بنا به وظیفه انسانی، ملی و دینی حاکمان را نقد می کنم و وابسته به هیچ گروه و سازمانی نیستم
دکتر محمد ملکی فعال باسابقه و دیرپای ملی-مذهبی در نوشته ای تاکید کرده بر اساس وظیفه ملی، دینی و انسانی و به پیروی از رهبر آزادیخواهان ایرانی دکتر محمد مصدق به نقد حاکمان ادامه خواهد داد و مسئولیت نقد خود را می پذیرد.
وی در این نوشته ضمن تاکید بر استقلال فکری خود عدم وابستگی اش را به هر گروه ، دسته و سازمانی اعلام کرده است.
متن این نوشته به شرح زیر است:
بسم الحق
هموطنان عزیزم
لازم دیدم در این برهه حساس که وطنم در آتش نابسامانی و بیداد و بهم ریختگی میسوزد، نکته ای را یادآور باشم. آنچه تاکنون گفته ام و نوشته ام و خواهم گفت و خواهم نوشت چیزی جز انجام وظیفه انسانی، اخلاقی، ملی و دینی که شرع و عرف بر عهده ام نهاده، نبوده و نیست. معتقدم نقد حاکمان وظیفه هر انسانی با باورهای «ملی-توحیدی» است چرا که خداوند میفرماید: «باید از میان شما افرادی باشند که دیگران را به نیکویی فراخوانند و به رفتار شایسته فرمان دهند و از ناپسند بازدارند و آنان رستگارانند» (۱) و امامی که من معنای آزادگی و عدالت را از او آموختم توصیه میکند که « نیکوترین امر به معروف و نهی از منکر، گفتن سخن حق و درست است نزد حاکمی ستمکار» (۲). من همانند دکتر محمد مصدق ـ که همواره الگوی آزادیخواهی ملی برایم بوده است ـ بر این باورم که: «چه زنده باشم و چه نباشم امیدوارم و بلکه یقین دارم که این آتش خاموش نخواهد شد. زنان و مردان بیدار این کشور مبارزه ملی را آنقدر دنبال می کنند تا به نتیجه برسد».
صاحب این قلم همواره سعی داشته که اقوال گوناگون را بشنود و از بهترین آنها بهره گیرد، بنابراین به افکار صاحبان فکر و اندیشه احترام میگذارد و با هیچ صاحب فکری سر ستیز ندارد. همانگونه که بارها گفته ام و نوشته ام، وابسته به هیچ گروه و دسته و سازمانی نیستم و امیدوارم تا پایان عمر استقلال فکری خود را حفظ نمایم و تنها مسئول و پاسخگوی آنچه میگویم و مینویسم خودم هستم و نه دیگران.
والسلام
دکتر محمد ملکی
سیزدهم دی ۱۳۹۱
پانوشت
۱- سوره آل عمران آیه ۱۰۴
۲- نهج البلاغه، حکمت ۳۷۴، ترجمه محمد دشتی، صفحه ۷۱۹
مسئولین محترم سایت،مطلب اولی با اندکی ویرایش اصلاح شد وعینا درصفحه فیس بوکم بنام “یوسف پرژک”قرارداده شد،لطفا نوشته ذیل جایگزین مطلب اول گردد.
با احترام وتشکر
یوسف پرژک
استاد ،
ضمن احترام به دیدگاههای جنابعالی،چرا حضرتعالی که از دلسوختگان وآزاد مردان میهن هستید،مبلغ و مشوق وجود ۷۰ میلیون حزب تک نفره در این کشور هستید؟قطعا هر کشوری که از دهها وحتی صدها میلیون حزب مستقل یک نفره تشکیل شده باشد، بایستی مقهور یک حزب چند صد هزار نفره باشد، و شایسته است که چنین حزبی به واسطه برخورداری از یک رهبری واحد، حاکم کشوری گردد که حتی در آن کشور میلیونها دکتر ملکی ها زندگی کنند.
استاد، برای کشوری که ازملتی با ضریب هوشی بالا تشکیل گردیده،نشر چنین تفکر واگرایانه ای یک سم مهلک برای آینده سیاسی واجتماعی آن تلقی میگردد،اصولا کشوری که از دهها میلیون انسان متفکر و متکثر تشکیل شده،حبف است که اسیر شعارهای مستقل گرایانه اینچنینی باشد.
آیا تلبیغ و اصرار شما و بسیاری از بزرگ مردان وزنان این کشور ، به عدم وابستگی به هیچ حزب یا گروهی نوعی اعلام برتر اندیشی نسبت به میلیونها هموطن دیگرنیست؟
آیا این حق را به من ،به عنوان یک هموطن خود میدهید که هیچکدام یا بخشی از دیدگاههای شما را به همین یکدلیل نپذیرم؟
وآیا در آنصورت با نپذیرفتن بزرگانی چون جنابعالی از سوی رعایایی مانند من ، کشوری که با ۷۰ میلیون حزب مستقل تکنفره اداره می شود می تواند، در دموکراسی بازی های مرسوم مصلحین و انسانهای وارسته و آزاده خود را بشناسد و آنها را گزینش و انتخاب نماید، تا از آنان جهت برون رفت کشور از وضعیت موجود بهره مند گردد و در روز حساب از آنان در چارچوبی مدنی مسئولیت طلبد ودر صورت قصور از آنان بازخواست نماید؟
دوست عزیز یوسف پرژک
قبول نکته ضعف اولین قدم برای اصلاح امور است.
