من تصور نمی کنم که سازمان ملل از بدو تأسیس تاکنون سالی به سختی سال 2024 را در تمام ابعاد سیاسی، بشردوستانه، حقوقی و اجتماعی شاهد بوده باشد. اگر بخواهم به برجسته‌ترین بلایایی که سازمان ملل قادر به حل آن نیست عنوانی بدهم، بدون تردید می‌گویم «جنگ نابودی غزه».
این جنگ و نابودی یک چالش آشکار برای جامعه بین‌المللی، حقوق بین‌الملل، حقوق بشردوستانه بین‌المللی و حقوق بین‌المللی بشر بود و نتیجه آن یک شکست عملی ، در همه سطوح بود و حتی علی رغم همه تصمیمات، بیانیه ها، تجدید نظرها، کنفرانس ها، گزارش ها، کنفرانس‌های مطبوعاتی، اسناد و فیلم ها این شکست رقم خورد.
اما فاجعه غزه و پیامد‌های آن در کرانه باختری اشغالی، لبنان و ایران تنها بحران بزرگی نبود که سازمان ملل با آن مواجه شد، بلکه بحران‌های بزرگ و تحولات فاجعه‌باری در بسیاری از زمینه‌ها و شاید مهم‌ترین آن ها بود .
بحران در سودان، سوریه، یمن، عراق، لیبی، نیجر، میانمار، افغانستان، هائیتی، سومالی، کنگو و جمهوری آفریقای مرکزی، تعدادی از کودتا‌های نظامی در قاره آفریقا، ناآرامی‌ها در بنگلادش، و تشدید اعتراضات مسالمت آمیز و سپس خشونت آمیز علیه ظلم کشور، شیخ حسینه، که به هند گریخت، تنها بخشی از مصائب سال 2024 بود.
با فرار رئیس جمهور بشار اسد، یک ظالم بزرگ تر، که در صبح روز ۸ دسامبر فرار کرد، سال به پایان رسید و با خروج او دوره سیاهی در تاریخ مدرن سوریه که ۵۴ سال طول کشید و به پایان رسید.
برای درک عمق، تنوع و جدیت تراژدی‌ها و بحران‌هایی که جهان امروز تجربه می‌کند، می‌خواهیم درخواست بشردوستانه‌ای را که توسط دفتر هماهنگی امور بشردوستانه (OCHA) در ۱۱ دسامبر راه‌اندازی شد، بررسی کنیم که خواستار ارائه ۴۷ میلیارد دلار برای سال ۲۰۲۵ برای کمک به ۱۹۰ میلیون نفر در جهان توسط ۳۳کشور OCHA بود و گفت که ۳۰۵ میلیون نفر به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند.
بحران انسانی در سودان
اکنون اما بحران انسانی در سودان پس از ۲۰ ماه جنگ بین ارتش به رهبری عبدالفتاح البرهان و نیروهای پشتیبانی سریع به رهبری محمد حمدان داگالو “همیدتی” به بزرگ ترین بحران انسانی در جهان تبدیل شده است.
دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد اعلام کرد که جمعیت سودان «۱۰ درصد از کل افراد نیازمند به کمک‌های بشردوستانه در جهان را تشکیل می‌دهد، هرچند کمتر از یک درصد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند.»
سازمان‌های بشردوستانه می‌گویند قحطی احتمالاً در بخش‌های وسیعی از کشور فرا خواهد رسید، مردم بیشتری به کشور‌های همسایه خواهند گریخت، کودکان در معرض بیماری و سوء تغذیه قرار خواهند گرفت و زنان و دختران با رنج و خطر بیشتری مواجه خواهند شد.
سازمان ملل می‌گوید که حدود ۱۸ میلیون نفر در کشور از گرسنگی شدید رنج می‌برند و ۳.۶ میلیون کودک از سوء تغذیه حاد رنج می‌برند و احتمال مرگ این کودکان ۱۰ تا ۱۱ برابر بیشتر از نوجوانانی است که غذای کافی دریافت می‌کنند.
