سازمان فدائیان خلق ایران ( اکثریت) با انتشار سندی به آسیب شناسی تشکیلات مخفی این سازمان در سال های 62 تا 65 پرداخته است. این سند تشکیلاتی توسط کمیسیون بررسی علل و عوامل ضربات سال 1365 بر این سازمان تهیه شده است.
متن کامل این گزارش در زیر آمده است:
آسیب شناسی تشکیلات مخفی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) در سال های ١٣٦٢ تا ١٣٦٥
کمیسیون بررسی علل و عوامل ضربات سال ١٣٦٥ بر سازمان
درآمد
آنچه پیش رو دارید، گزارش تحلیلی است که “کمیسیون بررسی علل و عوامل ضربات به تشکیلات مخفی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) طی سال های ١٣٦٢ تا ١٣٦٥” تهیه کرده است. کار کمیسیون در تابستان سال ٢٠٠٨ برابر ١٣٨٦ آغاز شد و اکنون حاصل کار آن با ارائه گزارش حاضر و قطعنامه که استنتاجات و احکام استخراج شده از گزارش است، منتشر می شود، تا در اختیار علاقمندان به آگاهی از علل و عوامل ضربه به تشکیلات مخفی سازمان و تاریخ سازمان هستند، قرار گیرد:
١- شورای مرکزی در جلسه حضوری ٢٠-٢١ خردادماه ١٣٩١ (٩-١٠ ژوئن ٢٠١٢) قطعنامه را بررسی و تصویب کرد. قطعنامه با امضا شورای مرکزی سازمان منتشر می شود.
٢- شورای مرکزی در جلسه ١٣ تیر ماه ١٣٩١ (٣ ژولای ٢٠١٢) بعد از بحث و بررسی تصویب کرد که گزارش بنام کمیسیون در سطح جنبش منتشر شود.
کمیسیون برای بررسی سرنوشت تشکیلات مخفی سازمان در سال های ١٣٦٢ تا ١٣٦٥ به این نتیجه رسید، که ناگزیر است. به تاریخچه سیاست های تشکیلاتی و روند تشکیل و قوام تشکیلات سازمان از بدو انقلاب تا ضربات سال ١٣٦٢ نیز بپردازد، روند تشکیل آن و عوامل ذهنی و عینی تاثیرگذار بر آن را توضیح دهد، تا خواننده بتواند اشراف بیشتری بر روندهای تاریخی تشکیلات سازمان داشته باشد.
در تاریخ یکشنبه ٢ مارس ٢٠٠٨ برابر با ١٢ اسفند ١٣٨٦ پیشنهاد رفیق بهروز خلیق مسئول هیئت سیاسی-اجرائی وقت و برنامه ارائه شده توسط او مبنی بر بررسی علل و عوامل ضربات سال ١٣٦٥ بر تشکیلات مخفی سازمان در هیئت سیاسی-اجرایی وقت سازمان مورد بررسی و تصویب قرار گرفت. سپس مصوبه هیئت سیاسی-اجرائی به شورای مرکزی ارائه گردید. این پیشنهاد با رای بالایی در شورای مرکزی به تصویب رسید.
متعاقبا هیئت سیاسی- اجرایی سازمان در تاریخ ٣ ژوئن ٢٠٠٨ برابر با ١٤ خرداد ماه ١٣٨٧ کمیسیونی را برای انجام بررسی گفته شده تشکیل داد. کمیسیون مرکب از رفقا علی پورنقوی، مناف عماری، بهروز فدائی و با مسئولیت وهاب انصاری تشکیل شد.
کمیسیون برنامه کاری خود را بعد از تدوین، در تاریخ ١٧ ژولای ٢٠٠٨ برابر با ٢٧ تیر ماه ١٣٨٧ به تصویب هیئت سیاسی-اجرائی رسانده (ضمیمه ١) و بر اساس آن لیستی از مسئولان و کادرهای سازمان را که در رابطه با تشکیلات مخفی سازمان در سال های ١٣٦٢ تا سال ٦٥ می توانستند اطلاعاتی داشته باشند، جمعآوری کرد. کمیسیون، با توجه به امکانات و زمان باقیمانده به کنگره ١١ اولویت خود را مراجعه به مسئولان اصلی و مستقیم وقت سازمان در رابطه با تشکیلات داخل قرار داد.
