به نظر می رسد ایران باید منتظر حملات سایبری شدیدتری از سوی آمریکا و اسرائیل باشد.
مدیر «موسسه علم و امنیت بین‌المللی» در آمریکا به همراه شماری از کارشناسان معتقد هستند «جنگ سایبری آمریکا» علیه برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی تازه آغاز شده است و در ادامه می‌تواند ابعاد گسترده‌تری پیدا کند و به انفجار در مراکز هسته‌ای ایران منجر شود.
به گزارش رادیو فردا به نقل خبرگزاری فرانسه، دیوید آلبرایت، مدیر و بنیانگذار «موسسه علوم و امنیت بین‌الملل» در واشنگتن، گفته است که برنامه هسته‌ای ایران در مقابل حملات دیجیتال «آن‌گونه که باید محافظت شده نیست» و ایران به احتمال زیاد برای مقابله با نرم‌افزارهای آلوده‌ای که غنی‌سازی اورانیوم این کشور را هدف قرار داده‌اند، با مشکلات زیادی روبه‌رو است.
وی با اشاره به حمله بدافزار «استاکس‌نت» به مرکز غنی‌سازی نطنز، افزود که حمله سایبری بعدی احتمالا می‌تواند «خشن‌تر» باشد و «انفجارهایی» را به همراه داشته باشد.
خبرگزاری فرانسه گزارش کرده است که بدافزار استاکس‌نت که کامپیوترهای مرکز غنی‌سازی نطنز را هدف قرار داده بود، موجب شد تا چرخش سانتریفیوژهای این مرکز از کنترل خارج شود و این در حالی بود که این کرم رایانه‌ای، به مسئولان این مرکز پیامی را مبنی بر عادی بودن شرایط سانتریفیوژها ارسال می‌کرد.
خبرگزاری فرانسه می‌افزاید، زمانی که در سال ۲۰۱۰، ایران از آلوده شدن کامپیوترهای این مرکز به بدافزار استاکس‌نت آگاهی پیدا کرد، «دست‌کم هزار سانتریفیوژ» این مرکز به دلیل آسیب‌‌دیدگی باید متوقف می‌شدند.
روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز در خردادماه بر اساس اظهارات مقام‌های پیشین و فعلی در دولت‌های آمریکا و اسرائیل و دولت‌های اروپایی، حمله سایبری استاکس‌نت را به آمریکا نسبت داد و خبرگزاری فرانسه نیز می‌گوید بر پایه گزارش‌ها «آمریکا و اسرائیل» پشت این حمله سایبری قرار داشته‌اند.
اکنون کارشناسان از دوام این حملات سایبری سخن به میان آورده‌اند.
دیوید لیندال، محقق «آژانس تحقیقاتی دفاع سوئد»، می‌گوید امکان آن وجود دارد که تیمی به ایران فرستاده شود تا با ایجاد تغییر در سیستم کامپیوتری مراکز هسته‌ای ایران، این مراکز را آسیب‌پذیر کند و پس از آن به مراکز هسته‌ای در ایران حمله سایبری شود.
به گفته آقای لیندال، موج جدید حملات سایبری می‌تواند همچنین شامل جاسازی سخت‌افزاری آلوده در فعالیت‌های صنعتی این مراکز باشد.
وی توضیح داده است که قطعات سخت‌افزاری آلوده را می‌توان از طریق جاسوس یا یکی از کارمندان مراکز هسته‌ای ایران که حاضر به همکاری شده است، جاسازی کرد یا حتی می‌توان با استفاده از نرم‌افزارهایی غنی‌سازی اورانیوم و دیگر فعالیت‌های هسته‌ای ایران را تحت نظر قرار داد.
جیمز لوئیس، از اعضای ارشد «مرکز تحقیقات استراتژیک و بین‌المللی» در واشینگتن، نیز می‌گوید مزیتی که حملات سایبری دارند این است که بانیان آن می‌توانند دست داشتن در حمله سایبری را انکار کنند.
استاکس‌نت: بدافزاری با نقش مخرب و هدف مشخص
در همین زمینه، شان مک‌گرک، که پیش تر در حوزه امنیت سایبری در «وزارت میهن» آمریکا کار می‌کرد، در گفتوگو با خبرگزاری فرانسه، استاکس‌نت را طرحی موفق خوانده و گفته است، آن‌چه استاکس‌نت را ویژه می‌‌کند، این است که استاکس‌نت، بدافزاری بود که از بعد «ایجاد اختلال» فراتر رفت و نقش «مخرب» داشت.
دیوید لیندال نیز در این خصوص گفته است که استاکس‌نت برخلاف بدافزارهای پیش از خود یک هدف مشخص را مورد حمله قرار می‌داد و حوزه‌های دیگر را دست‌نخورده باقی می‌گذاشت.
این محقق «آژانس تحقیقاتی دفاع سوئد» توضیح داده است: «تقریبا تمام حملات سایبری تمامی بخش‌های یک حوزه را مورد حمله قرار می‌دهند، اما استاکس‌نت گلوله‌ای بود که نام شخصی که باید هدف قرار می‌گرفت، بر روی آن نوشته شده بود.»
جیمز لوئیس می‌گوید تنها محاسبه اشتباهی که در حمله سایبری استاکس‌نت صورت گرفت، این بود که نقش روسیه در مقابله با این بدافزار مد نظر قرار نگرفته بود.
برخی کارشناسان امنیت سایبری می‌گویند ایران برای مقابله با ویروس استاکس‌نت از روسیه کمک گرفته است.
آقای لوئیس که پیشتر نیز مقام‌های ارشدی را در وزارتخانه‌های کشور و تجارت آمریکا عهده‌دار بوده معتقد است که ایرانی‌ها به تنهایی هیچ‌گاه نمی‌توانستند از پس این حمله سایبری برآیند.
به گفته تحلیل‌گران، حمله سایبری استاکس‌نت برنامه هسته‌ای ایران را «دست‌کم یک سال» عقب انداخت.
