مهدی سحرخیز می‌گوید که پدرش، عیسی سحرخیزچهار ماه است در بیمارستان بستری است و به رغم پایان دوران محکومیت، هنوز آزاد نشده است.
مهدی سحرخیز در گفت‌و‌گو با رادیو فردا با اشاره به برخورد غیر قانونی با پدرش گفت: «پدرم سه سال گروگان گرفته شده و شکنجه شده و زندان افتاده و انفرادی و در بد‌ترین زندان‌های غیراستاندارد بوده طوری که چهار ماه است در بیمارستان قلب بستری است. سرباز نگهبان هم گذاشته‌اند و معادل پنج برابر درآمدی که خانواده‌ای ما دارد، به ما هزینه‌های ایشان را تحمیل کرده‌اند.»
به گفته مهدی سحرخیز کمیسیون‌های پزشکی مختلفی با مرخصی استعلاجی موافقت کرده و گفته‌اند ایشان تحمل حکم صادره را ندارد ولی گویا این نامه‌ها «گم می‌شود» و به دادستانی نمی‌رسد چون گویا همه از آن خبر دارند ولی دادستانی می‌گوید به دست ما نرسیده است.
مهدی سحرخیز گفت: «سال‌هاست پدرم از غلامحسین محسنی اژه‌ای، (سخنگوی فعلی قوه قضاییه) به دلیل اینکه گازش گرفته بود، شکایت کرده ولی هیچ ترتیب اثری داده نشده است.»
به گفته فرزند آقای سحرخیز، در حال حاضر و با تمام شدن حکم قبلی، هیچ موردی برای نگهداشتن عیسی سحرخیز وجود نداشته ولی یک پرونده مختومه را باز کرده‌اند و یک سال و نیم برایش در دادگاه تجدید نظر حبس صادر کرده‌اند.
مهدی سحرخیز می‌گوید: «این حکم مربوط به پرونده حدود یازده سال پیش که مختومه شده بود. پرونده مختومه را باز کردند و خودشان بر اساس آن حکم دادند.»
وی افزود: «دادگاه را خودشان برگزارمی کنند و حکم را فرمایشی و نمایشی صادر می‌کنند فقط برای اینکه به زندان بیافتند. فقط وقتی حکم را ابلاغ می‌کنند ما از آن باخبر می‌شویم.»
در جریان حکم اخیر، عیسی سحرخیز از سوی دادگاه به دو سال دیگر حبس محکوم شده که دادگاه تجدیدنظر آن را به یک سال و شش ماه کاهش داده است.
وی در مورد وضعیت جسمی پدرش گفت: «وضعیت جسمی‌اش این قدر بد است که ۳۰ درصد کلیه ایشان کار می‌کند. ایشان قبل از اینکه زندان برود، سالم بوده است. اما از لحاظ روحی ولی از همه ما بهتر و قوی‌ترند و روحیه‌ای بسیار قوی دارند.»
عیسی سحرخیز در سال ۱۳۸۸ به دنبال اعتراضات به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری به اتهام «توهین به رهبری» و «تبلیغ علیه نظام» به سه سال حبس قطعی محکوم شد.
این روزنامه‌نگار و فعال سیاسی تیرماه سال پیش در نامه‌ای به گزارشگر ویژه سازمان ملل برای ایران وضع زندان‌های ایران را «مصداق جنایت علیه بشریت» دانست.
عیسی سحرخیز در این نامه به احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل برای ایران، نوشت که با وجود گذشت نیمی از دوران محکومیتش، اجازه یک روز مرخصی حتی برای درمان پزشکی را هم نداشته است.
خاطرنشان می شود بسیاری از زندانیان سیاسی به خاطر کینه بازجوها از امکان استفاده از ابتدایی ترین حقوق خود از جمله حق مرخصی محروم مانده اند. در تازه ترین موارد هم نیروهای امنیتی بعد از پایان یافتن دوره محکومیت این زندانیان سیاسی پرونده جدیدی را برای آنها باز می کنند یا برای پرونده های قدیمی آنها دوباره حکم صادر می کنند.