سازمان ملل متحد نگرانی خود را در مورد سطوح پایین بودجه برای پاسخ به بحران ابراز کرد و از کمک کنندگان خواست که به تعهدات خود در کنفرانس بین المللی بشردوستانه سودان که در ۱۵ آوریل در پاریس برگزار شد، فوراً به تعهدات خود عمل کنند. با گذشت تقریباً پنج ماه از سال، تقاضای بشردوستانه ۲.۷ میلیارد دلاری سودان تنها ۱۶ درصد تأمین شده است.
بحران انسانی در سودان پس از ۲۰ ماه جنگ بین ارتش به رهبری عبدالفتاح البرهان و نیروهای پشتیبانی سریع به رهبری محمد حمدان دقلو “همیدتی” به بزرگ ترین بحران انسانی در جهان تبدیل شده است.
نبرد‌ها در ۱۵ آوریل ۲۰۲۳ بین دو متحد نظامی البرهان و همیدتی آغاز شد که برای سرنگونی بخش غیرنظامی دولت انتقالی که کشور را در دوره پس از سقوط البشیر رهبری می‌کرد متحد شدند. چندین حزب از جمله اتحادیه آفریقا، جیبوتی، سودان جنوبی، کنیا و عربستان سعودی سعی کردند میان دو طرف میانجیگری کنند. سپس وزارت خارجه اسرائیل اعلام کرد که تلاش کرده است البرهان و همیدتی را برای میانجیگری به تل آویو دعوت کند، اما پاسخی دریافت نکرد.
رامتان لامامرا، نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد در سودان، موفق شد دو دیدار در ژنو برای هر دو طرف ترتیب دهد و مذاکرات غیرمستقیم برای ترتیب دادن رسیدن کمک‌های بشردوستانه به مناطق آسیب دیده به ویژه دارفور انجام دهد.
اما بحران هنوز در اوج خود است و به نظر می‌رسد میانجیگری‌ها نقش خود را به پایان رسانده و نتوانسته‌اند جلوی جریان خون، آوارگی، پناهندگی و تراژدی انسانی بیش از ۱۹ میلیون نفر را بگیرند.
جنگ روسیه و اوکراین
اکنون دیگر بیش از ۱۰۳۰ روز از جنگ روسیه و اوکراین می‌گذرد . روسیه در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ به اوکراین حمله کرد، پس از آن مرگ، ویرانی و ناامیدی مداوم به میلیون‌ها اوکراینی سرایت کرد که کشور را ترک کردند یا در داخل آواره شدند. روس‌های ساکن در نزدیک به مرز نیز در معرض حملات، راهپیمایی‌ها و انفجار‌ها قرار می‌گیرند و بهای این جنگ را می‌پردازند.
نبرد‌های مرگبار به طور فزاینده‌ای شرق و جنوب اوکراین را فرا گرفته است. کل شهرها، روستا‌ها و شهرها به ویرانه تبدیل شدند.
از آغاز جنگ، حداقل ۱۲۱۶۴ غیرنظامی از جمله بیش از ۶۰۰ کودک کشته و ۲۶۸۷۱ نفر دیگر زخمی شده‌اند.
تعداد واقعی کشته‌ها و مجروحان احتمالاً بسیار بیشتر از آمار تایید شده تا کنون است.
دبیرکل سازمان ملل به شورای امنیت توضیح داد که در چند ماه گذشته به دلیل تشدید حملات موشکی و راهپیمایی‌ها در طول جنگ، تعداد تلفات غیرنظامیان افزایش چشمگیری داشته است.
یکی از حملات مهم روسیه در نوامبر گذشته شامل ۱۲۰ موشک، ۹۰ هواپیمای بدون سرنشین و هدف قرار دادن زیرساخت‌های انرژی در تمام مناطق اوکراین در نزدیکی مرز بود که منجر به تلفات و خسارات شدید شد.
اکنون اما اتفاق جدیدی که رخ داده، تصمیم جو بایدن، رئیس جمهور وقت آمریکا بود که به ارتش اوکراین اجازه داد از سلاح‌های پیشرفته آمریکایی برای انجام حملات در داخل روسیه استفاده کند، که خشم پوتین رئیس جمهور روسیه را برانگیخت و او تأیید کرد که دکترین استفاده از سلاح‌های هسته‌ای بر اساس این تحولات تغییر خواهد کرد، چیزی که دبیرکل نسبت به آن هشدار داد و تاکید کرد که خطرات واقعی حوادث هسته‌ای وجود دارد، به ویژه با ادامه فعالیت‌های نظامی در نزدیکی بزرگترین نیروگاه هسته‌ای اروپا و سایر مکان‌های حساس در منطقه درگیری.
