در سال ۱۳۸۹، در ۵ / ۲۲ درصد خانوادههای ایرانی هیچ فرد شاغلی وجود نداشته است. بررسیهای بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران از وضعیت اشتغال در سال ۸۹ همچنین نشان میدهد در این سال، ۴ / ۵۵ خانوارهای ایرانی دارای «یکنفر شاغل»، ۲ / ۱۷ خانوارها دارای «دو نفر شاغل» و ۹ / ۴ خانوارها نیز دارای «سه نفر شاغل» بودهاند.
جزئیات درآمد هزینه خانوار شهری در سال ۸۹ که توسط بانک مرکزی منتشر شده نشان میدهد، در بین افراد مذکر و مونث بالای شش سال خانوادههای ایرانی ۵ / ۳۰ درصد شاغل، ۴ درصد بیکار، ۷ / ۹ درصد با درآمد اما بدون کار، ۳ / ۲۴ درصد محصل، ۵ / ۲۶ درصد خانهدار و ۵ درصد متعلق به سایر گروهها بودهاند.
بر اساس این گزارش، در سال ۱۳۸۹، ۱ / ۴ درصد افراد شاغل خانوارهای ایرانی در بخش «کشاورزی ، دامپروری، شکار، جنگلداری و ماهیگیری» شاغل بودهاند. ۱ / ۱۸ درصد افراد شاغل خانوارهای ایرانی در بخش «صنعت و معدن»، ۹ / ۰ درصد در بخش « برق، گاز و آب»، ۲ / ۱۴ درصد در بخش « ساختمان» ۵ / ۲۱ درصد در بخش «عمده فروشی، خرده فروشی هتلداری و رستوران»، ۷ / ۱۱ درصد در بخش « حمل و نقل، انبارداری و ارتباطات»، ۶ / ۷ درصد در بخش «خدمات مالی، بیمه، ملکی، حقوقی و تجاری» و ۹ / ۲۱ درصد افراد شاغل خوانوارهای ایرانی در بخش «خدمات عمومی، اجتماعی و شخصی» شاغل بودهاند.
بنا بر گزارش دویچه ووله به نقل از بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، متوسط درآمد ناخالص سالانه یک خانوار شهری در استان تهران حدود ۱۸ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان بوده است (ماهانه حدود ۱ میلیون و ۵۵۰ هزار تومان). به این ترتیب یک خانوار شهری در استان تهران بیشترین درآمد ناخالص در بین استانهای مختلف را داشته است. همچنین یک خانوار شهری در استان خراسان شمالی کمترین درآمد ناخالص در بین استانهای مختلف ایران را داشته است.
یک خانوار شهری در استان خراسان شمالی به طور متوسط حدود ۸ میلیون و ۱۵۰ هزار تومان درآمد ناخالص سالانه داشته است (ماهانه حدود ۶۷۵ هزار تومان).
آمار بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران از وضعیت اشتغال در سال ۸۹ در حالی منتشر شده که دولت محمود احمدینژاد وعده داده بود دو میلیون ۵۰۰ هزار فرصت شغلی جدید در ایران ایجاد میکند.
به گزارش خبرگزاری مهر محمود احمدینژاد و معاون اول او اعلام کردهاند که دولت در سال ۸۹ توانسته است ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار فرصت جدید شغلی ایجاد کند.