کمیسیون با مراجعه به اعضای هیئت دبیران، هیئت سیاسی و کادرهای مسئول در دوره مورد نظر، کار خود را شروع کرد. کمیسیون در تداوم کار خود حیطه مراجعات خود را گسترش داد.
منابع کمیسیون عبارتند بودند از:
١- تمام اسناد موجود در آرشیو سازمان، شامل صورت جلسات هیئت سیاسی، هیئت دبیران، نامه ها، گزارش ها، ارزیابیها و تصمیمات ارگانهای رهبری وقت سازمان، بویژه ارگان های مرتبط با تشکیلات،
٢- مصاحبه با رهبری و کادرهای مسئول آن دوره،
٣- تمامی نشریات کار و اکثریت و دیگر انتشارات سازمان، بویژه در دوره مورد بررسی،
٤- بعضی منابع منتشر شده حکومتی مربوط به ضربات وارده بر تشکیلات در سال های ١٣٦٢ تا ١٣٦٥،
در جریان کار تا کنگره ١١، کمیسیون به این نتیجه رسید که با اتکا به اسناد موجود و یاد مانده های مسئولان وقت سازمان، می تواند بررسی خود را با نگاهی به بخشی از تاریخ سازمان توام بکند.
روشن است که در این صورت بررسی ابعاد گسترده تری یابد و مستلزم کار پردامنه تری، مشتمل بر مطالعه هزاران برگه اسناد موجود و مراجعه به عده بیشتری از مسئولان وقت و مطلعان گردد. چنین نیز شد و از این رو کار به درازا کشید.
کمیسیون، کار انجام یافته را به کنگره ١١ سازمان گزارش داد. کنگره با استقبال از کار صورت گرفته، بر تداوم کار در این زمینه تاکید و قرار زیر را صادر کرد:
“۱- کنگره بررسی علل و عوامل ضربات سال ۶۵ را امری ضرور تلقی کرده و تصمیم هیئت سیاسی- اجرایی و شورای مرکزی مبنی بر تشکیل کمیسیون و بررسی آن را تایید می کند.
۲- با توجه به این که هنوز کار کمیسیون بررسی «علل و عوامل ضربات سال ۶۵» به اتمام نرسیده است، کنگره از شورای مرکزی آتی می‌خواهد که امکان ادامۀ کار روی این موضوع را فراهم آورد. شورای مرکزی می‌تواند نتیجۀ بررسی را به شکل مقتضی منتشر کند.
این قرار بی هیچ رای مخالف و با رای موافق بسیار بالای %۹۸٫۵ از تصویب کنگره گذشت.”
کمیسیون حاصل کار بعدی خود در فاصله کنگره ١١ تا ١٢ را، در قالب یک گزارش تحلیلی، در اختیار شورای مرکزی منتخب کنگره ١١ قرار داد. این گزارش در دو جلسه شورای مرکزی به بحث گذاشته شد. شورای مرکزی ضمن استقبال و تقدیر از کار کمیسیون، ملاحظات و نظرات تدقیقی و اصلاحی اش را در اختیار کمیسیون قرار داد و مقرر کرد که گزارش مذکور در اختیار تمامی مسئولان و دست اندرکاران و فعالان در دسترس آن دوره سازمانی که نام یا فاکتی از آنها در گزارش آورده شده، نیز گذاشته شود.
از این رو کمیسیون حاصل کارش را در اختیار رفقای بیشتری، جدا از اینکه هم اکنون با سازمان کار می کنند یا نه، گذاشت و پیگیری های لازم برای اخذ نظرات و پیشنهادهای این رفقا انجام داد. کمیسیون تمام پیشنهادهای رسیده را بررسی و هر آنچه را که در تناقض با داده های موثق موجود نبود، در گزارش وارد کرد.