دومین تحول مهم نیز پذیرش ده هزار سرباز از ارتش کره شمالی، استقرار آن ها در مرز در منطقه درگیری و مشارکت آن ها در جنگ است.
توافقنامه همکاری راهبردی روسیه با رژیم کیم جونگ ایل نیز اکنون حاصل شد. این موضوعی است که نگرانی جدی سازمان ملل را برانگیخته است، جایی که دبیر کل سازمان ملل نسبت به این اقدام هشدار داد و آن را اینگونه توصیف کرد: «مثل کسی که به آتش سوخت می‌افزاید، این درگیری انفجاری را تشدید می‌کند و منجر به بین‌المللی شدن آن می‌شود.»
اوکراین اکنون یکی از مین گذاری شده‌ترین نقاط جهان است و نزدیک به یک چهارم خاک آن آلوده به مین است.
تعداد افراد متکی به کمک‌های بشردوستانه نجات دهنده و آوارگان داخلی نیز به نزدیک ۴ میلیون نفر رسیده، در حالی که تعداد افرادی که به کشور‌های همسایه و اروپا پناهنده شده‌اند به ۶.۸ میلیون نفر رسیده است.
ویرانی در غزه
در همین حال سال ۲۰۲۴ در حالی آغاز شده بود که ۸۵ روز از جنگ نسل کشی غزه می‌گذشت و حالا مشخص شده که آن چه اسرائیل انجام می‌دهد بسیار بیشتر از آن چیزی است که می‌توان تحت عنوان عملیات تلافی جویانه یا انتقام جویی طبقه بندی کرد.
این کشور از حمایت کشور‌های غربی به ویژه آمریکا برای حق دفاع از خود استفاده کرد و عملیات نظامی را به جنگ نسل کشی، پاکسازی قومی، مجازات دسته جمعی و هدف قرار دادن عمدی غیرنظامیان و بنا‌های غیرنظامی تبدیل کرد. دانشگاه‌ها، مدارس، پناهگاه‌ها، جاده‌ها، درمانگاه‌ها و نانوایی‌ها را بمباران کرد، عمداً مانع ورود کمک‌های بشردوستانه شد و تمام گذرگاه‌های نوار غزه از جمله گذرگاه رفح بین غزه و مصر را محاصره کرد.
در ۱۵ دسامبر بود که آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، وضعیت غزه را تشریح کرد و گفت: «حملاتی که نیروهای اسرائیلی در بیش از ۴۰۰ روز به غزه انجام دادند، باعث کشتار جمعی و کشتار غیرنظامیان شد. از زمانی که من سمت دبیرکلی را بر عهده گرفتم بی سابقه بود. اکثریت قریب به اتفاق کشته شدگان در غزه زنان و کودکان هستند. هیچ چیز نمی‌تواند این مجازات دسته جمعی مردم فلسطین را توجیه کند.»
سیندی مک‌کین، مدیر اجرایی برنامه جهانی غذا نیز در همان جلسه گفت: «مردم غزه در فاصله چند مایلی از کامیون‌های پر از غذا در خطر مرگ از گرسنگی هستند. هدر رفتن هر ساعت جان افراد بی‌شماری را به خطر می‌اندازد. ما می‌توانیم از قحطی جلوگیری کنیم، اگر بتوانیم تدارکات کافی فراهم کنیم و دسترسی ایمن به همه نیازمندان، در هر کجا که هستند، تضمین کنیم.»
هم چنین جاناتان دومونت، افسر اطلاعات اضطراری در برنامه جهانی غذا، وضعیت را در ۱۳ دسامبر از محل خود در جنوب غزه از طریق ویدئو تشریح کرد و گفت: «مردم زیادی در چادر زندگی می‌کنند. با نزدیک شدن به فصل زمستان، باران و باد‌هایی داریم که می‌وزد و سیل آنها را جاری می‌کند. بسیاری از کودکان کفش ندارند. بسیاری از مردم تصمیم گرفتند که چاره‌ای جز بازگشت به خانه‌هایشان که اغلب به معنای واقعی کلمه آوار بود، ندارند.»
