دولت فلسطین زمانی تشکیل می شود که در اینجا ما دوباره درباره «راه حل دو دولتی» و «دولت فلسطین» بحث می کنیم، اما هیچ چیز به هیچ وجه نشان دهنده جدیت در صحبت های آمریکایی ها در مورد آن نیست.. و اصلاً هیچ چیز نشان دهنده تمایل اسرائیل برای پذیرش این کشور به هر شکلی نیست و اصلاً هیچ چیز حاکی از جدی بودن گفتگوهای فلسطینی ها نیست. بیانیه رسمی این است که این کشور در حال نابودی است و هدایت نمی شود.. و اصلاً هیچ چیز در گفتمان رسمی عرب نشان نمی دهد که اصرار شدیدی بر پیوند دادن این موضوع وجود دارد. هرگونه عادی سازی آینده یا احتمالی . قانون دانان می گویند تا زمانی که چنین است همه صحبت های کنونی درباره تشکیل کشور فلسطین قرص آرامبخشی بیش نیست، هر چند که همه به خوبی می دانند که بیماری مهلکی وجود دارد که در روده های منطقه واکنش نشان می دهد و آرام بخش ها، هر چه که باشند، دیگر اثری ندارند.
به صورت مطلق، می توان حداقل هایی را انجام داد که صرفاً به عنوان گام های متواضعانه در این مسیر قابل درک است.
بیایید وارد جزئیات بیشتر شویم ، ایالات متحده، در حالی که از طریق رئیس جمهور و مقامات ارشد خود موضوع تشکیل کشور فلسطین را تکرار می کند، به نظر می رسد هرگز به صورت مطلق، حداقلی را که صرفاً می توان به عنوان گام های متواضعانه در این مسیر درک کرد، هیچ فایده ای برای بررسی تمام مراحل به تعویق انداختن از زمان کنفرانس صلح مادرید در سال 1991 وجود ندارد، اما اجازه دهید نگاهی به نحوه برخورد دولت کنونی با تندروترین دولت اسرائیل در تاریخ داشته باشیم که گاهی در قبال آن قاطعانه به نظر می رسد و سپس به سرعت عقب نشینی می کند علاوه بر حمایت نظامی، پوشش سیاسی و ناتوانی در توقف کشتار کودکان و زنان. حتا برخی از اقدامات واشنگتن علیه «برخی شهرک نشینان افراطی خشن» فردی و محدود باقی ماند و زمانی که تصمیم گرفت کل گردان افراطی ارتش اسرائیل را مجازات کند، به سرعت عقب نشینی کرد. حکومتی مانند این یا حتا دولت دیگر، چگونه می توان انتظار داشت که با اقداماتی که همراه با همه اینها است، پذیرش یک کشور فلسطینی شایسته این نام را تحمیل کند که کمترین آن خروج از کرانه باختری و برچیدن شهرک ها است. برای اطمینان از تداوم جغرافیایی برای این ایالت به طوری که مانند یک تکه پنیر پر از فضاهای خالی نباشد؟!!
در مورد طرف اسرائیلی، در حال حاضر هیچ حزبی وجود ندارد که بتوان با آن در مورد پذیرش کشور فلسطین صحبت کرد، کل طبقه سیاسی و افکار عمومی آن را رد می کنند و هر دوی آنها پس از هفتم اکتبر گذشته، تندروتر و افراطی تر می شوند. تا جایی که دیگر در این جامعه نه راست و نه چپ وجود دارد، تا جایی که حزب کارگر که دولت را ساخته و دهه‌ها بر آن حکومت کرد، دیگر نمی‌تواند حتا از آستانه رأی‌گیری برای به دست آوردن یک رأی واحد موفق باشد. همانطور که همه نظرسنجی های اخیر تایید می کند، نماینده در کنست ند ارد. در مورد طرف اسرائیلی، در حال حاضر هیچ حزبی وجود ندارد که بتوان با آن در مورد پذیرش کشور فلسطین صحبت کرد، کل طبقه سیاسی و افکار عمومی آن را رد می کنند و هر دوی آنها پس از هفتم اکتبر گذشته، تندروتر و افراطی تر می شوند. تا جایی که دیگر در این جامعه نه راست و نه چپ وجود دارد، تا جایی که حزب کارگر که دولت را ساخته و دهه‌ها بر آن حکومت کرد، دیگر نمی‌تواند حتااز آستانه رأی‌گیری برای به دست آوردن یک رأی موفق شود.
تمام صحبت‌های کنونی در مورد تشکیل کشور فلسطین چیزی بیش از یک قرص آرام‌بخش نیست، اگرچه همه به خوبی می‌دانند که بیماری مهلکی وجود دارد که در اعماق منطقه واکنش نشان می‌دهد و آرام‌بخش‌ها، هر چه که باشند، دیگر اثری ندارند.
از طرف فلسطینی، صدای رهبری فلسطین پس از آن که موافقت کرد در زمره درخواست‌ها و مواضع ضبط باقی بماند و خود یا گفتمان خود را تجدید نکرد و دیگر برای مردمش قانع‌کننده نبود، دیگر شنیده نمی‌شود. همه نظرسنجی ها در کرانه باختری نشان می دهد. این علاوه بر تداوم هماهنگی های امنیتی است که بدترین آن را موضوع شاهد بوده است، با دشمنی که حتی قدر این «خدمت» را نمی داند و حتی به حداقل مظاهر رسمی مقامی که با آن توافقات بی شماری دارد، احترام نمی گذارد. . در مورد مقاومت غزه، این غزه درگیر اتفاقاتی است که در آنجا می گذرد و قصد ندارد به موضوع دولت بپردازد و می داند که آنچه لازم است پاک کردن کامل آن است، اما می گوید که مخالفتی ندارد به یک حل و فصل مبتنی بر تشکیل یک کشور فلسطینی، و به احتمال زیاد این کار را برای دفع سرزنش از آن انجام می دهد و نه بیشتر.
در مورد بقیه جهان، در حالی که همه موارد فوق را می بیند، می توان از آن درخواست کرد، به جز تکرار ،طلسم یا جادو ی که دولت فلسطین رابا شعار دهندگان، حتی اگر برخی از کشورهای اروپایی با آماده سازی در این مورد جدی تر به نظر می رسیدند. به زودی این ایالت را به رسمیت بشناسند، شاید قبل از پایان ماه می باشد.
در اینجا باید قویاً تأکید کرد که اگر مقاومت از هفتم اکتبرتا کنون در برگرداندن جدول به همان گونه ای که انجام داده و اگر ثابت قدمی آن نبود، صحبت از دولت به هیچ وجه امکان پذیر نبود. در طول ماه‌های گذشته علی‌رغم ویرانی و خون، دولت در واقع بدون التماس تشکیل نمی‌شود، مگر زمانی که زندگی اشغالگرانه به جهنمی غیرقابل تحمل تبدیل شود و هزینه آن فراتر از توانش باشد، و زمانی که واشنگتن قادر به ادامه حمایت مالی نباشد. و پس از افزایش خشم نیروهای زنده‌اش، از جمله دانشجویان و دیگران، و زمانی که فشار افکار عمومی بین‌المللی علیه اسرائیل به راه افتاده و تشدید گردد، و زمانی که این توهم پایان یابد که می‌توان یک کشور مستقل فلسطینی را در یک بشقاب نقره‌ای معرفی کرد، برای آن هزینه نمو. بدون فداکاری…پس بیایید در مورد این کشور جدی صحبت کنیم.
نویسنده و روزنامه نگار تونسی ویکی از خبر نگاران توانمند الجزیره