سرزنش استاد را درست نمی دانم. بیماری شدیدی بر تاریخ تشکل های سیاسی در ایران وجود دارد.(واقعی)
سالها مبارزه که به اشکال مختلف سرکوب شده است. یاس و امید را در هم مخلوط کرده و امیدی به «سازمان دهی های قرن بیستم» بجا نگذاشته!
در هزاره سوم میلادی ما فاقد کوچکترین سازمان یابی اجتماعی – حزب سیاسی که جای خود را دارد- هستیم.
به اعتقاد من «وحدت نظر حول یک برنامهء کاری» که بتواند نقش «پرچم» را داشته باشد. اولین نیاز است.
شکل های سازمان یابی بعد از اینکه «نظریه ای مقبولیت یافت» با وجود امکانات اینترنت و «شبکه های اجتماعی» نباید مشکل باشد.
در این وحدت نظر هرآنچه از دستمان برمیآید را باید انجام بدهیم.
جناب iranabadec
با تشکر از بذل توجه وعنایت شما وهمه عزیزانی که برای ادای حق مطلب زحمت کشیده و پاسخ هایی ارزشمند مرقوم فرمودید، اخیرا دوستان بزرگوار استاد قبول زحمت فرمودند و پاسخی نیز از سوی ایشان ارسال نمودند.در اینجا ضمن تشکر مجدد از شما،زحمت کشان سایت ملی مذهبی و استاد ملکی،بدینوسیله از همه بزرگوارانی که این مطلب موجب ناراحتی آنان گردید، طلب حلیت می نمایم و امیدوارم که منبعد در این کشور شاهد نباشیم که بزرگوارانی چون ایشان بابت کاهش فشار های وارده ، صفاتی برای خود متصور گردند که قلبا به آن اعتقادی ندارند.
با سلام
جناب اقای ملکی بجای تند رویهای کاذب و نامه هایی که بردش فقط برای چند جوان احساسی مجاهد است و اخرالامر مجبور شوی یا مجبور کنند اعتراف به عدم وابستگی به مجاهدین کنی و بقول خودتان پیرو مصدق هستید مگه راه مصدق بزرگ چیزی جز اصلاح بود .سایت محترم ملی مذهبی باید در انتقال مطالب رادیکال افراد دقت کند قطعا ملکی راهش از سحابی و صدر و پیمان و….جداست او بیشتر مجاهد خلق است تا ملی مذهبی .
چرا {…} میگید ما ۳۰ سال تاوان همین حزب بازی هارو داریم میدیم همه حزب خداییم و ابلاغ کننده زنده باد دکتر ملکی
من احساس دکتر محمد ملکی را که در این نوشته آمده درک می کنم.(پس از نامهء ۶ فعال ملی-مذهبی)
این حس را در سایر تشکیلات های سیاسی سنتی در ایران هم می توان پیدا کرد.
همان دردی است که جریانات سیاسی را از وحدت “اندیشه” و “عمل” ناتوان کرده است.
***
براین حس باید غلبه کرد!
با سلام
جناب آقای {…} عزیز
وقتی دکتر ملکی نوشته وابسته به هیچ جریانی نیستم تنظیم خبر شما نادرسته
وقتی روتیتر میزنی فعال دیر پای ملی مذهبی و بعد تیتر میزنی من به هیچ گروهی وابسته نیستم این کار نادرست توهین آمیز و غیر حرفه ای است
اگر منظور جریان فکر ملی مذهبی است که خب آقای ملکی خودش لفظ ملی توحیدی را به کار برده تا تفاوت خودش را با این جریان نشان دهد
گرچه کار آقای ملکی هم درست نیست و این اعلام جدایی که از سالها قبل شروع کرده و حالا علنی کرده را دوست نمیداریم
اما شما باید به نظر ایشان احترام بگذاری و حق نداری به او دهن کجی کنی
با سلام
دوست عزیز
ملی – مذهبی به تعبیر خود دکتر ملکی یک تفکر است و نه صرفا یک تشکل.
استاد عزیز ما دکتر ملکی همواره خود را یک ملی – مذهبی ( در تفکر ) دانسته است. ولو ایشان عضو هیج تشکلی از جریانات ملی – مذهبی نباشد.
ضمن آن که ما در همه سطوح جریانات دموکراسی خواه و ملی باید مشوق همگرایی باشیم و نه واگرایی.
موفق باشید