این مقام سازمان ملل خواستار «لزوم یافتن راهی برای رساندن غذا به غزه» شد. اما ما باید آن را به روشی سازماندهی شده به مردم برسانیم تا بتوانند با خیال راحت غذا دریافت کنند و بنابراین بتوانیم خطر قحطی را کاهش دهیم.
در مورد تعداد قربانیان جنگ غزه نیز تا ۱۹ آذرماه گذشته گفته می شد که تعداد کشته شدگان به ۴۴۷۸۶ هزار و ۱۰۶۱۸۸ هزار زخمی رسید که ۷۰ درصد آن ها زن و کودک بودند.
این رقم بدون تعداد افراد مفقودی است که هیچ کس تعداد واقعی آن ها را نمی‌داند. غزه اکنون دارای بیشترین تعداد کودکان یتیم و بیشترین تعداد افراد قطع عضو در جهان است.
همچنین ۹۵ درصد جمعیت از محل زندگی خود آواره شده‌اند و بسیاری از آنها بیش از یک بار آواره شده‌اند.
بیش از ۱۶۰ خبرنگار و حدود ۲۵۴ کارمند آنروا نیز در در کرانه باختری کشته شدند و بر اساس گزارش دفتر OCHA،رقمی حدود ۷۳۶ فلسطینی در بازه زمانی ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تا ۳۱ اکتبر کشته شدند، و از جمله ۴۳۰ فلسطینی از ابتدای سال ۲۰۲۴
در کشته شدگان هستند.
ایالات متحده همچنان به بهانه دفاع از خود از این نهاد حمایت می‌کند و هر زمان که تلاشی برای آتش بس شود از وتوی خود استفاده می‌کند. ما به برخی از مهم‌ترین تحولات سازمان بین المللی در مورد جنگ نابودی غزه خواهیم پرداخت.
وضعیت ارکان های سازمان ملل
شورای امنیت سازمان ملل متحد:
شورای امنیت سازمان ملل متحد در طول سال حداقل ۶۰ بار درباره غزه تشکیل جلسه داد و دو قطعنامه را تصویب کرد و وتوی آمریکا چهار پیش نویس قطعنامه درباره غزه را لغو کرد که آخرین آن روز چهارشنبه ۲۹ آبان بود قطعنامه ۲۷۲۸ (۲۰۲۴) که توسط الجزایر ارائه شد و در ۲۷ مارس به آن رأی مثبت دادند، به این قطعنامه رأی مثبت دادند، اما ایالات متحده به تنهایی رأی ممتنع داد.
این قطعنامه برای اولین بار خواستار آتش بس فوری در ماه رمضان شد و حتی برای یک ساعت هم رعایت نشد.
شورا سپس قطعنامه ۲۷۳۵ (۲۰۲۴) را تصویب کرد که توسط ایالات متحده در ۱۰ ژوئن ارائه شد و شامل ابتکاری است که توسط جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده در شامگاه ۳۱ مه آغاز شد، که وی تأیید کرد که در اصل ابتکار اسرائیل بوده است.
این قطعنامه با حمایت ۱۴ عضو شورا به تصویب رسید، در حالی که روسیه رای ممتنع داد، زیرا روسیه همانطور که واسیلی نبنزیا سفیر این کشور گفت: این کشور چندین سوال در مورد پیش نویس قطعنامه آمریکا دارد که از توافق خاصی استقبال می‌کند، ویژگی‌های نهایی که هنوز برای کسی ناشناخته است، به جز میانجی‌ها.» این تصمیم به دنبال تصمیمات قبلی بود و اسرائیل هیچ توجهی به آن نکرد.
