تابستان سال ۱۳۸۸ نیز استفاده از داروهای ویژه بازجویی‌ها در زندان‌های ایران بار دیگر به نگرانی‌ها افزود.
در ۲۴ مرداد ۱۳۸۸ جمعی از خانواده‌های بازداشت شدگان پس از انتخابات ریاست جمهوری در بیانیه‌ای که در بسیاری از وبسایت‌های خبری فارسی‌زیان منتشر شد به «استفاده از دارو برای درهم‌شکستن و اعتراف‌گیری از بازداشت‌شدگان اشاره کرده‌اند.»
در این بیانیه نوشته شده بود: «اجبار زندانیان به استعمال داروهایی که اثرات جسمی و روانی فراوان بر روی مصرف کننده آن دارد، همه خانواده‌ها را نگران کرده و با توجه به این که اعتراف‌گیری تحت فشار و آزار و در شرایط غیرعادی، از جمله استعمال داروهای خاص، برای تدارک‌دیدگان سناریوی انقلاب مخملی واجد اهمیت فراوان است و هرگونه افشای حقیقت در این زمینه برای آنان هزینه‌های گزاف دارد، تلاش زیادی برای مستور ماندن این اقدامات غیرانسانی در زندان‌ها می‌شود.»