در اینجا تصریح یک نکته را ضرور می دانیم: در کار تدوین گزارش تحلیلی حاضر و استفاده از داده ها این نکته برای کمیسیون از اهمیت بسیار برخورددار بود که با توجه به اختلافاتی که در آن زمان، بویژه بعد از پلنوم وسیع فروردین سال ١٣٦٥ در رهبری سازمان وجود داشت، از داده های یک جانبه و مورد تایید یک گرایش در ارگان های مسئول آن زمان سازمان، بعنوان فاکت قابل استناد و موثق استفاده نکند. داده ها و اسناد مورد استفاده در تدوین گزارش حاضر از تایید حداقل بخش بزرگی از اعضای ارگان های وقت سازمان، با گرایش های متفاوت آن زمانی شان، برخوردار بوده اند. آنجائی هم که در مصاحبه ها با رفقای مسئول زاویه و اختلافی دیده ایم، گفتگو با هر دو رفیق را آورده ایم، تا بتواند به نگاهی همه جانبه به قضایا کمک کند.
همچنین در این گزارش در اسناد سازمانی و مصاحبه ها، از رفقائی با نام کوچک یا مستعار بکار برده شده و یا در جاهائی احتیاج به توضیح بوده است. ما در مقابل نام آنها داخل پرانتز () توضیح کافی داده ایم. توضیحات داخل پرانتز در این گزارش متعلق به کمیسیون بررسی علل و عوامل ضربات سال ١٣٦٥ است. همچنین بنا به دلایل مختلف از جمله مسایل امنیتی و یا به کسانی که دسترسی نداشته ایم، در گزارش ما نام آن رفقا را حذف یا اسامی مستعار انتخاب کرده ایم.
در تابستان سال ١٣٦٥ تشکیلات گسترده مخفی سازمان فدائیان خلق ایران اکثریت مورد یورش ارگان های امنیتی رژیم قرار گرفت. این یورشی به بزرگترین تشکیلات مخفی، گسترده و سراسری چپ ایران که در اقصا نقاط کشور حضوری فعال داشت، بود. بر اثر این یورش صدها تن از اعضا و مسئولان تشکیلات مخفی سازمان که بهترین فرزندان این مرز و بوم بودند، دستگیر شدند و تحت شدیدترین شکنجه های روحی و جسمی قرار گرفتند. تعداد زیادی از دستگیر شدگان سال ها در سیاه چال های رژیم محبوس ماندند و تعدادی از آنان در کشتار زندانیان سیاسی در سال ١٣٦٧ اعدام شدند.
در سال های بعد از یورش علل و عوامل سیاسی-تشکیلاتی موثر بر سرنوشت تشکیلات مخفی سازمان همواره مورد پرسش های گوناگون بوده است؛ پرسش هائی چه از جانب اعضای سازمان، و چه توسط دستگیر شدگان و بازماندگان آنان که جان باختند. این پرسش ها بودند که به ضرورت یک بررسی و به گزارش تحلیلی حاضر راه بردند.
این بررسی از زوایای مختلفی مفید و ضرور است. سازمان ما طی سالهای بعد انقلاب ١٣٥٧ دارای بزرگترین تشکیلات سراسری (٢٠٠٠٠ عضو انکت پر کرده در سال ١٣٦١) چپ ایران بود، با تاثیری غیرقابل چشم پوشی بر روندهای جاری سیاسی آن دوره و جنبش چپ ایران.
دوره های روند رشد، قوام و تغییر و تحولات تشکیلات سازمان را می توان به چهار دوره تقسیم کرد.
دوره اول:
از بهمن ماه ١٣٥٧ تا بهمن ١٣٦١ دوره گسترش تشکیلات سازمان در سراسر کشور است. این دوره را می توان دوره گذار از تشکیلات چريکی به تشکیلاتی حزبی دارای ساختارهای تعریف شده و معین، بر اساس ساختار مدل احزاب لنینی دانست.
دوره دوم:
از بهمن ماه ١٣٦١ تا آبان ماه ١٣٦٢ دوره عقب نشینی و انتقال رهبری و اعضای موثر و شناخته شده سازمان به خارج است. این دوره گذار تشکیلات سازمان از یک تشکیلات نیمه علنی و مخفی با ساختارهای حزبی به یک تشکیلات کاملا مخفی با ساختارهای غیر متشکل و غیر متمرکز است.