مجمع عمومی:
مجمع عمومی دو قطعنامه آتش بس را در سال ۲۰۲۳ تصویب کرده بود، اولی در اکتبر با اکثریت ۱۲۰ رای و دومی در دسامبر ۲۰۲۳ با اکثریت ۱۵۳ رای. در سال ۲۰۲۴، مجموعه‌ای از قطعنامه‌ها در ۱۰ می‌به تصویب رسید که صلاحیت فلسطین برای عضویت کامل در سازمان ملل را با اکثریت ۱۴۳ کشور تأیید می‌کرد.
ایالات متحده همان پیش نویس قطعنامه‌ای را که الجزایر به شورای امنیت ارائه کرده بود در ۱۸ آوریل باطل کرد.
مجمع همچنین در ۱۱ دسامبر قطعنامه‌ای را تصویب کرد که در آن خواستار آتش بس فوری و بدون قید و شرط شد و ۱۵۸ کشور به این قطعنامه رای مثبت دادند، در حالی که ۹ کشور با آن مخالفت کردند.
مجمع عمومی قطعنامه مهمی را تصویب کرد که در آن از نظر حقوقی دیوان بین المللی دادگستری درباره اشغالگری اسرائیل که در ۱۹ ژوئیه صادر شد، استقبال کرد.
مجمع این نظر حقوقی را در ۱۸ سپتامبر با اکثریت ۱۲۴ رای به تصویب رساند و به قطعنامه‌ای مبدل شد که خواستار پایان دادن به اشغال ظرف ۱۲ ماه شد.
این قطعنامه همچنین خواستار خروج تمامی نیروهای نظامی اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی فلسطین از جمله فضای هوایی و دریایی آن شده؛ و خواست اسرائیل به سیاست‌ها و اقدامات غیرقانونی خود پایان دهد، از جمله توقف فوری تمامی فعالیت‌های شهرک سازی جدید، تخلیه تمامی شهرک نشینان از سرزمین‌های اشغالی فلسطین و برچیدن بخش‌هایی از دیوار ساخته شده توسط اسرائیل که در سرزمین‌های فلسطینی قرار دارد و لغو کلیه قوانین و مقررات اقداماتی که وضعیت غیرقانونی را ایجاد یا حفظ می‌کند، و از جمله اقدامات تبعیض آمیز ضد مردم فلسطین!
دیوان بین المللی دادگستری:
دیوان بین المللی دادگستری طی سال ۲۰۲۴ سه بسته تدابیر فوری (احتیاطی) در رابطه با آنچه در غزه رخ می‌دهد صادر کرد و همچنان در حال بررسی این موضوع است که آیا آن چه در حال وقوع است نسل کشی تلقی می‌شود یا خیر.
این سازمان خواستار ارسال بی‌وقفه کمک‌های بشردوستانه از جمله غذا، آب، برق، سوخت، سرپناه، کمک‌های بشردوستانه، پوشاک، بهداشت و ملزومات بهداشتی و همچنین تجهیزات پزشکی و مراقبت‌های پزشکی به فلسطینیان در سراسر غزه شد و از جمله خواستار افزایش ظرفیت و تعداد نقاط عبور زمینی و باز نگه داشتن آن ها برای مدت زمان ممکن شد.
در ۱۹ ژوئیه، دادگاه فتوایی صادر کرد که اشغال سرزمین‌های فلسطینی در کرانه باختری از جمله قدس شرقی و نوار غزه را غیرقانونی دانست و خواستار پایان اشغالگری و توقف تمامی فعالیت‌های شهرک سازی و خروج شهرک نشینان از کرانه باختری شد.
دادگاه کیفری بین‌المللی:
در ۲۰ می، کریم خان، دادستان دیوان کیفری بین‌المللی، از اتاق مقدماتی دیوان خواست تا حکم بازداشت بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر این نهاد و یوآو گالانت، وزیر جنگ را صادر کند؛ او هم چنین بر علیه فرمانده میدانی فلسطینی محمد دیف و یحیی سنوار رئیس جنبش حماس در غزه و اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس نیز درخواست بازداشت صادر کرد. یعنی درخواست دستگیری دو اسرائیلی در ازای سه فلسطینی صادر شد.
اما اگر دستگیری‌ها بر اساس درصد کشتار بود، در مقایسه با سه فلسطینی باید سه هزار اسرائیلی دستگیر می‌شدند.
دادگاه مقدماتی تمایلی به صدور قرار بازداشت نداشت و کریم خان بازگشت و در ماه اوت این درخواست را تکرار کرد.
سرانجام این تصمیم در ۲۱ نوامبر صادر شد و نام شهیدان فلسطینی اسماعیل هنیه و یحیی سنوار از درخواست بازداشت حذف شد.
اگرچه صدور این دو تفاهم نامه ضربه اخلاقی و اخلاقی بزرگ و دردناکی به کل رژیم صهیونیستی تلقی می‌شود، اما این دو تفاهم نامه ۴۱۲ روز پس از قتل عام صادر شد و تنها شامل دو جنایتکار جنگی اسرائیلی حتی رئیس ستاد ارتش قتل عام بود.
در این بین نیز هرزی هالیوی که کشتار، برنامه ریزی برای کشتن و صدور دستورات را انجام می‌دهد، برای فرماندهان سلاح کشتار، تخریب و گرسنگی را شامل نمی‌شود و این نشان دهنده ضعف این تصمیمات است.
آژانس امداد و کار فلسطین برای آوارگان فلسطینی «آنروا»:
اسرائیل تعدادی از کارمندان آنروا را به مشارکت در عملیات سیل الاقصی متهم کرد.
تعداد این اعضا ۱۲ نفر بیشتر نبود، و بعد به هفت نفر رسیدند و یکی دو نفر محکوم شدند.
با این حال، آژانس در تحقیقات همکاری کرد و در ادامه ۱۶ کشور، که بیشتر آن ها اروپایی بودند، علاوه بر کانادا، استرالیا و ایالات متحده، فورا کمک مالی خود را متوقف کردند. اسرائیل آنروا را به دست داشتن در تروریسم متهم کرده بود و خواستار انحلال آژانس شد و مدعی شده بود که «این بخشی از مشکل است و نه بخشی از راه حل».
پس از مشخص شدن سرانجام و واهی بودن این اتهامات، همه این کشور‌ها به جز ایالات متحده کمک مالی خود را از سر گرفتند.
در ۲۸ اکتبر، کنست با اکثریت ۹۲ رای موافق در برابر ۱۰ رای منفی، دو قانون را که برای ایجاد اختلال در عملیات و خدمات ضروری آنروا در سرتاسر اراضی اشغالی فلسطین طراحی شده بود، تصویب کرد.
بر اساس قانون جدید، اسرائیل UNRWA را از فعالیت یا ارائه هر گونه خدمات یا انجام هر گونه فعالیتی در آنچه “سرزمین مستقل دولت اسرائیل” نامیده می‌شود، منع می‌کند.
این قانون همچنین قرارداد ۱۹۶۷ بین اسرائیل و UNRWA را با اجرای فوری خاتمه می‌دهد.
در مورد ممنوعیت فعالیت آنروا، سه ماه پس از تصویب قوانین اجرایی خواهد شد. دفاتر اورشلیم بسته شد، مورد حمله قرار گرفت و برخی از بخش‌ها به آتش کشیده شد.
اما در ۱۱ دسامبر، مجمع عمومی به تجدید اعتماد و حمایت از آنروا و افزایش میزان بودجه، توانمندسازی و حمایت از آژانس رای داد.
پیش نویس قطعنامه ۱۵۹ رای مثبت دریافت کرد، در حالی که تنها هفت کشور به همراه اسرائیل و ایالات متحده رای دادند که پنج مورد از آن ها به سختی روی نقشه قابل مشاهده است، علاوه بر آرژانتین و پاراگوئه.
وضعیت پیچیده لبنان
حزب الله لبنان از ۸ اکتبر ۲۰۲۳ در عملیات‌های پشتیبانی از مقاومت فلسطین در نوار غزه شرکت کرد. از روز آغاز درگیری ها، اما نتانیاهو بر گسترش جنگ تا لبنان فشار می‌آورد. با این حال، همانطور که در کتاب باب وودوارد “جنگ” آمده؛ ایالات متحده این رویکرد را رد کرد.