دوره سوم:
از آبان ماه ١٣٦٢ تا مرداد ماه ١٣٦٥ را می‌توان دوره سازماندهی تشکیلات سازمان بر اساس گروه های مرکزی و مستقل مرتبط با خارج از کشور دانست. این دوره تثبیت تشکیلات مخفی و غیر متمرکز است.
دوره چهارم:
از مرداد ماه ١٣٦٥ تا مرداد ماه ١٣٧١ دوره یورش رژیم به تشکیلات مخفی سازمان و وارد کردن، ضربات سنگین به آن است.
بنابراین بررسی آنچه که بر تشکیلات سازمان ما گذشت، می تواند به سهم خود تجربه گرانقدری برای جنبش سیاسی و چپ ایران باشد، و تا حدی از گسست انتقال تجربه که در طول تاریخ چپ ایران ضربات جبران ناپذیری را موجب گشته، پیش گیرد و نوسازی چپ را تسهیل نماید.
رژیم توانست طی تابستان سال ١٣٦٥ بزرگترین ضربه تشکیلاتی را به سازمان ما وارد آورد. ما خود را موظف به بررسی این ضربات می دانیم. بررسی آنچه که بر تشکیلات سازمان ما گذشت، می تواند به سهم خود تجربه گرانقدری برای جنبش سیاسی و چپ ایران باشد.
از سالهای بعد از انقلاب تاکنون هزاران فدائی خلق جان و جوانی خود را بر سر آرمانهای نیکشان که جز خوشبختی و سعادت برای مردمانشان نبوده است، گذاشتهاند. طی این سالها هزاران فدائی از میهن خود رانده و مجبور به مهاجرت شده اند. صدها تن از آنان سالیان درازی را در زندانهای حکومتی، همراه با شکنجههای وحشیانه، محبوس بودند و تعداد کثیری از آنان به جوخه مرگ سپرده شدند.
بررسی ضربات ۶۵ در عين حال برای پاسخگویی به مسایلی است که برای اعضا و بخشی از خانواده دستگیر شدگان و جانباختگان در رابطه با ضربات سال ٦٥ مطرح بوده است.
کمیسیون بررسی حاضر را کامل و نهائی تلقی نمی کند. این بررسی متکی بر اسناد و مدارکی بوده، که در دسترس ما قرار داشته اند.
بخشی از اسناد و مدارک و داده ها در اثر یورش به تشکیلات سراسری سازمان و شکنجه دستگیر شدگان، به دست نیروی های امنیتی رژیم افتاده است. بنابراین بخشی از کمبودهای موجود فقط زمانی قابل رفع خواهند بود که اسناد و آرشیوهای سازمان های امنیتی جمهوری اسلامی در آینده در دسترس قرار گیرند.
بخشی دیگر از اطلاعات تشکیلات مخفی سازمان نزد رفقائی بود، که توسط رژیم اعدام شدند. بسیاری از اعدام شدگان از مسئولان اصلی تشکیلات سازمان در داخل کشور بودند. بنا به دلایل معين به تمامی رفقائی که به نوعی دست اندرکار فعالیت تشکیلات سازمان در آن مقطع بودند، امکان مراجعه وجود نداشت.
این گزارش و قطعنامه آخرین کلام در باره آنچه که بر تشکیلات مخفی سازمان در سال های ١٣٦٢ تا ١٣٦٥ گذشت، نیستند. امیدواریم کاستی های ناشی از این امر به تدریج مرتفع گردند. درخواست ما از تمامی کسانی که به هر شکل می توانند ما را در تکمیل اطلاعات، اسناد و داده ها یاری رسانند، این است که از این مهم دریغ نکنند، ما را در تکمیل و تدقیق این گزارش و اسنادی که در دسترس دارند، یاری دهند!
برای اظهار نظر و ارائه اطلاعات و اسناد با این امیل تماس بگیرید:
کمیسیون بررسی علل و عوامل ضربات سال ١٣٦٥ بر سازمان
مسئول کمیسیون – وهاب انصاری
مرداد ماه ١٣٩١ برابر آگوست ٢٠١٢
متن کامل کامل به صورت فایل PDF
به نقل از عصرنو
ملی – مذهبی محلی برای بیان دیدگاه های گوناگون است.