با این حال، رژیم صهیونیستی همچنان منتظر فرصت برای گسترش جنگ و کشاندن ایران و حزب الله به نبرد بود و بدین ترتیب آمریکا را به نبرد سرنوشت ساز با ایران کشاند.
زمانی که ایالات متحده به درخواست تل آویو پاسخی نداد، اسرائیل شروع به اقدامات یکجانبه کرد، مانند حمله به کنسولگری ایران در دمشق در ۱ آوریل که منجر به کشته شدن ۷ دیپلمات شد، و ایران مجبور شد با راه اندازی گروهی به این عملیات پاسخ دهد موشک‌ها و پهپاد‌ها در ۱۴ آوریل، در عملیات «الواد» نامیده شد.
اما تحریکات اسرائیل ادامه یافت و در ۳۱ ژوئیه اسماعیل هنیه را در تهران ترور کردند و روز بعد فواد شکر را نیز ترور کردند.
این امر ایران را وادار کرد تا با پرتاب حدود ۳۰۰ موشک و پهپاد به مکان‌های مختلف که بیشتر آن ها پایگاه‌های نظامی و فرودگاه‌ها بودند، با عملیات «وعده صادق ۲»پاسخ دهد.
واضح بود که اسرائیل به دنبال تشدید تنش است، بنابراین در ۱۹ سپتامبر، حدود ۵۰۰۰ پیجر را در بیروت منفجر کرد، و سپس در مرحله بعد با منفجر کردن رادیوها، منجر به کشته شدن ۳۷ نفر و زخمی شدن بیش از 3 هزار نفر شد که حزب الله آن را به عنوان اعلان جنگ توصیف کرد.
سرعت رویارویی‌ها با این روند تسریع شد و حزب الله شروع به ارسال صد‌ها راهپیمایی و موشک روزانه کرد که بیشتر مناطق این نهاد از جمله خانه نتانیاهو در قیصریه را پوشش می‌داد.
سپس در ۳۰ سپتامبر، اسرائیل پس از بمباران مستمر حومه جنوبی و مناطق بقاع، بیروت و جنوبی که منجر به سقوط تعداد زیادی از رهبران حزب الله از جمله رهبران حزب الله شد، تصمیم به اعلام جنگ و تهاجم زمینی به جنوب لبنان گرفت.
در همین حال رهبر حزب حسن نصرالله، در ۲۷ سپتامبر توسط بمب های سنگرشکن ترور شد.
سپس رئیس جدید حزب الله یعنی هاشم صفی الدین نیز در روز ۶ اکتبر ترور شد.
شورای امنیت سازمان ملل متحد در طول ماه‌های اکتبر و نوامبر در لبنان مشغول بود و چندین جلسه اضطراری در سطح وزیران برگزار کرد.
ایالات متحده نیز تلاش کرد تا قطعنامه جدیدی را فراتر از قطعنامه ۱۷۰۱ (۲۰۰۶) تدوین کند، اما این امر با مخالفت در شورا برخورد کرد. سپس در ۲۷ نوامبر آتش بس اعلام کرد.
دبیرکل سازمان ملل از تصمیمی که خارج از سیستم سازمان ملل گرفته شده استقبال کرد و خاطرنشان کرد که نیروهای سازمان ملل در جنوب لبنان بیش از یک بار مورد حمله اسرائیل قرار گرفتند بدون اینکه پاسخ واقعی داده شود.
در پایان سال نیز سازمان ملل متحد نگران انتخاب ترامپ به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده است که هیچ احترامی برای سازمان بین المللی و قوانین بین المللی قائل نیست.
حالا همه انتظار دارند که اقدامات گسترده‌ای علیه سازمان ملل متحد و سازمان‌های تخصصی آن به ویژه آنروا، دادگاه کیفری بین المللی، شورای حقوق بشر و شاید دیوان بین المللی دادگستری انجام دهند.
اگر سال ۲۰۲۴ بدترین سال برای سازمان بین المللی باشد، ما انتظار نداریم که سال‌های آینده بهتر از سال‌های آینده تحت حاکمیت آمریکا که حتی به متحدانش اهمیت نمی‌دهد و اسرائیل در قلب موضع تصمیم گیری قرار دارد، بهتر باشد. در جلسات قبلی آن نیز همینطور بود.
